Zgłoś

@violetta ... mnie od niedawna także.. zielono... :)   @Rafael Marius ... zielony, szalony.?. całkiem możliwe... :)   @Jacek_Suchowicz .... ładnie komentujesz... :)      w odcieniach zieleni moce      to one wdzierają się w głowy                          ich tony niech zmienią co szare      w zieloność wszystkich pór roku   Dziękuję za zajrzenie, pozdrawiam Was.

na ja i ty   odtąd nieszczęścia chodzą parami    

@UtratabezStraty Bariery i mury mogą przemienić się w poezję lub nie.

@viola arvensis Przepiękny utwór, w dodatku z mnóstwem pokory. Prześlicznie.

Jeszcze na chwilę do siebie wrócę, popatrzę w niebo i spojrzę w dal, bo pewnie jutro znów się zasmucę  i znowu do snu utuli żal.   Lecz dzisiaj jeszcze łzy gorzkie zetrę, by nie zgasiły blasku do cna, różę czerwoną we włosy wepnę, wsłucham się w ciszę, ile się da.   W sercu  kamienie ciągną mnie na dół, lecz kiedyś spadną, zdarza się tak, i znów polubię ten ziemski padół I los mi poda przyjazny znak.   Karmi mnie spokój, choć wszystko pędzi, ja trwam cichutko jak polny kwiat, i chociaż życie bólu nie szczędzi, trzymam na dystans cały ten świat.   Jeszcze na chwilę do siebie wrócę, żeby opatrzeć każdą z mych ran, z losem się nigdy już nie pokłócę i przyjmę wszystko co ześle Pan.