Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Pan Naszarpnięte Zdłowie przekonuje pannę Poszczeloną w Głowe
do zaopiekowania się strusiem na czas swego wyjazdu do sanatorium


Struś, on jest strusiem
choć mógłby nie być,
bo już dwa strusie, to nie struś
zaś wcale strusi to nic.
I strusia, gdy rozmnożyć,
by jaja strusie mieć z niego,
to moja droga, taki struś
mógłby być dla każdego.
Po co ci struś, spyta któś?
Już mówię - choćby dlatego
żeby wystarczył, bo a nuż,
ci do pierwszego.
Lub dajmy na to, postrzał w brzuch!
albo na drodze wypadek! -
a ty za strusia i już,
a ty, za strusia, i już.

Poza tym, struś
się rymuje
ze struś.
I to dopiero jest cóś!


Panna Poszczelona w Głowe dostaje extra bzika
na punkcie przygodnej znajomości


Roman, cię proszę, ogól nogi!
Ty wiesz, jak mdleję wtedy i sikam?
Lepsze to nawet od past do podłogi,
można co najmniej dostać bzika!
Moje... Romanie, tam masz maszynkę.
Tak, troszkę wyżej... i na kolanie,
pokaż, że kochasz swoją dziewczynkę:
gól mnie, ach gól mnie (gul... gul...) Romanie.

A gdy na niebie infantylizm
i księżyc z chmurki na chmurkę skoczy
szepnę ci: Roman... teraz mnie całuj,
lub co tam - ruchaj! bo oczy
wydrapię ciiiiiiii...


Struś składa pierwsze jajo, jak się okazuje, zupełnie nie w tym miejscu

ranna toaleta -
słoneczne serduszko
w wychodku


Roman pisze poemat pannie Poszczelonej w którym delikatnie
mówi, że odchodzi tam gdzie dodo


Dodo, jak każdy wie, to ptak
co znosił jaj... (dowodów brak)
budował gniazd... (nie wiadomo)
i wysiadywał... (nie stwierdzono).
Prawdopodobnie żywił się czymś
ten dodo ptak, co kiedyś żył?
Może jadł mięso, albo w piątek
go nie jadł, bo robił wyjątek
dla ryb? No gdyb, człowieku! Gdyb
czy umiał latać? Jak srał? Na rzadko?
Żył jak samotnik, czy łączył się w stadko?
- O dodo jedno tylko jest pewne:
był lepszy od ciebie, bo ty wciąż Jesteś!


Panna Poszczelona w Głowe nuci pieśń wojenną starych panien

Upoiły się oczy pojęte w niewolę
różem słońca majowym kuszone woniami
Ja dziewczyno przyszedłem cię z ziemi wyzwolić
w trawach rosy szeptały kiedy ludzie spali
Ja dziewczyno wierniejszy ci będę zielony
a twój chłopiec po latach zapomni cię zdradzi

powtarzały codziennie chwytane w wazony
bzy jaśminy gałązki okryte baziami

Uwierzyła dziewczyna uległa majowi!
Zostawiła chłopaka zestarzała zwiędła
patrząc wiosną jak słońce nad jeziorem wschodzi
tiul z pajęczyn na jesień samotną swą przędła
Ktoś ją wreszcie raz znalazł w zimnych stopach wody
lecz nim wrócił z innymi by zwłoki pogrzebać
już staruszki nie było zamiast niej na grobli
o czymś w wietrze szumiała jedna więcej wierzba


Pan Naszarpnięte Zdłowie stara się wyedukować
rymami męskimi pielęgniarkę Ochy


Raz, dwa. Raz, dwa.
Teraz, pozwoli pani,
posadzę ją, gdzie ja,
sam zajmę się liczbami.
Raz, dwa. Raz, dwa.
Zmiana! Zmiana, panie!
Pan tu, a ja tam,
liczymy zaś na zmianę.
Raz (dwa). Raz (dwa).
Stop! Stop natychmiast!
to już zbyt długo trwa!
i zmiana mi obrzydła.
(Raz) dwa. (Raz) dwa.
Dość! Dosyć! Basta!
- Co, już skończył pan?
- Co za tępa niewiasta!


Kuracjusz, pan Gżeszny, prosi pana Naszarpnięte Zdłowie o pomoc
w napisaniu czułego listu do swej milczącej kochanki


A co moja Renatko z koci koci łapci?
Nie pognamy już razem na fotelu babci?

Nie spadniemy nad ranem ty z kolan ja z łóżka?
Oj Renatko do twarzy ci była świntuszka!

Komu wydasz tak grzesznie z czeluści swej dźwięki?
Czy nie będzie brakować ci gdzieś mojej ręki?

Kto ci nieba przychyli rozchylając uda?
Nie sądź czasem że sztuka ta innym się uda!

Powieś mnie nad łóżeczkiem jak nie chcesz mnie teraz
Podpowie to i owo kot w roli suflera

Gdy taki albo siaki zapomni o tobie
Pociągniesz mnie za ogon i ja ci to zrobię!
Opublikowano

Nareszcie!!!!!!!!!!!normalny tekst!!!!!!!!z humorrrrrrrrrrrrrreeeeem!!!!!
Masz tort, tortu jeszcze nie przyznałem!!może być jaki chcesz, czekoladowy , kajmakowy , bezowy też, więc się ciesz!!!!!!!!

P.S.

