Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Obok wszystkiego

każdy potrzebuje bohatera dla siebie
z czuciem
poić złudzenia
wędrówką zmysłów
od brzegu, od ostatniego stopnia
zapachem świeżego drażnić

tam poczuła smak nieba

do przystani zbawiennej, na szczycie, bo pod stopami
trawnik uwierający niepotrzebnym
ostem, którego nie sposób udomowić

to jego porzucił bóg

nie był jak zioło, zbawienny serdecznik
czy rześki wiatr bieszczadzki
wręcz przeciwnie
był nagim
instynktem
niezależności

budzi się nie sobą
nie dla siebie

obok

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To już zabieram sobię.
Ale pozostałych strofach też dużo ładnego.
Pozdrawiam

PS. Czy mam jakieś przywidzenia, czy może było tu coś jeszcze Twojego?
Tak kilka wierszy niżej?
było, przewiał wiatr od szczecina do bieszczad....sama złość bez zdania racji;))))
serdecznikiem Piotrze, serdecznikiem,
Opublikowano

no, nie, to była złość, bez złości....


skrada się kocio
zamleczona do żywego
przedsionek zastawka
stary mebel

firanka wydymana
tak po ludzku czuje strzępy
koniec oczywisty
soczyste trzaśnięcie
za okno
*

no może tytuł nie za bardzo adekwatny,jak myslisz?????

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...