Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tym razem zrobię taki mix:
najpierw to:


dźwięczny obrazek wiosny

śpiewał słowik słowem sławnym
żywych brązów i zieleni
świstał świerkiem świata składnym
błękit wiatru i przestrzeni

cień wilgocią przesiąknięty
tworzył szarość kolorami
rosą trawnik przysłonięty
rozbielony szkieł perłami
......
przyjemnie zamknąć oczy
wyższych stanów świadomości
malowanego nieważko
wielowymiaru świata barw

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Popraw literówki!
A mix niezły, lubię tego typu wierszyki jak nad kropkami, i niezła pointa pod kropkami. Nie zawsze musimy się kierować wyższymi stanami świadomości. ;-)))
Opublikowano

dwie pierwsze strofki rzeczywiście dźwięczne i rytmiczne, sprawnie napisane, aczkolwiek ostatnia strofka zupełnie zbędna, więc pomysł na mix nie udany, radzę dopisać jedną dwie strofki w podobnym klimacie jak dwie pierwsze jakośtakoś spuentować i będzie liryk wiosenny jak znalazł

pozdrawiam

Opublikowano

śpiewał słowik słowem sławnym - "śpiewał słowem", mam rozumieć, że to w imię aliteracji ten bezsens?
żywych brązów i zieleni
świstał świerkiem świata składnym - tutaj podobnie jak wyżej
błękit wiatru i przestrzeni - nie widziałem błękitnego wiatru - przestrzeń, już prędzej (pomijając fakt, że o "Przestrzeni" to nawet Doniu ma teledysk)

cień wilgocią przesiąknięty - łatwo to sprawdzić dotykiem
tworzył szarość kolorami - szarość jest kolorowa? Ciekawe...
rosą trawnik przysłonięty - rosa jest przeźroczysta, chyba, że to szara rosa
rozbielony szkieł perłami - taa...
......
przyjemnie zamknąć oczy - no tutaj to już apogeum liryzmu
wyższych stanów świadomości - tego nie rozumiem
malowanego nieważko - świetne wręcz (oczywiście to ironia)
wielowymiaru świata barw - no nieźle pojechane z neologizmem na początku.

Doskonale pasuje do tutejszego, zaawansowanego zresztą zbioru tandety, kiczu, grafomanii itp..., itp...
A może w "Płomyczku" postarać się to wydrukować? Wezmą, bo tytuł w sam raz, a i jeszcze 5 pln wpadnie.

Opublikowano

z tym mixem to miałem co innego ma myśli...

a co do wiersza:
chciałem połączyć tworzenie obrazu z onomatopeją
jeden wers wcale nie musi sie łączyć z drugim,
każdy z osobna ma tworzyć inny element obrazu

a to po kropkach miał być komentarz :)

Opublikowano

w ramach kontunuacji mixu wciskam kolejny wierszyk:



Czarna Wenus ze strzelbą

Przestrzeliłaś mi serce
Kobieto
Krztuszę się śrutem
który utkwił w mym ciele
i parzy

Widzę twój uśmiech
Tak
śmiejesz sie mi w twarz

Rozumiem
Ty też pamiętasz
Jak pysznie mówiłem
Że wszystko mi wolno

Oko za oko
Ząb za ząb
Nadszedł czas zapłaty
za zrywanie
czerwonego jabłka
nie z tego drzewa
co trzeba

Zabawne
myślałem
że chcesz mieć tylko przyjaciela
to nic że przy nikim
nie czułaś się lepiej

Teraz leżę pod cedrami
na szczytach Libanu
z ciężkim oddechem
zaciskając zęby
czekam
aż się
wy-
krwa-
wię

Opublikowano

Maciek ma rację, że rytm jest dobry
Tylko drogi Autorze - co z tego?
Rytmizacja to "podszewka" wiersza
- jeśli w Pańskim tylko owa podszewka
zasługuje na uwagę, to słabo

Michał powyciągał to i owo
- mówiąc krótko - nie ważne, że treść się kupy nie trzyma
ważne, że walniemu tu aliteracje, tam neologizm etc.



mówiąc krótko Panie stehr - to jest bełkot nad bełkoty (bez złośliwości)

aa, i proszę sobie na spokojnie przeczytać własne słowa:

"jeden wers wcale nie musi sie łączyć z drugim,
każdy z osobna ma tworzyć inny element obrazu"

pozdrawiam i życzę lepszych wierszy

Opublikowano

hmm... tak jest, że jak napiszę sobie jakiś wierszk, i stwierdzę że ciekawy może być z jednego powodu(tak jak tutaj, np. z formy) to sobie go pokażę.

ale to nie oznacza że nie umiem pisać lepiej i innaczej.
nie chcę zamykać swojej twórczości tylko do jednej formy. poszukuję różne, i chcę różne wykorzystywać.

pozatym później wstawiłem przykład zupełnie innego wiersza...
jeśli ci się tamten nie spodobał, bo zgadzam siez tym że nie jest pod każdym względem idealny,(chciałem luźno połączyć różne odczucia wiosenne, które sie często zlewają bez znaczniejszej treści, których jest dużo, które są dźwięczne i kolorowe.>)
to powiedz chociaż co ciekawego widzisz w tym drugim...

Opublikowano

nie znasz tego wyrazu? wejdź na www.pwn.pl

a czemu nie można już tworzyć dowolnych luźno powiązanych związków wyrazowych?

