Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wychowywałem się
w
oknach ulic
przestrzeniach miasta

Mieszkałem
w
krwi i kościach
kościołach
pejzażach

Tonąłem
w
Tobie
zatrutych myślach
zwierzęcym pragnieniu

Umierałem
wiele razy

Opublikowano

A poco to "Tobie" z egzystencjalnej refleksji, jakieś "westchnienia do Laury" się robią.

Włóczykijś, azaliż Filon?

Jak się zdecydujesz nie mieszać tych dwu potraw, to taki wiersz i taką konstrukcję kupuję na pniu.

Wiem, że poezja w swej socjofizjologicznych początkach, ma dwia żródła: wydarzenia społeczne i wzdychanie do płci przeciwnej.

Z drugiej strony, rozmnażanie płciowe jest wśród wielokomórkowców tak powszechne, że aż za.... więc po co banalizować. W tym wierszu jakoś ma się to jak pies i wydra, warto z tego wyrosnąć.

(Oczywiście nie mam na myśli rozmnażania)


:o)

Opublikowano

Wiesz, jak dla mnie za proste, choć ta prostota jest pewnie celowa.

Rada podstawowa: skoro nie używasz interpunkcji, nie używaj wielkich liter.
Tu jest pomysł, jest sens i ogólnie wierszyk ma kilka całkiem smacznych momentów:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.






Dopracuj troszeczkę ten utwór. Zmieść tu więcej metafor, przerzutni, które uatrakcyjnią tekst.
Po prostu jest to kawał surowego materiału, który trzeba obrobić. Więc dłutko w dłoń i do dzieła! Poczytaj Różewicza, on lubił prostotę i oszczędność w poezji.
Mógłbyś poza tym 'pogłębić ten tekst' - czyjś życiorys może być atrakcyjny dla czytelnika, bo być może się w nim odnajdzie. Wtedy jakoś zadziała na odbiorcę.

Zadaj sobie pytanie: po co piszesz ten życiorys? I jakie korzyści może mieć z tego czytelnik?

Pozdrawiam serdecznie włóczykija :)

[P.S. zawsze chciałem być jak Włóczykij...! Ten z Muminków xD ]
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To były premier potrafi być taki ostry? :D
A mnie się ta manifestacja na forum zawsze kojarzyła z takim spokojnym, zrównoważonym człowiekiem :)

A na serio - jak już krytykować to porządnie.
W sumie nic nie da takie rzucanie mięchem.

Pozdrawiam,
Opublikowano

to "w" takie sterczące w przedostatniej zwrotce, nie powinno być czegoś takiego przy tak rozbitej konstrucji wiersza...

to chyba miało być mocne, zwierzęce uderzenie w czytelnika, ktore nie zrobiło specjalnego wrażenia...

powodzenia dalej

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To były premier potrafi być taki ostry? :D
A mnie się ta manifestacja na forum zawsze kojarzyła z takim spokojnym, zrównoważonym człowiekiem :)

A na serio - jak już krytykować to porządnie.
W sumie nic nie da takie rzucanie mięchem.

Pozdrawiam,
no to porządnie: pierdoły, pierdoły, pierdoły;) no i nie będę przeklinał, amen;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To były premier potrafi być taki ostry? :D
A mnie się ta manifestacja na forum zawsze kojarzyła z takim spokojnym, zrównoważonym człowiekiem :)

A na serio - jak już krytykować to porządnie.
W sumie nic nie da takie rzucanie mięchem.

Pozdrawiam,
no to porządnie: pierdoły, pierdoły, pierdoły;) no i nie będę przeklinał, amen;)

Czy musimy być tak okrutni dla kogoś początkującego? :(

Jest sens, jest jakaś gra z konwenansami. Może po upływie czasu będzie to dobry autor? Tekst nie jest kiepski dlatego, że wkrada się w niego grafomania, ale dlatego, że jest mało atrakcyjny. Po prostu: za mało tu rzeczy, które powinien posiadać wiersz. Ja byłbym za jakimiś wskazówkami, a nie rzucaniem mięchem :(

Z poważaniem,

R.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no to porządnie: pierdoły, pierdoły, pierdoły;) no i nie będę przeklinał, amen;)

Czy musimy być tak okrutni dla kogoś początkującego? :(

Jest sens, jest jakaś gra z konwenansami. Może po upływie czasu będzie to dobry autor? Tekst nie jest kiepski dlatego, że wkrada się w niego grafomania, ale dlatego, że jest mało atrakcyjny. Po prostu: za mało tu rzeczy, które powinien posiadać wiersz. Ja byłbym za jakimiś wskazówkami, a nie rzucaniem mięchem :(

Z poważaniem,

R.

