Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Koziczyn – znajdą ze stawu odrzucony.

Messalin_Nagietka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

amehob

amehob

Opublikowano
Opublikowano

lubię Messa Twoje bajdy :))
***
tam też zasiedli messalin nagietka
wespół z utopkiem wierszem ryby ciągnąć,
gdy z oczeretów bajda wyszła piękna,
a nad głowami zakwitnął miłorząb.
o tych połowach sława światem płynie,
a kto nie wierzy, sprawdza w Koziczynie.

JacekSojan

JacekSojan

Opublikowano
Opublikowano

"mełła w bezmiary wsłuchane w nią znajdy" - chyba jestem "znajda", bo mnie "mełła w bezmiary"...i za durnia mogę uchodzić nie tylko w Koziczynie, bo uchodzę w Krakowie...
podoba mi się Twoja baja - Messo! :) J.S
PS.; choć pointa jak na taki staw ciut płytka;

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bo tak tylko na pierwszy rzut ok - ale jest muł, możesz się w nim ...
acz, uważaj na dziurę, ale to nie przestroga, jakbym mógł,
nie chciał bym byś się zatracił w tym koziczyńskim
przybytku, tyle tu jeszcze opowiadania
dzięki Jacku
MN
Wstrentny

Wstrentny

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj tak! oj tak! :) A.
do Alleny i Wstretnego - poezja jest zawsze tylko przed niektórymi chowa się za drzewa
albo w stawie i dziurą w kamieniu się objawia - dzięki za miłe komenty
MN

taaaa... ale co zrobić, u mnie jest rzeka i do stawu daleko? a rzeka nie nastraja tylko unosi ze sobą wszystko:


Ze skarpy upadł dąb -
pęcznieje chłonąc wodę
w powolnym zapominaniu,
że kiedyś pijał zorze.

Na dębie wędkarz przysiadł
papierosa o pień zdławił,
przepastnym kapeluszem
myśli przykrył,
tylko
wędkę zastawił
i też usnął
(może
pod konarami
taaaaaaka ryba
wśród lat przeciągnie się
mieniącą łuską?)

A rzeka szemrząc,
piaszczyste brzegi
zaciera mgłami
i w wirach tapla gwiazdy
- jesienne marzanny.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stukacz
      Matoha

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Tańczyły, śpiewały, pijane obłędem, Oszalałe, w upiornych podskokach. Po chwili krótkiej do kotła, równym rzędem, Stały za sobą w ciemności zmrokach.   W kotłach smakołyki się zagotowały: Tłuste mięso z udźca baraniego, Na zakąskę zaś zioła przygotowały I drobinkę kwasu chlebowego.   – Ja, to tamtej mleko zabiorę – za karę, Bo mnie nazwała staruchą starą, Że niby ona wielką posiada wiarę, A ja jestem zgryźliwą poczwarą.   – A ja, to plagę szkodników na pszenicę Ześle sąsiadce, co do kościoła, Wczoraj ledwie – wyobraź sobie – w rocznicę, W biegu na msze poszła chylić czoła,   Wymodlić wybawienie przeklętej duszy, Bo deszcz sprowadziłam na jej pole. Tamtej zeszłorocznej, przeraźliwej suszy Pokonała zawistną niedolę,   A ona, że to niby czary, że szkodzę. Nie pomogę więcej – źli są ludzie. W smutku spuściła głowę. – Od nich pochodzę, Dbali, wychowali, w pocie, w trudzie.   Zamartwiła się nad swoimi słowami, A sumienie poruszyło strunę, Która w duszy – nakazami, zakazami – Drapie niewidzialną oczom łunę.   Wrzask. Na kłótniach i na sporach noc upływa, Zmęczone i rozdrażnione – senne, Na niczym już im nie zależy, nie zbywa. Blisko świt słońca, zorze promienne.   Wtem pojawia się demon, kozioł kudłaty, One w strachu: przewiniła która? Wchodzą z lękiem na latające łopaty – Złego aura: upiorna, ponura.   Matoha syczy, czerwone oczy wbija, Dokładnie ogląda, wzrokiem bada, Czy która nie zwodzi albo nie wywija, Kłamie, oszukuje. To szkarada –   Pomyślały. Pokorny wzrok w ziemię wbity. Na to on: sprawiedliwość – tak Zofio – Wiedźmy, czarodzieja, maga czy wróżbity Jest matką i waszą filozofią.   Straszyć czy szkodzić – nie. Wam pomagać dane. Ziół leczniczych poznałyście sekret, Przepisy na różne choroby podane Nosicie jak podpisany dekret.   Wymagam więc jako strażnik waszej pracy, By morale przestrzegane były, W przeciwnym razie na rozkaz was uraczy Sroga kara. Diabły będą wyły   Z klęski, z zatraty waszej, z waszej głupoty Wyły będą pod niebiosa same, Winne będziecie jeżeliście miernoty Pod odpowiedzialnością złamane.   Wiedźmy w strachu całe przed Matohem stały. Wygląd jego jak demona z piekła: Kozioł zawistny i to kozioł niemały, Oczy czerwone, gęba zaciekła,   Na głowie rogi, zębiska, czarna grzywa, Lecz co innego bardziej przeraża: Odgłos co się z głębi gardła wydobywa, I śmiech, który raczej nie zaraża.   Z piekła rodem, więc dlaczego zapytacie, Czuwa pilnie, by wiedźmy chroniły, A nie wiodły ku zgubie, żalu, utracie? Cóż? Prawo, prawem – tu prawo siły.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie zawsze to co obok cieszy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @KOBIETA - @Berenika97 - @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem -
    • MIROSŁAW C.
      woźnica

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @huzarc ...bez nachalności... To był klucz do napisania tych wersów.   Dziękuję, pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nadzieja go żywi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - zawsze tak było - tylko dlaczego -                                                                               Pzdr.serdecznie. @Posem - dzięki - 
    • Whisper of loves rain
      Nieobecność, która mówi

      Przez Whisper of loves rain · Opublikowano

      @tie-break To właśnie w tej słabości mamy siłę, Której nie da nam żaden mur. Pozdrawiam @Berenika97 Mówią — czas uleczy, lecz kłamią jak nikt, czas to tylko mit. Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...