"gdy zamieszkamy w powidoku słońca
malowyanym na powietrzu jak na szkle nieważkim"
J.Przyboś (Widzenie katedry w Chartres)

do tej tzw.rewelacji napewno byście sie napewno też przyczepili
he he!
jak mozna malować na powietrzu?
ha ha!
i od keidy szkło jest nieważkie?
hu hu!
i co to jest powidok słońca?
hi hi!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie tak. Niektórzy ludzie na tym Forum czepiają się wszelkich metafor - raz za "oklepaność", a raz za oryginalność i niekonwencjonalność skojarzeń czy połączeń wyrazowych. (Chociaż chyba akurat nie Messalin? - ale zjawisko słusznie zauważyłeś, Stehr).
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




słuchaj stehr
mógłbyś podać tysiące przykładów wierszy tzw. "znanych", do których ludzie by się przyczepili
ale nie ma w tym NIC dziwnego
a podawanie fragmentu wiersza awangardowego poety międzywojnia to już jest zupełny absurd stary :)

proponuję (życzliwie) poczytać trochę teorii
i pozdrawiam nieustająco!


ps., "żartobliwie-ironicznych" pytań dotyczących fragmentu - pozwolisz - nie skomentuję (bo to nawet nie obrona z przymrużeniem oka, to jest wystawianie się na pośmiewisko - sorry ;/ )
Opublikowano

Wesoły grabarzu,
Nie zgadzam się z tym, że fragment który podałem, podany sam, jest absurdem, a jeśli już to napewno nie z tego powodu, że jest to wiersz twórcy awangardowego. Jest to fragment który wręcz doskonale pokazuje przybosiową "rewelację" (ten termin też sobie przecież nie wymyśliłem). Akurat o Przybosiu przeczytałem niejedną książkę, dlatego nie boję sięgo cytować.


Rozumiem że tobie "słowem śpiewający słowik" nie pasuje. Masz rację, "Malować na powietrzu" jest znacznie ciekawsze. Nawet nie próbuję siebie porównywać z tym wielkim poetą. Jednak moja poezja wbrew pozorom jest na pewnych zasadach oparta, na pewnym programie artystycznym, który też wcale nie pochodzi z nikąd.

miłego dnia...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Prawda zawsze jest jakaś tam. W sensie, że nie mam pewności, czy pojęcie prawdziwości jest akurat w tym wypadku adekwatne. Wiersz może być prawdziwy, w tym sensie, że odzwierciedla stan faktyczny - faktycznie zaistniałe emocje, wydarzenia, myśli, zjawiska. Ale może być źle napisany. Nieudolnym językiem banalnymi metaforami, niedbale, chaotycznie, wtórnie. Bywają jednak teksty perfekcyjne formalnie, a jednak za nimi stoi tylko martwa estetyzacja. I bądź tu człowieku mądry.
    • co znaczy być sobą iść tam gdzie się chce czuć wiatr echo cień nie  patrzeć w tył   co znaczy być sobą kto mu odpowie by nie musiał się  z tym gryźć    a może być sobą  by kłamać kraść innym uśmiech i łzy kurwą być   przecież na końcu i tak wybaczą to że chciał w życiu sobą  być nie udawać
    • Żeby tylko wszyscy mnie szczerze nienawidzili!  O tak, uważaj mnie za bezwartościowego i nawet niech ci przez myśl na ułamek sekundy nie przejdzie martwienie się o mnie, bo nawet jeśli, nic i tak nie będzie mnie interesować bardziej niż mój własny interes i nieuprzątana głowa      O zakochać się szaleńczo!  Kto by nie chciał tych wzlotów serca…. Lecz tylko kiedy są fantazją, Nie ranią tej kruchej duszy człowieka   Przyjaźń, Relacja warta czasu,starań i pieniądza… I co po tym?  Spróbuj użyć złamanego słowa, to i przyjaciel rozpłynie się szybciej niż zdążysz musnąć przeprosiny   Więc, co?  Jedynie nadzieja…  Tak, matka głupich  Co mnie trzyma,  Że, może spokój tej chorej głowy  Będzie w najlżejszej samotności,  A teraz burza  I marzeń wiele  I jedno tak pospolite jak dla wszystkich śmiertelnych  Chętnie utonąłbym w bogactwie, tego materialnego świata, Nie zważając na głody i bóle innych    O tak! Niech mnie wszyscy nienawidzą! I odejdą, i nawet się przez chwilę nie obejrzą!  Błagam! Czy w moich żądaniach nie jestem wystarczającą odrazą?      Jestem samolubny, Lecz nie każe nikomu… Ażeby jakkolwiek musiał się ze mną dręczyć, Więc niech odejdą! Bo narazie tylko jakieś głupstwo ich tu trzyma, i to z pewnością ulotne
    • Co kilka lat wynurzam się z własnych głębin, jakby powietrze mogło odczytać mój puls. Biorę wdech — ostrożny, przezroczysty — i pozwalam oczom dotknąć światła. Tylko po to, by wrócić pod powierzchnię, gdzie ciemność nie straszy, a jedynie uczy mnie oddychać inaczej.   Co kilka lat odkładam dzień na później, wyciągam z kątów gitary i mikrofony, przeczesuję kurz na strunach pamięci, zatrzymuję zegary, co biegną beze mnie. Na chwilę wracam do roli, w której próbuję być muzykiem, poetą, śpiewakiem własnych niegotowych historii.   Co kilka lat przychodzi cisza — ta najtrudniejsza, co nie pyta o zgodę. Siada naprzeciwko jak dawny znajomy i patrzy, czy jeszcze mam w sobie żar. A ja, niepewny, lecz wierny sobie, zbieram oddechy, przecieki światła, i znów zaczynam — od pierwszej nuty, od słowa, które drżało we mnie latami.
    • Bogactwo + Bogactwo = Bogactwo Bieda + Bieda = Bieda  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...