Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Lęk

Jagoda P.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Platoniusz

Platoniusz

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz jest naprawdę ciekawy. Muszę zgodzić się z przedmówcą. Oczekiwałem, że trochę poczytam sobie, zanim sam zacznę umieszczać wiersze. Chwilę myślałem, że to zły pomysł (vide: cienki śpiew Tomasza Romana - dno, które samo się pogłębia). Ten jednak wiersz nawrócił mnie na pierwotną myśl.
Dziękuję, choć nie wiem czy moje laickie słowa coś znaczą.

Maciek S

Maciek S

Opublikowano
Opublikowano

Jestem tępakiem, ale takie wiersze - miniaturki chce się czytać. Wysoka poetyckość, co dla mnie oznacza po prostu "poryw duszy" i to jest w poezji najważniejsze, przynajmniej dla takiego idioty jak ja. Trzymaj się. A co do fachowości komentarzy, to zwróć uwagę na K.A.M.
Powodzonka!
Maciek.

Poszlaka

Poszlaka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tym razem gorzej. Obraz rozmyty jakimś mniejszym złem - ogólnik a poezja nie lubi ogólników (Wyniki 1 - 10 spośród około 113,000 dla zapytania "mniejsze zło".) tylko żywe, konkretne obrazy. To samo "ciągle żywa" - skoro żywa to jasne, że ciągle.
Zawsze też warto zwracać uwagę na mozaikę słów używanych do skomponowania obrazka zwanego potocznie wierszem. Tak "gasnę" jest pustym słowem bo nie podpiera go nigdzie "iskra", "ogień", czy choćby nieszczęsny acz częsty: "płomień miłości".
Słownictwo użyte w poezji stanowi o sile jej pozawerbalnego przekazu, tu zabrakło podobnej klamry co w poprzednich utworach (narysuję - wyrzeźbię - zbuduję w "Obietnicy", noc - bezdomność - okruchy w "Wieczorem") a jeśli jest, to tak niewyraźna że zamiast wzmacniać główny przekaz, rozmazuje go i miniaturka na tym traci.

=-=
Poszlaka

Poszlaka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To nie ma nic wspólnego z inteligencją. Raczej z umiejętnością czytania mapy by na jej podstawie określić swoje położenie w nieznanym terenie. Często sam autor nie bardzo orientuje się dokąd zaprowadziły go słowa, co dopiero czytelnik.

=-=

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jan_komułzykant
      wiem, że

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Masz i piękną duszę i nieprawdopodobną wrażliwość Alu :)                                                                                                  Serdeczności

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                                                                                                        
    • Łukasz Wiesław Jasiński
      Jesienne Refleksje

      Przez Łukasz Wiesław Jasiński · Opublikowano

      @tie-break   Zanim pani odpowiem na pytanie, to: zrobię lekki ukłon - jestem pogańskim racjonalistą - libertynem i intelektualnym biseksualistą - uniwersalnym, natomiast: Jezus Chrystus był filozofem uniwersalnej miłości, a jego matka jest Królową Polski - w sposób symboliczny została ukoronowana przez Króla Jana II Kazimierza we Lwowie, dalej: dla mnie najważniejsza jest Święta Matka Natury i dlatego ją złapałem na zdjęciu, potem: dodałem lekkiej stylizacji, aby zdjęcie mogło przybrać charakter artystyczny, kończąc: więcej informacji pani znajdzie w eseju pod tytułem "Saga" i w wierszu pod tytułem "Szczodre Gody" - tutaj można znaleźć.   Z uszanowaniem  Hrabia Łukasz Wiesław Jan Jasiński Herbu Topór 
    • Alicja_Wysocka
      wiem, że

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Starzec, dziękuję 
    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @Somalija podrywasz mężczyzn? jakichś Kamilów?
    • Dekaos Dondi
      Konwalia

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Przyznam szczerze, że nigdy nie były moją mocną stroną. Powód był zazwyczaj prozaiczny. Nie lubiłam wilgotnych poduszek, w które łzy często wylewałam. I to przeważnie w samotności. Zawsze jakiś powód się znalazł. Często tylko dla mnie zrozumiały. Zupełnie nieistotny dla innych. W sumie trudno się dziwić. Jestem inną. Po swojemu inną. Rozumiem inaczej świat, w którym przyszło mi żyć.   Wiem. Egoistka ze mnie. Jakbym była pępkiem, wokół którego świat ma się kręcić, tak jak chcę. Ale tak wcale nie jest. Po prostu czasami nie wiem, jak odnaleźć siebie, w tym wszystkim, gdzie mnie jest tak mało.   Znowu śniłam, o zaczarowanych złudzeniami, konwaliach. Podeptanych przez złych ludzi. A może nie tyle złych, co nie myślących dalej. Poza czubek własnego nosa. Nie zastanawiają się, że kilka słów, może kogoś bardzo zranić. Tak bardzo, że w jakiś skrajnych okolicznościach, człowiek targnie się na swoje życie, a przyczyna nie będzie nawet wiedziała, że przez nią, o jednego człowieka mniej na świecie. A mógłby jeszcze tyle dobra popełnić i być dla kogoś.   Ktoś powie, że zła także. Lub być obojętnym. To prawda. Bo życie nieprzewidywalne jest, a człowiek nie ideałem, lecz nieustającym początkiem przyczyn i skutków, o trudnym do przewidzenia, finale. Dla siebie i dla innych.   Czasami się czuję, jak ta niepasująca konwalia. Jestem nią. Rosnącą gdzieś z boku, obok ogródka. Na szczęście w nieszczęściu, tym razem obudziłam się w cieniu podeszwy.   Wisiała nade mną, na promieniach słońca. Nie pozwalały, by mnie wgniotła w ziemię.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...