każdy przez to przechodzi, i jeśli ma to być dobry autor, to mu nic nie zaszkodzi;)
tekst jest słaby i już, niech pan nie owija i nie opowiada bzdur.

z poważaniem;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Jest w tym wierszu autentyczność, szorstkość i piękno. Super.
    • Nie spodziewała się. Nie spodziewała się, i to absolutnie całkowicie - bądź też całkowicie absolutnie - że jej uczucie do niego przetrwa. Pomimo tego, że do chwili, kiedy zyskała pewność odnośnie do swoich doń uczuć, upłynął już długi czas - ponad rok. Ponad dwanaście miesięcy od chwili, kiedy nie dotrzymała danego mu słowa i znikła bez wyjaśnienia - zamiast przyjechać tak, jak obiecała.    Myślała o nim przez cały ten czas, to prawda. I było jej głupio przed samą sobą z powodu wtedy podjętej pod wpływem chwilowego impulsu decyzji. Było głupio nawet pomimo faktu, że przeżyta po aktórych krajach południowo-wschodniej i zachodniej Europy, a dokładniej po Grecji, Holandii, Słowenii, Albanii oraz Włoszech, w jaką wybrała się za namową bliskiej koleżanki i wraz z nią, była ekscytująca.  Chociaż zarazem fizycznie wyczerpująca - szczególnie na Rodos i w Atenach - przy sześciodniowym tygodniu pracy w tamtejszym upale, a jeszcze bardziej przy wylewnej emocjonalności mieszkańców.     - Od wspólnych z nim chwil - pomyślała po raz kolejny, słysząc znów po raz kolejny i znów od wspólnych znajomych - minął już tak długi czas. To naprawdę ponad rok, określiła trzema słowami tę kilkunastomiesieczną prawdę. Może przyjdzie, skoro dowiedział się, że wróciłam do pracy do miejsca, w którym poznaliśmy się, zamienić chociaż kilka słów. Chociaż przywitać się. Chociaż spojrzeć. Chciałabym - nie, nie chciałabym: chcę - go zobaczyć. Chcę usłyszeć. Chcę ujrzeć w jego oczach te chęci i te zamiary, o których wtedy zapewniał. Chcę usłyszeć w jego głosie te uczucia, które wtedy poczułam. I przed którymi...     - Wybaczysz mi? - pomyślałam po raz następny, nadal przepełniona wątpliwościami. - Nie wiem, czy ja sama wybaczyłabym ci, gdybyś to ty mnie zostawił.     Przyszedł.     - Chodź, poprzeszkadzam ci w pracy - powiedział jakby nigdy nic, z tym swoim - ale już nie takim samym - lekkim uśmiechem. Serce zabiło mi dwuznacznie. Z jednej strony radośnie na jego widok, z drugiej aspokojnie na widok tego, że uśmiecha się inaczej niż wtedy. Aspokojnie na tak właśnie odczutą świadomość, że on jest już innym człowiekiem. Że zmienił się, podobnie jak ja.     - Dajcie nam trochę czasu - zakończyłam swoją opowieść szefowej prośbą o dodatkową przerwę. - Odlicz mi ją - poprosiłam wiedząc doskonale, że to zrobi.     Usiedliśmy.     - Chcesz wrócić? - zaczął bez ogródek. - Jeśli tak, to pamiętaj: jeden błąd i po nas - nacisnął mnie spojrzeniem i tonem. Udałam całkowity spokój.     - Pozwól, że opowiem ci, co wydarzyło się u mnie przez ten czas - włożyłam awidocznie wysiłek, aby mój głos zabrzmiał swobodnie. I pierwsze, i drugie udanie wyszło mi łatwiej, niż sądziłam.     - Jestem już inną dziewczyną niż wtedy - uznałam wewnętrznie. - Na pewno mnie chcesz? - spytałam go niemo kolejnym spojrzeniem.     - Kontynuuj opowieść - poprosił, dodawszy "proszę" po krótkim odstępie. Poczułam, że celowo.     Opowiadałam, a on słuchał.    -  Muszę to wszystko poukładać - powiedziałam na zakończenie. - Sam teraz już wiesz, że to skomplikowane.     - Pomogę ci we wszystkim, w czym tylko będę mógł - obiecał.     Spojrzałam na niego, uśmiechając się. Do niego i do swoich uczuć.    - Bardzo cię lubię - zapewniłam go. - Ale małymi kroczkami będzie najlepiej...               *     *     *      Dwa dni później przysłał mi zdjęcie białego anturium w doniczce.      Gdańsk - Warszawa, 25. Października 2025   
    • @Gosława dodam jeszcze, i w taki elektryzujący pierwiastek, kobiecy :))))) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi ...przeczyć nie trzeba, gdyż jako drewno, cal za calem, stanie się wkrótce w piecu opałem.   Pozdrawiam z uśmiechem 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...