Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
mysz głodna emocji czeka
na muśnięcie kocich pazurów


trawa aksamitnym dotykiem gotowa przyjąć nagie
szepty wyzwolone z ciasnej przestrzeni chwiejnych oddechów
poddańczo ścielą się stokrotkowe wzory

poza

potrzebą kochania więź rozrasta się
do rozmiarów baobabu
w zagięciach konarów rzeźbione formy ulotnej sublimacji
zadziuplone przed zimą

puls

łzawi proporcjonalnie do szumu
w skroniach nienasyconych zimorodnie
barwne lata przemijają w oderwaniu ramion
od ciała

psy mają panów- mysz kota
do schrupania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zaciekawiło mnie. A co byłoby, gdyby ten wiersz niespodziewanie włożyć w sam środek czytelnika, na przykład dodając jeszcze jeden wers, powiedzmy coś w rodzaju: a ja ciebie?
Zmuszony byłby do ponownego go przeczytania, tym razem w innym kontekście.

Pozdrawiam.
Opublikowano

ach, Stanisławo. wiersz przesączony melancholią. bardzo mocno wpłynął
na moje emocje. naprawdę. jestem pod ogromnym wrażeniem. pointa
jak najbardziej. można by zacytować dosłownie każdy wers, bo utwór
moim zdaniem jest świetny w całości. nic dodać nic ująć. ta malarskość.

wezmę sobie z największą przyjemnością do ulubionych i będę pielęgnować :)
zachwytu !

pozdrawiam.

Opublikowano

Stasiu
ja Ci zasugerowałem jedną przestawkę z przodu do tyłu
a Ty - kurcze prawie wszystko przemeblowałaś i jeszcze
obrazy poprzewieszałaś.
Ale dobrze.
Aha, sugestia Boskich Kaloszy coby wstawić "a ja ciebie"
wg mnie - niedobra ;)
- przecie wiadomo o co biega;)
Pozdrówka

Opublikowano

kochani, przyznam że z udręką czekałam na opinie,bo... rozumiecie...
i spotkało mnie miłe zaskoczenie.wasze opinie przeszły moje oczekiwania, słowo.

Boskie Kalosze, serdecznie ...dopisek w skrócie

Everygrey, no, miło się narzucasz i z wdziękiem

Inuś, ty wiesz o co biega...zapraszam

marcze, kłaniamsie

Mr.Su, ładnie potrafisz rozwijać swoje myśli, miodzio!

Egze, naprowadziłeś mnie na ślad, a ponieważ wiersz był ciepły więc przemeblowałam,
lubie - w domu też- zgodnie z zasadą psychologii:
przemeblowania robią ludzie niezadowoleni ze swojego życia... coś w tym jest.

życzę wszystkim i każdemu z osobna zadowolenia ze swojego życia i miłego dnia!

Opublikowano

wypłoszu,
skoroś się nie wypłoszył i cosik dla się znalazł, to cieszy, nawet jak bezy ostatnich fr.be!
pozdrawiam serdecznie.

Nagietku,
nazwy jak kobiety zgubne bywają,
gdy im mężczyźni dopiekają...
mysz na rolce,a da rady jeszcze?:))
serdeczności

Kosie, kochany a co z druga połową?
uściski dla obojga!
kosy w nosy!!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie znamy dnia ani godziny  idziemy drogą do świętości  błądzimy    On gubił się nie raz  walczył o Polskę orężem  został kaleką  wojna zabrała nogę    otrzymał dar sztuki  przez nią chciał dotrzeć do Boga  malarstwo było jego pasją  odnosił sukcesy  aż do chwili gdy  jak św.Paweł zobaczył Światło  Ono wskazało drogę  ujrzał biedę ulic  pomagał żyjąc dostatnio    nie zrozumie bogaty biednego    otworzył przytulki  zamieszkal w nich blisko rynsztoku  w ranie społeczeństwa  z tymi  których świat się wstydził    odnalazł Boga i siebie    6.2025 andrew  Mój patron. Pierwszy w Europie  założył przytulki dla KOBIET. Warto zajrzeć do biografii  
    • @beta_b Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Już tytuł zwiastuje smakowitą zawartość.   Wydaje mi się, że jądrem tego wiersza są zioła (lubczyk, pietruszka, seler), jako łącznik między rzeczywistością liryczną i kulinarną, między tym, co materialne i duchowe. Oznaczają one zmysłowość (zapach, kolor), która poprzez funkcję sensoryczną otwiera się na świat symboli. W końcu to z doznań zmysłowych nasz mózg rekonstruuje obraz świata.
    • To mi przypomniało dowcip. W pewnej wiosce wydarzyła się powódź i woda zaczęła zalewać domostwa. Jeden człowiek wlazł na dach swojego domu i zaczął modlić się do Boga, błagając o ocalenie. Po jakimś czasie do zalanego domu przypłynęła łódź, a kierujący nią człowiek zawołał: - Hej ty, tam na dachu, zejdź, to cię uratuję. Gość z dachu odkrzyknął. - Nie trzeba, mnie uratuje Pan Bóg. I dalej zaczął się modlić. Po kwadransie przypłynęła druga łódź i sytuacja powtórzyła się. Po półgodzinie przypłynęła trzecia łódź, lecz facet na dachu wciąż odpowiadał, że nie potrzebuje pomocy, bo Bóg na pewno go wysłucha i ocali mu życie. W końcu woda powodziowa podniosła się jeszcze wyżej, i człowiek z dachu utonął. Po śmierci, gdy już trafił na Sąd Ostateczny, zaczął się awanturować z Panem Bogiem: - Dlaczego mnie, Boże, nie uratowałeś przed powodzią, gdy się tak do Ciebie modliłem, tak Ci ufałem!? A na to Pan Bóg: - Jak to!? Toż wysłałem do ciebie trzy łodzie, a ty z żadnej z nich nie skorzystałeś!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiatr wieje, dokąd chce. - cytat z Biblii. Jeden z kluczy do wiersza.   Pierwsza cząstka utworu może odnosić się do Ukrzyżowania, a jeśli ze św. Janem Ewangelistą powrócimy do początku Wszystkiego i do sprawczej mocy Słowa, to uwięzione  (w ciele umierającego Zbawiciela) słowo jest dopełnieniem tego cyklu, końcem, ale i początkiem. Jednocześnie wiatr (duch, boskość, omnipotencja) staje się wektorem nadziei na życie, trwanie, stabilność świata. Wyobraziłem sobie Słowo jako znak, który należy do materialnej części rzeczywistości, i jego sens, niesiony wszechmocnym powiewem (rzeczywistość duchowa); na tym klasycznym semantycznym dualizmie można oprzeć interpretację nie tylko wiersza, ale całej koncepcji Genesis, a także zwycięstwa życia nad śmiercią.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...