Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

'dorosłam, przerosłam a marzę
o puchowej kołdrze z gwiazd'

myślałam że nie muszę już niczego
że porastam mchem tymczasem
ziarnkami sypiącej się babeczki
w dziecinnej piaskownicy liczę kolejne

szczeble rozwoju nadwerężone ciągłym
wchodzeniem po kawałek dzisiaj
dla lepszego jutra na miarę wzrostu

wyrosłam i wrosłam od nowa
szpadelek łopatka ślizgawka i kaszka
aura wiosennego niepokoju
w uczuciach
nie czekam cudu podnoszę wiarę
a czasem ręce
mdleją



w.2.

marzenia o puchowej kołdrze z gwiazd
na receptę długoterminowego wykupu


myślałam - nie muszę niczego
porastam mchem tymczasem od nowa
ustawiam babeczki sypiące się
w dziecinnej piaskownicy licząc kolejne

szczeble nadwerężone ciągłym
wchodzeniem dzisiaj po kawałek
jutra na miarę biedronki
łopatka ślizgawka i klaps

aura wiosennego niepokoju
w uczuciach nie czekam cudu
podnoszę wiarę a czasem ręce
mdleją

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Podoba mi się, a to... jako pointa.
Pozdrawiam - wiosennie ;)
no, HAYQ jak mówisz tak to ci wierzę że mówisz dobrze... (sama się sobie dziwię-
ja i wiara mężczyznie) no ale za okienkiem wszystko mozliwe:):):)
a co z aurą? gdzie ją wcisnąć? przeca to kobieta!he he
spoko,jnej nocy
Opublikowano

wyrosłam i wrosłam od nowa
szpadelek łopatka ślizgawka i kaszka
aura wiosennego niepokoju

w uczuciach nie czekam cudu
podnoszę wiarę
a czasem ręce
mdleją

może jakoś tak?
pozdrawiam

Opublikowano

a więc tak:
/wiem, wiem, że zdania nie zaczyna się od "a więc" /:)
pamięć raczej dobra u mnie
i stwierdzam autorytatywnie:)
że nie jest to premiera tego wiersza tu w warsztacie :)))
już mi kiedyś przypadła do gustu troskliwa babcia
w piaskownicy.
Teraz też czytam i czytam i wszystko przemyślane
babcine troski pięknie wyłożone.
ale

Stasiu
piszesz: - "wrosłam od nowa szpadelek łopatka ślizgawka i kaszka "
a czy Ty przypadkiem cały czas nie wrastasz ?
Bo czyżbyś tak szybko wrosła w te stare od nowa? :)
Chyba że :)
Pozdrawiam b. serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...