Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ on, biedny, został zbanowany przez Admina wraz z siedmioma osobami jeszcze! To Ty nic nie wiesz, Fanaberko??? Przecież oni są bohaterami i cierpieli za słuszną sprawę! Przejrzyj sobie Forum Dyskusyjne krok po kroku! O, jest co poczytać! ;-)))
A co do szczerzenia (się) drzwiami - popieram.
Pozdrowienia.
Opublikowano

marudzisz, ale jak prostymi słowami, i jak pięknie Ci się układają w liryczny ton poirytowanego peela, i jaki mądry tytuł...chciałbym, abyś tę prostotę zachował na stałe; wskrzeszony pozdrawia wskrzeszonego, cóż nam śmierć - my jej na pohybel! :))); J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ on, biedny, został zbanowany przez Admina wraz z siedmioma osobami jeszcze! To Ty nic nie wiesz, Fanaberko??? Przecież oni są bohaterami i cierpieli za słuszną sprawę! Przejrzyj sobie Forum Dyskusyjne krok po kroku! O, jest co poczytać! ;-)))
A co do szczerzenia (się) drzwiami - popieram.
Pozdrowienia.

Nie tyle bohaterowie, co popuścili wodze fantazji - i poszło po kosztach, ale jak ten Norris - odnaleźliśmy się w akcji :)
Opublikowano

Straszliwie się cieszę, że jednak wróciłeś! :) Już się bałam, że więcej nie zobaczę Twojego komenta pod moimi wierszydłami... Bardzo bym żałowała...
:)
Ale - szczerze mówiąc - Twój wiersz mi się nie bardzo podoba. W zasadzie widzę w nim to samo, co Oxyvia - nerwowe plucie słowami, w co tylko popadnie. I właściwie nic więcej.

Pozdrawiam, R.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Co do 1 - to fajnie, co do tego plucia - ja naprawdę nie pluje. To fakt, że pewne typy przekręcają, dopisują własne słowa do moich słów,ale ja naprawdę jestem pozytywnie nastawiony :)
Czasem...
Dzięki za odwiedziny - ja nie neguje "widzenia," chociaż jest to trochę za daleko idące nieodczytanie tekstu, aczkolwiek - nie ja o tym decyduje...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Relsom ładny wiersz  Bardzo smutny a ja takie lubię 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...