Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziś pokoik dziecinny
w własnych umiera murach.
Konik stoi, bezczynny,
na spróchniałych biegunach.
Milczy gryf bałałajki,
na książkach kurz zaś leży...
Tak umierają bajki,
w które nikt już nie wierzy.

Królewna, z wina czarką,
czeka na królewicza.
Królewicz, ze strzykawką,
w parku na ławce przysiadł.
Smok już ogniem nie zieje,
martwy kłów już nie szczerzy...
Tak z bajkami się dzieje,
gdy nikt w nie już nie wierzy.

Jest i święty Mikołaj!
W kącie leży, pijany...
Pot ciurkiem ścieka z czoła...
Leży sam, zapomniany.
Pije i pali fajki,
choć za oknem już śnieży...
Tak właśnie kończą bajki,
w które nikt już nie wierzy.

W kącie pobojowisko.
Leżą poczty rycerskie,
które w bitwie o wszystko
straszną poniosły klęskę.
Padły w Bitwie o Pamięć.
Martwe ciała rycerzy...
Tak z bajkami się stanie,
gdy przestaniesz w nie wierzyć.

Lecz jest jeszcze nadzieja,
którą można się cieszyć!
Królewicz się pozbiera,
do królewny pospieszy.
Mikołaj, w śnieżną zamieć
w swym zaprzęgu pobieży...
Bajka wygra swą Pamięć...
Tylko musisz w to wierzyć.

[sub][VII 2003][/sub]



[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 19-03-2004 18:11.[/sub]

Opublikowano

ja tylko powiem, że mnie się niesamowicie podoba podejmowany temat :) czyta się z przyjemnością i ma ładne zakończenie.
z początku martwił mnie nastrój pierwszych zwrotek, ale później wszystko się wyjaśniło i ja wierzę, że będzie lepiej :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Pomysł prima! Tylko żal niewykorzystanego potencjału jaki posiadłby refren: "Tak (własnie) kończą bajki... W które (już) nikt nie wierzy". Według mnie wystarczyłoby wyciąć wyrazy w nawiasach, wstawić ten refren do pierwszych 4 strof i... byłoby cudeńko. Należą się oklaski, brawa może później.

Opublikowano

Pięknie! Temat szlachetny, klimacik cudny, robota artystyczna.(Jedynie w szóstym wersie pierwszej strofy pozbyłbym się tego wytrąconego z szyku "zaś").
Z natury jestem leniwy, chyba jeszcze nic nie schowałem do "ulubionych", jadnak ten utwór zabieram!
Wczoraj, na innym forum, rozmawialiśmy o twórczości Agnieszki Osieckiej. Twój wiersz wywołuje we mnie podobne uczucia.

Serdeczne gratulacje,
Kolcaty

Opublikowano

Natalia: I richtig - będzie lepiej. Jakby nie patrzeć, jedne bajki, jedna marzenia zamieniaja się w inne. I wiary w niektóre, jakże piękne, mity nawet cały realizm tego świata nie jest, na szczęscie, w stanie podważyć.

Pod Półkownik: No nie wiem, czy ów pomysł tak do końca by wypalił: trochę rymów by się posypało, a i rytm połamałby się jak opłatek i poszedł połamany. Wiesz, ja jestem zwolennikiem klasycznej poezji, pisanej (przynajmniej w obrębie daej strofy) niezmiennym rytmem i rymem, takiej poezji a la Staff czy Leśmian czy (niekiedy) Grochowiak. I wolę choć trochę się do nich upodabniać. Na tyle, na ile babka z piasku może się upodobnić do Kopca Kościuszki.

Paweł Kolcaty: Z tym 'zaś' zaś rzeczywiście jaki problem jest :) Ale usunięcie nic nie da, bo rytm się schrzani i będzie niesylabicznie... Jako, że wiersz istnieje już w tej formie od magicznych dziewięciu miesięcy to nie będę tego 'zaś' usuwał - ale na przyszłość postaram się uważać. Słowo, choć nie harcerza :)
A Agnieszka Osiecka? Pochlebia mi porównanie. Choć nie zasłużyłem.

Maria Anonym: To także trochę - a nawet przede wszystkim - jest wiersz o dorastaniu, o tym, jak marzenia i wyobrażenia o świecie natrafiają na mur pragmatyzmu i nieznośnego realizmu... Realizmu, z którym baśń przegrywa - a z którym przegrać nie powinna. Bo marzenia, ideały, a nawet baśnie w dosłownym tego słowa znaczeniu to coś, co łączy człowieka z tym dzieckiem, którym kiedyś był... I tego dziedzictwa nie wolno porzucać...

Zbigniew Wilk: Po prostu dziękuję.

Oyey: Jesli chodzi o rymy to pragnę zauważyć, że prócz Częstochowy mamy tu jeszcze Kalwarię. Nie zapominaj o drugim sanktuarium. Wolność, równośc, braterstwo.
Że temat błahy? No cóż, przyznaję, o komentatorach nie piszę. Ale gdy zaczną kręcić mnie takie rzeczy jak ładny pan w telewizorze - to, obiecuję, pisać będę. Póki co wolę pisac o dojrzewaniu, uczuciach, marzeniach. Taka przelotna młodzieńcza dolegliwość.
A że nie jest to strona Ich Troje? Bardzo dobrze! Ich Troje, jak się słyszy na ulicy, zostało rozwiązane i stronę im zamkną. Czego tej stronie, jak sadzę, Oyeyu, nie życzysz :)

Wszystkim Państwu dziękuję za komentarze...
Pozdrawiam, UnionJack

Opublikowano

świetne to jest... i nawet podoba mi sie to banalne (bo szczęśliwe) zakończenie...
chociaż mój ulubiny frgm. to
"Królewna, z wina czarką,
czeka na królewicza."
(-ale to już z innych powodów ;)) )
duże graty, i zabieram

Opublikowano

p. Mirosław Serocki: Szczerze mówiąc - nie wiem. Ja takie rzeczy wymawiam, dlatego też nie widzę specjalnej różnicy. Ale to już drugie portal, na którym pada taki zarzut - na przyszłość więc będę się w sprach "w" i "we" z ludźmi bardziej w tym temacie obeznanymi konsultował. :)

Klaudiusz: Powodów inszych nie znam i boję się pytać :) Dzięki za komentarz, dzięki wielkich rozmiarów.

p. Marcin Jagodziński: Cóż, nie mam aambicji podobania się wszystkim - chciałbym jednak zwrócić uwagę, że nie jest to liryka dla dzieci. Przede wszystkim wątpię, czy pijany święty Mikołaj i skuty królewicz nadają się dla najmłodszego z pokoleń - po drugie zaś nie sądzę, by najmłodsze pokolenie odkryło prawdziwą, ukrytą na drugim dnie tematykę utworu. No bo bajka to jest jedna rzecz - a dziecięce marzenia i dziecięce, wyidealizowane wyobrażenie świata to rzecz druga. Jak na mnie - ważniejsza.
A ową sentymentalnośc wiersza uznaję za komplement. Serio.

p. Seweryna Żuryńska: Dziękuję za miłe słowa. Ważne, by nie zabijać w sobie dziecka. Życie zrobi to za nas... Chyba, że na to nei pozwolimy.

Dorma: Dzięki. Następne wiersze już wkrótce.

Wszystkim Państwu dziękuję za komentarze...

Pozdrawiam,
UnionJack
[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 03-04-2004 12:37.[/sub]

  • 7 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...