George Sand

Samotne drzewo, mimo, iż stoi w parku Samotni ludzie, mimo, iż stoją pośród tłumu, Samotne serce, mimo, iż wybija rytm jak wiele innych Samotna droga, mimo, iż pełna przechodniów, I tylko te dwa nagrobki na cmentarzu, są sobie tak bliskie, gdyż chowają pokrewne sobie dusze, które nigdy nie zaznały co oznacza samotność...

Zgadzam się Awrilko z Toba w 100%, robimy coś złego i boli nas to, bo wiemy, że tego nie da się już zmienić...Bardzo podoba mi się Twój wiersz. Dziękuję!

to bardzo smutny wiersz, wiersz o odejściu kogoś bliskiego...Bardzo trafne sformułowania odzwierciedlające to co może stać się z człowiekiem, gdy kogoś traci...

Polecam ten wiersz wszystkim, którzy nie mają siły już walczyć. Aż chce sie krzyknąć: ludzie nie traćcie nadzieji!!

tak szybko pisałam, że zrobiłam baardzo dużo błędów. Wybaczcie...

rzeczywiście nie zwróciłam uwagi na ten błąd, zdiękuje bardzo, jak widzisz poprawiłam go :P. Twoja krytyka wcale mnie nie zniechęca wręcz pzreciwnie, podbudowuej mnie, że ktoś to czyta. Dziękuje. Pozdrawiam!

Oczy zamglone, Serce nieczułe, pogarda i wyniosłość... Zuchwali jesteśmy my czy brutalny jest świat? Oczy pełne łez, serce zranione, bezsilność i strach... Wrażliwi jesteśmy my czy niebezpieczny jest świat? Oczy wesołe, Serce pełne uczucia, radość i miłość... Prawda to czy sen? Zuchwali jesteśmy my i brutalny jest świat... Żyjemy w marazmie, otacza nas fałsz, A szczęście...?! Szczęście to tylko złudzenie... [sub]Tekst był edytowany przez George Sand dnia 08-04-2004 17:46.[/sub]

Po pierwsze jestem Nią, a nie Nim. Po drugie wiersz został przezemnie napsiany w ósej klasie podstawówki, więc leżał w szufladzie baaaardzo dłuuuugo. A dlatego napisałam go w tym portalu, gdyż chciałam pokazać jakie kiedś było moje postrzeganie świata. Teraz z pewnością wiersz nie byłby taki...Dziękuję za szczere opinie. Pozdrawiam.

Spadł biały puch, który otula ziemię, spadł biały puch, który przynosi nadzieję, spadł ze mnie ból, i złudne szczęście, spadła na mnie miłość, która rozpala me serce, świat piękny jest, lecz boję się że stracę cię, odejdziesz gdzieś, zostanę sama i niekochana, że w sercu mym pozostanie rana, która na zawsze tam już będzie gdy tylko ktoś kochać mnie bedzie...