Dociśnięty, utworem do muru
Wyznam, jesteś moim guru

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie przyciskaj przy okazji mnie, bo zaczynam się wstrentnie Wstydzić, czy raczej wstydzić Wstrentnie.
dziękuję, a za ten tort z wiewiór i żab - pyyycha! - mordę mi dziś w nocy pies wyliże.
bo też go nie mam
Opublikowano

O ja - do działu Zet, bo, cholera, prawie ominąłem to cudo (to przez to, że nie zaglądam do Wu). Biorę ze sobą, nawet nic nie radzę, bo tu wszystko utrzymane w konwencji humorystycznej, często stylizowanej na banalne rymy (przedostatni tekst). Ale jako całość - wyborna rzecz.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


banalne, ale męskie i żeńskie na przemian (podłużne i ostre, dźgające ucho) i może jednak coś sensownego im z tego wyszło po 9 miesiącach?
dziękuję wstrentnie zarumieniony na pohybel pogrudzie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przecież to jest przedstawiciel bardzo fajnych, rzadko spotykanych w naszym języku rymów.
(uda - uda, doda - Doda, stara - stara(się), rada - rada). poza tym, jeśli mowa o udach
to dwa (udo odu) z daleka od siebie.
dziękuję za sugestie. przemyślę je na pewno.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przecież to jest przedstawiciel bardzo fajnych, rzadko spotykanych w naszym języku rymów.
(uda - uda, doda - Doda, stara - stara(się), rada - rada). poza tym, jeśli mowa o udach
to dwa (udo odu) z daleka od siebie.
dziękuję za sugestie. przemyślę je na pewno.
nie wiem, czy fajnych. ale ok.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krystyna Giżowska & Bogusław Mec - W drodze do Fontainebleau   ;)
    • Moje marzenie to gwiazdy Świat bez lustra, w którym kocham ciebie i ciebie W moim śnie nie mam nic na własność Dzielimy się szczęściem, biegnąc ku Niebu   I nie świecimy już samotne Szukamy innych, by dawać blask I już nie toczą się żadne wojny Odżywa ziemia i wiara w nas   Moje marzenie – złączyć się z Bogiem, bez telefonów, konsol, tiwi Moje marzenie – śmiać się z ex-wrogiem To jecer hatow Nie ten, co ma kły   I nie świecimy już samotne Razem wracamy w ogrodu blask Już jecer hara nie stawia stopni Wreszcie widzimy prawdziwy świat  
    • Jesteśmy chwilą W chwili Przez chwilę ... Mamy w sobie byka Miewamy - motyla   Potrafimy śmiać się, kląć, żałować Przez lata pamiętać czyjeś puste słowa A prawda jest taka, że nie warto:  cokolwiek rozdadzą - taką też graj kartą   Każda nowa chwila to świat całkiem nowy Stworzony naprędce Świeży, kruchy, prosto z twojej (?) głowy   Dziś chmury są lżejsze. Nie ma samolotów Kawiarnie - mądrzejsze - nie ma tylu trzpiotów szukających przygód,  wieszczów i potworów Wszyscy siedzą w domach: sercowych komorach   Moja - tętni mocno Ukrywanym życiem. Miłość-bycie-rozkosz-nie ... Raz. Na całe życie.  
    • Możesz przekomarzać się z czasem, możesz go zwalczać, możesz pilnować, by nic mu z siebie nie dać.  Żadnych kompromisów.  Bywa, że stracony zakrada się bezsenną nocą by sprawdzić, czy jesteś dostatecznie oblany zimnym potem. Masz dreszcze - myśląc o cherubinach przybywających punktualnie o 'godzinie śmierci naszej amen'?  Nic cię nie uspokaja. Ja też czasem nie myślę prozą.   Utknęłam w pętli czasu gdzieś, na ławce oblanej ciepłym wrześniowym słońcem.  Myśląc o niczym. O tym, że zawsze tak samo ... rozmyślam o niczym. Z nadzieją, że to się nie zmieni. Nawet, gdy zmienię ławkę. I cały park.   Mijają mnie ludzie niosący ze sobą różnorodność - jak nosi się torby i apaszki.  Czym się różnią? Dwukropek.  Przeżyli już wszystkie możliwe śmierci.  Rozważają wysokość kary piekieł za niepopłacone rachunki, soboty bez wyjazdów czy ewentualność rozwodu.  Są świeże połogi I sytość po "ostatniej" wizycie u kochanki.  Są także aberracje, apostazje i inne przejawy elokwencji rodem że słownika wyrazów niemalże obcych.  Czytasz coś teraz, czy tylko gejmingujesz?    Ulice służą do zwiedzania.  Nawet jeśli chodzi się tą samą do pracy przez 40 lat.  Kupuję sobie tort. Zapalam jedną świeczkę. Marzę wdychając Nowy Świat.  Przecieram szyby oczu.  Nikt nie podziela mojego zdumienia: Jesteśmy. Nieważne kim, nieważne, po co.  Przytulamy się - niezdarnie czując COŚ. Do końca życia pozostało jeszcze ...   To nie ten peron. Wracam do siebie. Starannie przygotowuję samotność do snu: gorący prysznic, szklanka whisky i łyżka dziegciu.  Rozczarowaniem ścielę łóżko: miał być szampan, upadek, po nim wzlot  i ''ten ktoś,'' ... a jest tylko fantom ze wstrzymanym oddechem.   
    • Umówić się na randkę z losem pod sękatym baobabem przeznaczenia i zerwać zakazany owoc... Natchnienie? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...