Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wyślizgane ramiona poręczy
pokrzywione spracowane schody
przed niskim progiem
spłowiała od słońca i butów
słomiana wycieraczka
głębokie zmarszczki pokrywają
szybkę w drzwiach
pod sufitem jasna lampa
wyznacza kierunek i kres
wędrówki
w drewnianych donicach
dojrzewa proch wielu pokoleń
kwiatów

Stara kobieta patrzy w okno.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co to jest wiersz?
to poniżej jest opisem czy wierszem?

Przytupują do taktu niedźwiedzie
skacze lew przez płonęce obręcze,
małpa w żółej tunice na rowerze jedzie,
trzaska bat i kołysze oczy zwierząt,
słoń obnosi karafkę na głowie,
tańczą psy i ostrożnie kroki mierzą.

Wstydzę się bardzo, ja - człowiek.

Źle się bawiono tego dnia:
nie szczędzono hucznych oklasków,
chociaż ręka dłuższa o bat
cień rzucała ostry na piasku.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co to jest wiersz?
to poniżej jest opisem czy wierszem?

Przytupują do taktu niedźwiedzie
skacze lew przez płonęce obręcze,
małpa w żółej tunice na rowerze jedzie,
trzaska bat i kołysze oczy zwierząt,
słoń obnosi karafkę na głowie,
tańczą psy i ostrożnie kroki mierzą.

Wstydzę się bardzo, ja - człowiek.

Źle się bawiono tego dnia:
nie szczędzono hucznych oklasków,
chociaż ręka dłuższa o bat
cień rzucała ostry na piasku.

i po co się kurzysz?
to na górze to więcej niż opis
to na dole więcej wiersza
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. to tylko moja sugestia, posłuchajmy innych
Opublikowano

Skąd pomysł, że się "kurzę"? Jakis przewrazliwony jesteś. Co to znaczy "więcej wiersza"? O ile więcej? Po czym to wnosisz? Jakie są Twoje kryteria? Po prostu chcę poznać Twój sposób myslenia o tym czym jest wiersz a czym nie jest.
Najlepiej to wychodzi na przykładzie.

Opublikowano

Bartku Bartku, wybacz, ale Twój utwór rzeczywiście jest niemal wyłącznie suchym opisem. Poza pointą, która wyraża jedyne uczucie peela ("ona ciągle uwodzi"), cała pozostała treść jest rzeczowym opisem, pozbawionym liryzmu i nastrojowości. Nie ma tam żadnych metafor oprócz jednego porównania ("rój stworzeń nie większych niż dalekie gwiazdy"), ale ono też nie wyraża uczuć ani nie tworzy nastroju opisywanego miejsca. Nie ma nawet epitetów. Nic, przwie żadnych poetyckich środków wyrazu. Jak w standardowym opisie pomieszczenia, wykonanym przez ucznia na lekcji języka obcego. Nawet nieco zabarwiona emocjonalnie pointa też nie wyraża nic głębokiego, co mogłoby mnie poruszyć lub cokolwiek we mnie wywołać.
I nie gniewaj się, ale uważam, że porównanie Twojego wiersza do utworu Szymborskiej nieuchronnie musi wywołać daleko niższą ocenę Twojego tekściku. Dlatego takie zestawienie uważam za lekkomyślne (co najmniej).
Jeśli chodzi o wiersz Szymborskiej, przypatrz się, ile ten [u]pozornie[/u] suchy opis czynności zwierząt cyrkowych wyraża męki, jak karkołomne wykonują sztuczki, jak nienaturalne dla nich, jak bardzo one muszą stłumić swoje wrodzone instynkty i uczucia, np. "skacze lew przez płonące obręcze" albo "tańczą psy i ostrożnie kroki mierzą", a także wszystkie inne zwierzęta z wielką uwagą i trudem wykonują niesłychane dla nich ewolucje; a dlaczego ? - odpowiedź jest ukryta między wierszami, bo mało ludzi ją dostrzega: "trzaska bat i kołysze oczy zwierzęce". Strach! Ten wiersz wyraża głównie zastraszenie zwierząt cyrkowych, zastraszenie do tego stopnia, że robią coś, co w naturze jest dla nich niewykonalne! W dalszej części wiersza są wyrażone całkiem bezpośrednio uczucia peela: wstyd, oburzenie, współczucie dla zwierząt. Absolutnie więc nie można powiedzieć, że ten wiersz jest tylko opisem!
A Twój niestety jest prawie tylko nim. I to bardzo ubogim. Nie gniewaj się, ale tak go widzę.
Pozdrawiam.

