Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Limeryk nr 151

Henryk_Jakowiec

Przez Henryk_Jakowiec
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Duilla

Duilla

Opublikowano
Opublikowano

Więc to nie są żadne bzdury
że pan Tadek ma pazury
także pręgi ma na skórze
choć to przeciw jest naturze
kły wyrosły mu wspaniałe
do polowań doskonałe
lecz Tadkowi coś brakuje
on tygrysem się nie czuje
brak ogona mu doskwiera
cóż on zrobić ma, cholera.

Duilla

Duilla

Opublikowano
Opublikowano

Powiedz Nam Henryku szczerze
skąd Tadkowi się to bierze?
Czemu ryczy on bez przerwy?
Szarpiąc swojej żonie nerwy.

Czy niedobór może człona
co mu go odgryzła żona
luka też w psychicznym stanie
ma wpływ na to zachowanie?

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pewną tygrysicę znałem,
co pazurki w moje plecy
zapuszczała. Ja - cierpiałem,
Ona darła się… dla hecy.

...wiem, bo później powiedziała,
że podobno udawała

Odtąd zawsze, gdy w ZOO jestem
nawołuję ojców, matki
i tabliczki wieszam z tekstem:
"TYGRYS - paszoł won od klatki"
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Gdy na plecach facet leży
i z poduszką(?)... to ptak nieżyw.
Bo wzrokowcem jest niestety,
ale inne są kobiety...

...jak na plecach jest kobieta
może nawet być gazeta.

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Gdy worek jest z cementem,
A nie z kartofelkami,
dodając swoją miętę
i jeszcze dwa składniki
tworzywo, jak zaklęte
zadziwi zaletami,
których kartofel nie ma...
Skąd wiem to? Z polityki.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      bajanie cykady

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Dzika róża w wierszu to dla mnie metafora kobiety wolnej, nieujarzmionej, która pozwala się dotknąć nie tylko myślą i słowem, ale też czynem. Jest piękna, odświętna i pełna tajemnic i zapachu.  To hołd dla tej dzikiej kobiecości, nieokiełznanej, prawdziwej i pełnej życia, tak jak smak dzikiej róży w słoiku.   Ten wiersz przypomina mi teraz czas dzikiej róży, gdy jej owoce dojrzewają i można z nich zrobić pyszne konfitury. Podarowałam kilka słoików mojemu lekarzowi, który opowiadał, jak wyjątkowy jest to dar natury pełen niebiańskiego smaku.
    • Alicja_Wysocka
      Fart czy pech

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Starzec Wiesz, że Twój wiersz mnie zatrzymał? I teraz myślę sobie - kto tak naprawdę wie, kiedy jest za wcześnie, a kiedy za późno? Wystarczy, że jedno z Was tak pomyśli, a droga się rozminie.
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Emily Jane Brontë - Jego kraj może zerwać więzy uległości (His land may burst the galling chain)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Jego kraj może zerwać więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Promienie księżyca morze oświetlają, Swobodne fale dziko napierają, A wiatry Gondalu dostojnie grają Swój hymn o północy.   Grają na murach jego więzienia, Budząc w jego sercu wzruszenia, Bo ich dźwięk przyzywa wspomnienia Rzeczy, które się zdarzyły. Jego dusza z wichrem się złączyła I w królestwie śnieżnej ciemności kroczyła, Krainie, która wielką rozpacz kryła, A zwątpienie odebrało głos.   Ziemia Harolda zerwie więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Wolność została mu odebrana; Jego przyszłość na ziemi poznana; Jeszcze kilka lat w kajdanach, Potem więzienny grób.   O ile poprzedni wiersz Emily mógł być związany z Gondalem, tu nie ma wątpliwości. Nie jestem tylko pewien kim był ów Harold. Być może chodzi o Geralda z Exiny, uwięzionego i zamordowanego przez podstępnego rywala do tronu Juliusa Brenzaidę.      His land may burst the galling chain, His people may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Soft falls the moonlight on the sea Whose wild waves play at liberty, And Gondal's wind sings solemnly Its hollow midnight hymn.   Around his prison walls it sings, His heart is stirred through all its strings, Because that sound remembrance brings Of scenes that once have been. His soul has felt the storm below, And walked a realm of sunless snow, Dire region of most mighty woe, Made voiceless by despair.   And Harold's land may burst its chain, His subjects may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Set is his sun of liberty; Fixed is his earthly destiny; A few years of captivity, And then a captive's tomb.
    • Alicja_Wysocka
      to oberwanie chmur, tęczy i słońc. niepogoda w niej.

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Roma Jakby balans między dzieciństwem a dorosłością. Pełen jest ulotnych obrazów  samolociki, taniec, tęsknota... To opowieść o potrzebie lekkości, wolności, i o pogodzeniu się z tym, że nie zawsze trzeba „latać”, by czuć sens.
    • Starzec
      Fart czy pech

      Przez Starzec · Opublikowano

      poznaliśmy się  o dzień za późno spóźnieni łzą pod powieką wczesną wiosną bzem łaskoczącą spojrzeniami  utkani  na wieki   poznaliśmy się o noc za wcześnie zachłanni dnia rwącą rzeką późną zimą lodem płynącą uczuciami splątani na przekór   poznaliśmy się...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...