Potrzeba

[Monique Rry]

Tak bardzo pragnę jego ciała, że nie mogę się doczekać aż wejdzie do domu. Widzę to tak:

„On wchodzi, ja w bieliźnie. Jest taki zimny, no bo w końcu siarczysty mróz na dworze. Więc wchodzi. Patrzy na mnie i widzi jak płonę. Przyciąga mnie do siebie z całej siły, tak że tracę oddech z pożądania i z zimna, które ma na swoim płaszczu…całuje mnie łapczywie, po szyi, po policzkach. Zrywa ze mnie bieliznę, ale zrywa…przeszkadza mu w dotarciu do celu. Jest jak samiec pragnący zaspokoić swój popęd nic poza tym go nie obchodzi. Ja tonę w jego ramionach, nawet gdybym chciała krzyknąć nie mogę. Mój głos zniknąłby w jego płaszczu. On nadal ubrany. Czuję tylko jak sterczy. Marzę o jego twardości, o jego bezwzględności i rozkoszy, którą mi przyniesie. I porywa mnie i niesie na łóżko. Rzuca mną o poduszkę i zdejmuje do połowy spodnie, nie może doczekać się aż wejdzie we mnie, aż rozedrze moją miękkość…nim. I wchodzi we mnie, jestem naga. Robi ze mną to tylko czego zapragnie, co nim wstrząśnie, czego jemu potrzeba. Nie myśli o mnie, jestem tylko zabawką. I kończy. Wstaje. Wychodzi. Rozbiera się. Pyta czy nie chcę herbaty. Nie stało się przecież nic nienaturalnego.”

Aż mi mokro na samą myśl. Kiedy on wróci! Rozpoczynam swoją podróż od okna, do drzwi i z powrotem. I nie ma go. Gdyby wiedział, jak bardzo chcę żeby już był we mnie nie ociągałby się. Ale nie wie i telefon mówi coś o niedostępnym abonencie… wścieknę się zaraz! Już jestem w bieliźnie i już gotowa na niego, a jego nie ma.
I wreszcie jakaś postać w oknie majaczy. Nie, nie jedna… dwie. Matko kto to?! Jego matka!!!
O złośliwy losie, który pchasz w łono kobiety namiętność i potrzebę rozkoszy, a na zaspokojenie wkładasz w nią teściową – przyszłą.
Czuję jak kolana mi się uginają, pędzę po domu w poszukiwaniu garderoby – czegokolwiek co przykryłoby oznaki ochoty na seks z jej jedynakiem. Dopadam spodni, bluzki i siadam przed telewizorem. W wiadomościach donoszą o seks aferze w drzwi wchodzi mój luby i jego matka:

- Cześć Kochanie, patrz kogo spotkałem – Bożka miłości? Pytam w myślach.
- O! Mamę – mówię głośno, i żałuję tego co nie stanie się za chwilę.
- Dzień dobry! Mam nadzieję, że się nie gniewasz za tę niespodziewaną wizytę, ale byłam w pobliżu…
- Nie, skąd – zgiń, przepadnij kobieto!
- Co na obiad, głodni jesteśmy. – Nic kochanie, chciałam Cię nakarmić sobą.
- Zupka. Odgrzać.
- Poproszę. I jeszcze herbatkę, bo zimno strasznie.

Mój bóg rozkoszy znika ze swą mamusią w pokoju. A mnie rozpala…para przy garach, odgrzewanej pomidorówki, i herbatki… Ubieram na twarz uśmiech, i z dwoma talerzami zupy wchodzę do pokoju.

- Proszę zupkę.

Zajadają. Ja patrzę na niego i chcę widzieć tego samca, tego boga…ale nie! Zmienia się w piegowatego chłopca z pryszczami na twarzy. Patrzy na mnie…wydaje mi się, że zapala się w nim płomyk, że zaraz stanie się…

- Poproszę dokładkę – z oczkami jak niemowlę bełkocze pod nosem.
- Już.

[wesoły grabarz]

przeczytałem

[Andrzej Bonifacy]

Monique, błagam! Wywal wielokropki!