Opublikowano

"stara weranda" nie ma ozdobych odrzwi, błyszczących klamek, wyszukanch wzorów na deskach itp. "mejkapu". Na prawdę stoi w mało atrakcyjnym miejscu daleko od głównej drogi, a jednak przyciągnęła jeszcze uwagę przypadkowego przechodnia. Dlaczego? Urzekła go jej prostota, surowość i spokój. Twoje "zarzuty" pod adresem wiersza ("tekściku", sic!) potwierdzają, że zamiar powiódł się. Niezwykłość tytułowej werandy wyraża się w akceptacji swojego losu i utraconej urody, w braku najmniejszej chęci narzucania się i cichym, pokornym trawniu. (Przypomniała mi starego, spracowanego człowieka (np. "wyślizgane ramiona" "spracowane schody"), który nie czeka już na nikogo cały pogrążony w przeszłości. A może w przyszłości? Ktoś jednak dba, żeby miał czystą pościel (np. "białe firanki"), uczesane włosy ( np. "spiące kwiaty") a stare oczy (np."stara lampa") mogły od czasu do czasu cieszyc się "rojem stworzeń").
Przemyslałem Twoje refleksje i dodałem kilka zmian.

Opublikowano

Weranda

do drogi tyleż co w ogrodzie ścieżki
opuszkiem ziela wgniecionej w niepamięć
jakby się wszystkie zieloności zeszły
i zagrodziły albo i pod ramię
słońca promienie znosiły i zlałby
je cień gdyby mógł wyjść z owej werandy

lecz darta stróżka na progu to linia
od której dalej niz do wycieraczki
grodzi od góry starej lampy liniał
rojem kręcony i tylko tu zacznij
płakać lub wzdychać albo co uwodzić
z kwiatami z donic ... powracaj do drogi.



a mnie takie cóś wyszło,
i nie bierz tego jako cóś
raczej jaką zabawę

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Ładny tekst, obrazek namalowałeś, ale bez przesłania szczególnego dlatego połówka plusika dla ciebie, zawiąż jakiś ruch, akcję bo tak to do albumu z tym. Czekam na poprawkę, a może raczej na dalszy ciąg... wpadnę później
pozdrawiam Jimmy

Opublikowano

O tak, teraz jest nieporównanie lepiej! No właśnie, teraz weranda ma cechy starego, spracowanego człowieka. I teraz to mnie nawet wzrusza, owszem.
Miło mi, że Ci się do czegoś przydałam. ;-)

Opublikowano

Zalecam wytężyć odrobine wyobrazni, bo jak zauwazylam masz potencjał ,ale za bardzo upraszczasz. Poezja to odkrywana tajemnica. Dzieki wlasnej interpretacji , kazdy czytelnik odkryje taka wlasna a nie zupelnie twoja.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli wyrzucisz dwa pierwsze wyrazy z przedostatniego wersu - powiem, że jest świetnie. Dzięki temu prostemu zabiegowi unikniesz "oskarżeń" o zbytnią opisowość.
Wiersze to nie tylko "przesłanie" itd. Czasem warto poszukać poezji w starej werandze.
Pozdrawiam, j.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli wyrzucisz dwa pierwsze wyrazy z przedostatniego wersu - powiem, że jest świetnie. Dzięki temu prostemu zabiegowi unikniesz "oskarżeń" o zbytnią opisowość.
Wiersze to nie tylko "przesłanie" itd. Czasem warto poszukać poezji w starej werandze.
Pozdrawiam, j.

