Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kudłate myśli rosną kształtem tu
miłość przez ból śmiech przez stal
sine piersi pękają wagina krwawi
gdy usta ma puste dźwięk jeden jeszcze
drży łopocze jak sztandar wołający
wszyscy brutale świata łączcie się
we mnie

rano dotyka zarostu jest kim był
opętany mroczną żądzą i strachem
by się nie wydało łączy się z podobnymi
majacząc cały dzień syczą warczą
to co inne niezawarte w normach
opluwają depczą aż do nocy
potem śnią

Opublikowano

w tym i poprzednim marianowo-forumowym wcieleniu komentarzy dużo nie miałem
czasem by się chciało coś przeczytać wiedzieć w jakim kierunku się idzie i jak technicznie, a tak trochę smutno
ale zdaję sobie sprawę, że ten (po)tworek trochę ciężki albo po prostu słaby
jednak widząc pól setki wejść też się serducho trochę cieszy, że ktoś to jednak czyta .....

hej wszystkim cztającym


mk

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Styl Twój jest wymagający, to fakt i czasem ciężko się do niego zabrać, co nie znaczy, że nie warto. Jest gęsto - warto by wprowadzić jakiś charakterystyczny, mocny, dobitny, uderzający wers. Coś, z czym odbiorca musiałby stanąć w szranki i żeby to zmusiło go do wpisu, nawet na "nie" (chociaż sto razu, że to jest "gniot" nie chciałbym czytać, chociaż niektórzy lubią).
No, ale trzeba walczyć - ja jestem w każdym razie za.
Pozdrawiam raz jeszcze.
Opublikowano

wszyscy brutale świata łączcie się
we mnie
- superowne oraz:
opluwają depczą aż do nocy
potem śnią
Bardzo wymowne i jakby charakterystyczne...
Chce sobie uwić sznur z takich korali jak Pana tekst.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



może problem leży w mojej filozofii, pisania, uważam, że to jak budowanie domu,
można zrobić z kamieni, z drewna i czegokolwiek innego,
ale jak do kamieni dorzucisz sztabę żelaza, to wcale nie musi wzmocnić ściany,
wręcz przeciwnie konstrukcja będzie najsłabsza na krańcach stali ...
wiersz ma być całością, jako całość ma przemawiać, jako jedno ma wzruszać bądź gorszyć,
fakt piszę brylaście, ale chyba tak zostanie ....

pozdrawiam
niszowy koń
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nowe, nienowe, własne, sparafrazowane w tym przypadku nie o to chodzi,
nasza Roman przedstawia dwie twarze, ale coś ma w sobie jednego niezmiennego,
jest to myślenie ideologiczne, na granicy komunizmu bądź faszyzmu i te wersy mają to oddawać,
sugerować w jakim kierunku idzie ukształtowanie polityczno-społeczne PL'a



pierwszą strofę uważam, za zbyt przerysowaną, wpadającą niezamierzenie w barwy komizmu
cała druga zaś jest zbyt prostacka, niepoetycka, za mało tam środków artystycznych ...




... swoją drogą, jak to mój dobry kolega zasugerował mi, a potem pokazał najlepiej to sobie strzelić w łeb ...

pozdrawiam
śledzę i zapraszam

mk
Opublikowano

"pierwszą strofę uważam, za zbyt przerysowaną, wpadającą niezamierzenie w barwy komizmu
cała druga zaś jest zbyt prostacka, niepoetycka, za mało tam środków artystycznych ..." to się nazywa samokrytyka...hehe
aj, tam -nam strzelać nie kazano:) Oldy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Być może człowiek umarł już dawno, odkąd powstał pieniądz, bez którego niemożliwe jest funkcjonowanie w tym najlepszym/najgorszym ze światów. Ludzie "płatni przy odbiorze", jak piszesz, to nic innego jak ludzie, którzy od stuleci kombinują, jak się sprzedać. Pomstujemy na prostytutki, handlujące swoim ciałem, a my wystawiamy na targowisko znacznie więcej - nasz czas, emocje, prywatność, relacje z innymi, wiedzę, wyobraźnię, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość.. Żeby ktoś łaskawie ocenił, ile to jest warte, i rzucił nam za to jak ochłap najniższą albo średnią krajową. Tak mi się kojarzy złota klatka - a każdy ma swoją. I jak tu być? Istnieć istnieniem idealnym, wolnym, istnieniem które ma wartość dla siebie samego? Utopiści tysiącami rozbijali sobie łeb o rzeczywistość. Zmieniały się targowiska (dziś chyba największym jest internet), ale cały czas każdy z nas musi coś komuś udowodnić. Inaczej jest niewidoczny,
    • @lena2_ O, dzisiaj od rana mam szczęście do historii z morałem. Grzech zaniechania, o którym  piszesz, najczęściej ma podłoże w lęku. A to już się wiąże, zazwyczaj, z poczuciem sprawczości. Człowiek, który ma świadomość tego, że to co robi, ma sens i zostanie doprowadzone do zamierzonego rezultatu, po prostu działa. A kiedy czuje, że nic się nie da zrobić, że tylko narobi sobie kłopotów, wówczas betonuje się w bezpiecznej strefie komfortu. Brakuje mi czegoś w tym wierszu. Zaczęłaś od samego wierzchołka góry lodowej, a pod powierzchnią morza, tj. w duszy i umyśle ludzkim, dzieje się znacznie więcej.
    • Oceniam tę historię jako mocno schematyczną. Wiesz, taka duszoszczipatielna, z morałem, zresztą sama przyznajesz, że napisałaś ją pod kątem dyskusji z młodzieżą. To, że świat kocha jedynie pięknych, młodych i bogatych, pozostaje tajemnicą poliszynela, choć zdarzają się wyjątki. W środowisku poetów można oczekiwać większej wrażliwości i idealizmu, niż wykazała bohaterka. Niestety jednak, wyjątki potwierdzają regułę i karmią ludzką naiwność. Ewa to bardzo młoda dziewczyna, i element zaskoczenia mógł mieć dla niej kolosalne znaczenie. Gdyby Fenrir ją uprzedził wcześniej o swojej niepełnosprawności, być może miałaby czas przemyśleć sytuację i się z nią oswoić, zaakceptować. W idealnym świecie oczywiście szlachetna dusza w ogóle nie zwraca na takie sprawy uwagi, ale niestety, nie jesteśmy idealni. A jeśli założymy, że bohaterka opowiadania po prostu jest mało empatyczna, niedojrzała, egoistyczna, to może lepiej rozczarować się jak najwcześniej, wtedy, kiedy boli najmniej.
    • @violetta   A co? Pani już mnie nie kocha? Jakoś dziwnie pani już na mnie nie krzyczy...   Łukasz Jasiński 
    • spokój nie zawsze bywa święty gdy odwraca głowę by nie widzieć krzywdy pławi się w niewiedzy hodując beztrosko   obojętność
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...