Błazenada

[Zbigniew Mojsze]

Czapka z dzwonkiem uśmiechnięta
Rdzy czerwienią zaszła w rogach
Bez trefnisia - właściciela
Tak durnego Salomona

Pan w koronie z berłem siedzi
Wieki temu błazna zabił
Od tej pory ogłuszony,
Żadnych skarbów nieświadomy

Berło z dzwonkiem - tak nieznośne
W rękach durnia jest za mądre
By wielkiego Sobiepana
Jego własnych grzechów uczyć

Pan w koronie nie siwieje.
Wieki temu błazna zabił
Bo się jego pieśni lękał.
Teraz nic go nie frapuje.

Lecz kadawer prochem w czapce
Prochem prochów się uśmiecha -

- Koroduje berło pana.

[Rhiannon]

Dobre!
Się bardzo podoba. :)

Pozdrawiam, R.

[Bogdan Zdanowicz]

Widać konsekwencję w budowaniu wiersza, czyli znaki warsztatu.
Do mnie jednak nie trafia w tej formie.
Są momenty - ale przeszkadza mi głównie uparte pozycjonowanie orzeczeń w kadencjach, co wymusza czytanie z "przydechem" (i dziwną akcentacją). Gdyby dotyczyło to np. jedynie wersu wyróżnionego powtórzeniem, ale czasowniki kończą prawie połowę wersów.
Królestwo za wyjaśnienie funkcji jedynego przecinka! ;)
pzdr. b
PS. Pointa logicznie osadzona - tylko czy nie nazbyt oczywista (czy też: tłumacząca tekst)?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Messalin_Nagietka]

w polskiej etymologii raczej stańczyki były - czyli małe Stanisławy - natomiast błazenada z berłem? berło to też typowe coś dla plemion slowiańskich, niemcaki nam odebrali np. Berlin ("gniazdo niedźwiedzia") - a ja cóś podobnego napisałem błazeńskiego tylko na inną okazję (kiedyś tam bardzo dawno temu):

KURNA-WAŁ! (czytaj z ang. KARNAWAŁ)

Dziś w kraju-baju-baj-śmiechu-wartym
Bal -co w zwyczaju swym "garden-party"
Jak głosi afisz - dla włóczykijów -
Jeśli się trafi taki wśród gminu.

Schodzą się zewsząd jak kraj daleki
Z wesołą pieśnią - "drożne kaleki"
Bo dziś u króla Baju-Baj-Baju
Można się najeść - o raju do raju!

Już się zaczęło - już gra orkiestra
Dwie setki przeszło siedzi na krzesłach
Drugie dwie tańczy w rytm skocznej polki
A trzecie warczy - czwarte mrożonki

Jedzą, hulają, piją wprost z dzbanów
Raz w raz trącając się wśród krajanów
Za to i owo wznoszą toasty
- życie nam drogą - śmierć mianem stacji!..nim z nich ostatni padł w pijatyce
nie godzien byle-baj-baju-życzeń
wszedł król pomiędzy gawiedź uśpioną
- o! baju ! baju! - krzyknął - na pomoc!

tak w kraju-baju-baj-śmiechu-wartym
do celi z balu - chędogie bardy!
żeby koryto robić z mej chwały!
na łokieć grube śle "KURNA-WAŁY"!

Pomnij pointy - gdy się tam zjawisz -
gdy na twą cześć powieszą afisz -
w kraju baj-baju-baj-śmiechu-wartym
czci się zabawę lecz nic po za tym

Pomnij - nim bawić zaczniesz się śmielej
Obyś się nie stał zabawy celem
W kraju baj-baju królowi CHWAŁA!
Od karnawału do KURNA-WAŁA

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Mojsze, fajna balladka, mówi odwieczną prawdę. Lubię baśnie.

Messa, też niezła balladka, ale umiesz lepsze.

[Roman G.]

Niezłe - nie super, ale niezłe.

[wesoły grabarz]

biorąc pod uwagę odniesienie do takiej tradycji literackiej
forma męczy

ale wporzo