Całkowicie się z Tobą zgadzam. Dziekuję.
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie rozumiem czego oni wszyscy nie rozumieja w twoim slicznym wierszu.Przeciez jest mistrzowski jak ujecie Bergmana,jak kino Bunuela. Jakiej akcji wymagacie od chwili ogladu - ktory" juz dojrzewa"( "do-widzi" jesli zaaprobujesz takie uzupelnienie) w proch zamienionych kwiatow. Smetarz?Nie smetarz-bo nie ma tu smutku,jest zwrocenie w glab,pewnosc jasnej lampy.Nie potraficie BYC stara KOBIETA? Ta,ktora WIE. WIEDZMA..?!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdzie łąki niegdyś szumiały nadzieją, dziś step jest głuchy, A w piersi mojej wiatr zimny wyje, jak potępione duchy. Patrzę w to lustro, co twarz mi kradnie, w milczenia srogiej żałobie, I widzę tylko cień, co upadnie, samotny w własnej osobie. O, smutku wielki! Tyś jest jak piołun, co usta gorzko wykrzywia, Jak ten Kordian na szczycie góry, co chmurą myśli się żywi. Serce me – kurhan, gdzie dawne czucia, w letargu cichym usnęły, A dłonie puste, do gwiazd wyciągam, co dawno już zatonęły. Dusza ma płacze, lecz łez jej nie ma – wyschły jak źródła na skale, Tylko ten ciężar, co gniecie piersi, trwa w nieskończonym szale. Jestem jak żagiel na martwej fali, co wiatru nie zna litości, Więźniem we własnym, chłodnym pałacu, swej wiecznej samotności.
    • wybujałe j lub wyuczone  jak pocisk lub łagodne dżej , robi się dziwnie ptaki zrobią z tego jajko   zahipnotyzowane mocą zbiera żółtko tworzy się nowy organizm byle do przodu ostry dziobek dziubie i dziobie   to już nie jot tylko zaangażowane jot może nawet h albo psi   to tyle, dzięki dżej można też rapować  
    • Tłum stoi pod błękitnym niebem  czekają już bardzo długo wszyscy chcą usłyszeć Twój głos.   Ciągle tylko milczysz patrząc im w oczy  nie możesz wydobyć słowa.   Twoje włosy wiatr rozwiewa  płyną niczym chmury a każdy chce je policzyć.    O czym chcesz dziś zaśpiewać  smutną piosenkę źle dobrany tekst dlaczego mówisz żegnaj.   W Twoich oczach widać łzy i pojawiający się zniekształcony głos  nie zawsze wszystko jest proste.   Wszystkie róże u Twoich stóp złożono same czerwone ciągle jest ich mało.   Słońce przenika potok słów jego blask się z nim łączy a głos trafia do serc.   Na małym placu pod małym posągiem parę słów napisano zatrzymują się czytają i idą dalej.   Ja też tam byłem i tekst czytałem czekam na Twoje słowo powiedz cokolwiek nawet żegnaj.
    • @hania kluseczka dziękuję za opinię. :) @A.Between udzielisz mi kilku rad żebym pisał ciekawej?  :))
    • mam dla ciebie kilka nowych rad abyś dobre życie wiódł i zgadł żyj bez recepty i dla przyjemności abyś wiele dobrego wnosił i się nigdy nie złościł żyj jak ci marsza kiszki głodne zaśpiewają ażeby wszyscy od ciebie w końcu to lepiej się mają żyj aby każdy jak cudowny był to dzień nowy zdobywany od serca do cierpliwej głowy żyj aby każda chwila była już a tylko wyjątkowa czuj się silniejszy jak ta ludzka zawiść i odmowa żyj aby nowy dzień nie był niczym zmarnowany abyś był dalej w swym celu mocno znany żyj aby praca ciebie na rękach ponosiła i nakarmiła dawaj z siebie więc wszystko aby w ciebie ludzkość wierzyła żyj jak potrafisz najładniej i najtrafniej noś się zawsze do swego celu aby zgrabniej żyj aby spełnienie było zawsze jako oczywiste napełniaj więc torfem te donice aby kwiaty rosły błyszne bo każdy dzień jest nowym przykładem jak zdobyć świat z namacalnie wyczekanym układem bo każdy dzień jest nową ulubioną szansą rzucaj więc kościami do gry i bądź z nową planszą bo każdy dzień zanosi nas o wytrwałość i wiarę nie lubi mieć żadnej katastrofy ani nic za karę bo każdy dzień staje się jakby kolejną nowinką czy to z plotkami czy z sensacją nie będziesz z złą minką staraj się więc spełniać ku możliwie swemu abyś bez błądzenia żył już jak i ku bliźniemu zawsze masz moc i nową siłę na wytężone najlepsze wygrywaj więc jak pyszne danie i sól z pieprzem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...