Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Samotne drzewo, mimo, iż stoi w parku
Samotni ludzie, mimo, iż stoją pośród tłumu,
Samotne serce, mimo, iż wybija rytm jak wiele innych
Samotna droga, mimo, iż pełna przechodniów,

I tylko te dwa nagrobki na cmentarzu,
są sobie tak bliskie, gdyż chowają pokrewne sobie dusze,
które nigdy nie zaznały co oznacza samotność...

Opublikowano

Jak dla mnie może być... jednak parę zastrzeżeń -

"Samotna droga, mimo, iż pełna przechodniów" nie pasuje do poprzednich wersów (drzewo->park w porządku, człowiek->tłum także, analogicznie droga->jakoweś skrzyżowanie czy węzeł komunikacyjny...:) radziłbym zmienić ten wers)

"nigdy nie zaznały co oznacza samotność..." nie brzmi mi to zdanie - czy nie przyjemniej: nigdy nie zaznały samotności?
to chyba wszystko co przychodzi mi do głowy

pozdrawiam

Opublikowano

Witam.
Wiersz odbieram nastepujaco:
Miala Pani jeden maly pomysl i postanowila go wykorzystac nie dbajac o to zeby ten pomyslk czyms wzbogacic. z czego wyszlo powtarzanie, nieciekawe zreszta i nuzace ( nie pozwalacjace sie skupic na tresci).
mam wrazenie ze oprocz tego jednego malego pomyslu nie pojawily sie inne na forme ani na to by poprowadzic ten wiersz.
Oczywiscie to tylko moja subiektywna iopinia i nie musi sie Pani z nia zgadzac
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @piąteprzezdziesiąte  ten też jest wewnątrzportalowy, tylko na innym portalu, zapraszamy :)    osobiście nie cierpię żadnych konkursów, wyzwalają w ludziach jakieś dziwne instynkty, po takim konkursie erekcjato połowa ludzi jest na siebie poobrażana, zawiedziona i właściwie to są zawsze jakieś problemy, po podsumowaniu i krzywe akcje, no ale biorę udział aby nie musiał brać udziału ktoś;)  ostatnio w stopniu naprawdę minimalistycznym, po pierwsze dlatego, że chyba mój czas na pisanie, w ogóle, już minął, nie sprawia mi frajdy pisanie, odzwyczaiłam się,  a może nie mam już potrzeby przelewania się, "na papier", a po drugie, naprawdę chcę dać szansę innym, mniej doświadczonym w tej formie, no ale nowicjuszy, ROZPACZLIWIE BRAKUJE :) także się trzymaj i miłego wieczoru :)
    • @Konrad KoperBardzo dziękuję!  @Annna2Bardzo dziękuję! Dziś czytałam fraszki Kochanowskiego w bibliotece - dzień fraszek! :)))) 
    • @Alicja_Wysocka Alicjo, dziękuję, że przeczytałaś mój wiersz. Bardzo mi miło Cię poznać. Przejrzałem na portalu poetyckim kilka Twoich tekstów i szczególnie poruszyło mnie opowiadanie amerykańskie. Gdy skończyłem czytać, pomyślałem: hmm, ta dziewczyna ma świetny słuch, nieźle pisze. Byłem pewien, że to fikcja. A potem zajrzałem do komentarzy… i z coraz większą zgrozą odkrywałem, że to nie jest wyobraźnia. To była dobra opowieść, wciągająca, wiarygodna — sam spędziłem w Ameryce kilka lat i wszystko, o czym pisałaś, brzmiało bardzo prawdziwie. Ale że pod tekstem siedzi żywy autor, tak otwarcie rozmawiający? Tego się nie spodziewałem. Dla mnie większy dramat krył się w Waszym dialogu! Naprawdę. I od razu pomyślałem o granicach intymności, o szczerości. Zastanowiłem się też, czym właściwie jest poezja i po co ją piszemy. Przecież w niej pokazujemy siebie jak na dłoni. Czy to dobrze, czy źle? Miałem wrażenie, że prawdziwy wiersz ukrył się w tej Waszej rozmowie — szczerej, żywej.  Ciekaw jestem, co o tym myślisz… a może: co o tym myślicie? Tomasz Goraj (serio, to moje imię, nie żaden Robert, muszę to zmienić).
    • @Somalija oby, mam nadzieję:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...