Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wychowywaliśmy sie razem na wschód od Edenu
poza murami Ogrodu

z dala od wzroku Pana dającego schronienie
zdani tylko na siebie

Ty zabiłeś naszego brata
ale przecież każdy ma prawo do walki o miłość

idąc po kamienistym szlaku widzę Twoje ranne stopy
chciałabym je polizać by oczyścić rany

niech nie mówią że nie jesteśmy zdolni do kochania

zostaliśmy tylko sobie

Opublikowano

ostatnio też zajmował mnie ten temat, więc zatrzymam się tu chwilę ;).

ogólnie, bardzo ciekawe ujęcie tematu, ale mam dwie uwagi.

pierwsza:
"z dala od wzroku Pana dającego schronienie"

czy napewno z dala od wzroku? bo mówiąc szczerze mam wątpliwości :).

druga:
"ale przecież każdy ma prawo do walki o miłość"

jak wynika z przesłania płynącego z opowieści, do której nawiązuje wiersz, są formy walki o miłość, które potrafią miłość zabić... w Nas. wskazywał na to już Stary Testament, choćby we wspomnianej opowieści, a chrześcijaństwo w szczególny sposób eksponujące wartość Prawdziwej Miłości, przenikającej i ogarniającej Wszystko, dopuszcza jedynie walkę o Miłość... w sobie.

słowa te wypowiada jednak siostra Kaina, która być może została jego żoną i właśnie w zaślepieniu uczuciem do brata-męża mogę upatrywać przyczynę fałszu płynącego z tego zdania.

więcej uwag nie mam ;).


pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...