Staruszka

[Sonnengott]

Miała być damą z kosą w białym prześcieradle
A tu niespodziewanie jest zwykłą staruszką
Zza pazuchy wyjmuje rumiane jabłuszko
I w bezzębnym grymasie chichocze zajadle

Przyjmuję je z ufnością i nadgryzam wolno -
Niby pojętne dziecko karmione przez matkę
Odgaduję bezwiednie trującą zagadkę
Wzrokiem słabym żegnając przestrzeń dookolną

[Krzysiek Kiri]

Szczerze to mi sie nie podoba...a wogóle to zakończenie :/

[Sonnengott]

w ogóle! korzystaj ze słownika, szczególnie dodając wiersze

[Witold_Adam_Rosołowski]

poprzednicy moi w "ogóle" się troszczą a tu staruszka - wiedźma - śmierć przyszła i może który za księcia by się sposobił - bo warto - wiersz, choć baśniowy, daje dużo dowodu dla talentu autora/autorki - i oby ogryzką kotś we mnie nie rzucił, że takie achy i echy - to znalazłem kilka tzw. "masłów maślanych":

białe prześcieradło - wysrarczy - prześcieradło
zwykłą staruszką - wystarczy - staruszką
rumiane jabłuszko - no nie wiem

tyle chyba

serdeczne pozdrówko W_A_R

[Sonnengott]

Dziękuję za ciepłe słowa i cieszę się drogi W_A_R, że masz mniej wątpliwości co do mojego talentu niż ja sam ;)
Masz oczywiście rację, że wierszowi daleko do formalnej doskonałości. Jeśli jednak chodzi o "białe prześcieradło", to wydaje mi się, że to utarty zwrot.

"Dusza poszła więc z aniołem śmierci, ale raz jeszcze spojrzała na łoże, gdzie spowity w białe prześcieradło leżał obraz z prochu, obce odbicie jego Ja. A potem polecieli."

Andersen

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no cóż Andersen lubił maślane masło albo jego tłumacz się zamiast zaślinić - zamaślał (czyt. zamyślił)

serdeczne pozdrówko W_A_R

(przepraszam - literówki poprawiłem)


[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 13-05-2004 23:10.[/sub]

[Valdessa Kane]

na kolana nie rzuca ale wrażenie pozostawia dobre - szczególnie druga zwrotka

[Sonnengott]

W_A_R -> Istotnie Andersen użył zwrotu "hvide Ligskjorte", co znaczy "biała śmiertelna koszula". Ale białe prześcieradło znalazłem w poezji Trznadla:

PONAD ŚNIEG BIELSZYM...
Nie ma się co oszukiwać, w zakrwawionej leżę pościeli, dużo muszę mieć ran. Wstydzę się swoich ran, bo śmiertelne! Ach, choćby jedno białe prześcieradło, nakryję się nim na głowę, krew ukryję i wstyd. Pod wiecznym prześcieradłem biały będę jak śnieg.

Valdesso -> dziękuję:)

[Michał Kowalski]

coś w nim jest - faktycznie nie rzuca na kolana... ale u mnie +
w ogóle pozdrawiam: )

[Dorma]

Bardzo fajny wiersz..Taskie spojzenia na smierc jeszcze nie widzialam...Pomijajac krolewne sniezke:)

[Sonnengott]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszę się, że Ci się podoba. W następnym wierszu spróbuję nawiązać do królowej śniegu :)

[Leon Gutner]

Mawiam o takich rozbitych dwuzwrotkowcach - zmarnowane pomysły .
Rozczytałem się a tu musiałem skonczyć i omineło mnie zaskoczenie jakiego sie spodziewałem ....
A wiersze na takie tematy pamiętam długo ....
Szkoda tej staruszki ..

Pozdrawiam L.G.

[Piotr Jakubiak]

mi sie nawet podoba... ale ja jestem uprzedzony do "ponurych wierszy"

[Joanna_W.]

To nie jest ponury wiersz. To rumiane jabłuszko.
Mnie się podoba ten sposób i już.

A.

[Sonnengott]

Joanna -> dzięki wielkie. pozdrawiam serdecznie

Leon Gutner -> jak zwykle ma Pan rację, wezmę to sobie do serca

Piotr Jakubiak -> to nie śmierć jest ponura tylko życie :)

[Luthien_Alcarin]

"+" za to "coś"....Pozdrawiam-Agata