Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Każdego dnia pod wieczór
gdy zaczynają bić dzwony
siada przy stole odkręcając
drżącymi rękoma butelkę
i nalewa dwie szklaneczki

po wypiciu jednej z nich
spogląda w stronę obrazu
i zaczyna do niego przemawiać
mówiąc bardzo cię szanuje

bo od kiedy przy tobie piję
nie powiedziałeś złego słowa
dlatego pozwól Panie Boże
że wypije drugą szklaneczkę

po czym przeżegnał się
bardzo niedbale i zasnął

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w międzyczasie nadjechały dwa obrazy
a obudziwszy się spostrzegł cztery pełne szklaneczki
wypiwszy pierwszą i drugą
ośmielony milczeniem Panów zabrał się za następne dwie
nadjechał trzeci obraz
z którego zniecierpliwiny Pan wrzasnął:
"Przestań pisać te dyrdymały"
.
.
.
Obudziwszy się spojrzał na wiszący obraz
"Panie, czemu wymyśliłeś kaca?"



Pozdrawiam Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




co do błędów wywal ten samotny przecinek
fajnie się czyta miło sprawnie
ba wierzę w to że przytaczając komuś ten tekst
kto boryka się z tym problemem można zmusić do zastanowienia
siła obrazu w jego prostocie
tylko jedno ale to nie jest wiersz....
Sporo dobrej prozy można tak pociąć by uzyskać wrażenie wiersza
nie chce mnie się tłumaczyć co wiersz stanowi wierszem
bo nawet nie wiem czy umiem zrobić to lepiej niż ty
ale wiem jedno to jest poenterowana proza bardzo dobry kawałek pisania ale tylko proza ...
Opublikowano

Dobrze, że nie mam obrazów ..tylko zdjęcia. Uff, nie jest jeszcze tak źle. Pozdrawiam. p.s. To rzeczywiście ciężkie stadium...a nie lepiej zapukać do sąsiada (nie mówię już o sąsiadce) i wypić z nim. Zawsze to przyjemniej :) Pozdrawiam moich sąsiadów. Nie pytam, przez grzecznośc skąd tak dokładna analiza zachowań pijących :)

Opublikowano

To tak można? Muszę sobie kupić taki obraz. Zawsze dwie to lepiej niż jedna :)))
Dobrze jest przeczytać taki wiersz. Choćby po to by móc wypić dwie :)))
Plusuję pod wierszem.

Pozdrawiam

Ps. Popieram MarianKona. Tę sierotkę (przecinek) można by wywalić.

Opublikowano

ciekawy pomysł, jednak sam tekst nie poruszył mnie jakoś szczególnie,
po pierwsze, w tytule usunęłabym alkoholika, bo wiersz jest na tyle
jasny w przekazie, że sam rytuał by wystraczył. po drugie, po 'mówiąc'
dałabym dwukropek.
ogólnie ok, ale bez emocji u odbiorcy (choć oczywiście widzę, że tak
miało być, sucho, z dystansem).

pozdr.a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Piszę to z pewnym dystansem (oczywiście potępiam patologię czyli handel organami).                            Naczytałem się mnóstwo historyjek o zmianach jakie zachodzą w psychice biorców (nowe upodobania, zachowanie po dawcy np serca). I to jest temat do myślenia. Wszystko, co ziemskie zostaje tutaj na ziemi i jeśli zamkniemy w trumnie po 30 latach zostaje proch i jakiś fragment kości (sam widziałem w trakcie ekshumacji dziadków). My zmieniając formę bytu zabieramy, to co jest "duchowe"                               Nie ma nic cudowniejszego, jak przedłużenie komuś życia i jeśli tak jak napisałem "te podroby" ocalały i mogą jeszcze parę lat w kimś pracować - to dlaczego tego nie wykorzystać. Operacja, cierpienie trudny okres rehabilitacji (też cierpienie) to jest kolejna szansa oby nauczyć daną osobę pokory aby coś zrozumiała - to wszystko czemuś służy. Zacytuję: "bez Mojej zgody nawet wam jeden włos z głowy nie spadnie" Pozdrawiam:)                
    • Tętni_ak     loteria - pomimo tego - we mnie spokój  że też rzekom bagiennieją brzegi nurt czasem zwalnia to znów przyspiesza zależy - jak utkane dorzecze w głowie -                               nie w jeden dzień bo czymże jest doba  dwadzieścia cztery godziny porozdzielane lub zwarte jak jądro supernowej - jednak   dwadzieścia cztery lata już potrafią      wrzesień, 2025    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie oszukujmy się, nasze teksty zostały już dawno zeskanowane, a głos wygenerowany przez AI nie jest głosem Pana Kazimierza Staszewskiego. I może na tym zakończę. :)
    • na parapecie osiadło światło w kształcie twojej nieobecności herbata stygnie powoli — też się uczy cierpliwości szum ulicy przypomina wiersz którego nigdy nie napiszesz choć nosisz go w sobie jak ukryte pęknięcie wszystko tutaj jest na chwilę rośliny, dźwięki, spojrzenia ale niektóre chwile trzymają się mocniej niż lata kiedyś zapytasz: czy to już było ważne? a ja odpowiem: nie wiem ale było nasze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...