ciasto

[cizia]

Sprasuję cię. Pokroję w cieńkie plasterki. Zrobię szarlotkę z truskawkami, wystąpisz w ich roli. Rozsmaruję kawałki śliny na blasze, żebyś nie przywarł zbytnio do innej. To rodzaj zaklęcia, egzorcyzmu kobiet słabych. Upaja obronne ciepło piekarnika, krztusi twarde palce. Słodki substytut z cynamonem wypełnia ten kamień po lewej stronie.
Stopkami mierzwię ci włosy, gdy daję moje najcenniejsze skarby; wracasz do własnych gatek. Kipi egoizm, wylewa ci z uszu, ślepota skleja rzęsy, zaciska usta. To nie tak, mój drogi, nie tak. Jesteś ty, a za uchem, gdzieś pod pachą, w skarpecie jestem ja. W tym kosmosie włókien syntetycznych jesteś dla mnie niezbędnym i wyniszczającym elementem. Nawet do szarlotki nie pasujesz, bo jesteś truskawką.

[asher]

Hej, co za mało to niezdrowo. Zamierzasz specjalizować się w skrótach tego typu?
Może lepiej się bawić w poezję? pzrd

[cizia]

To nie skrót, to skończona historia. Zwykle jestem dość lakoniczna. W poezje też się bawię, ale kto powiedział, że proza musi być długa?