eliksir

[rajs]

Przepis okazał się doskonały !

Siła oplatająca szklankę
sączyła miksturę wolno, bo przez szybkę.
Trudno zarazić się przez dotyk,
a co do roztworu...
trochę zaciśniętej dłoni, szczypta zazdrości,
męskiej ciekawości...
statyw na pięciu palcach
rozpoczęty toastem za miłość.

Kobiety strzeżcie się!
Dodawania do szklanki perfum,
wiem... znam ten zwyczaj,
to z braku alkoholu...

Kładziemy się spać szczelnie,
bo w ubraniu.
A rano? demaskujemy twarz w odbiciu zaufanej kawy.
Zapamiętaj ten moment...

delikatnie, jakby głaskając, odłóż go na miejsce...

Możesz już odjąć dłonie od swej twarzy,
kuracja odmładzająca zakończona pomyślnie!

[Rafał_Leniar]

Nawet mi się to podoba. Tylko nie do końca rozumiem (nie mam teraz ochoty się wczytywać w ten tekst).

"Kładziemy się spać szczelnie,
bo w ubraniu.
A rano? demaskujemy twarz w odbiciu zaufanej kawy.
Zapamiętaj ten moment...

delikatnie, jakby głaskając, odłóż go na miejsce..." - to wg mnie naj

[rajs]

To po prostu przepis na miłość, ale nie tylko taką damkso-męską, może przepis na szczęście, albo próba przepisu? nie wiem.
A co do rozumienia jeszcze, to ... osobiście lubię w poezji pewne niedomówienie, brak pełnej logiki tekstu, ale nie aż taki, by można przypuszczać, że jest przypadkowy. Dobrze jest gdy jedna część tekstu niesie znaczenie a druga wrażenie, niczym logicznym nie artykulowane. Lubię jak następuje zachwianie się granicy między nimi obiema i staram się tak pisać.

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

[Magda Monika]

hmm, niby te strofy łacza sie w całosc, poprzez motyw przewodni przepisu, ale jak sie czyta to ta o kawie jest jakby nie na miejscu, a sam koniec równiez...cos mi tu nie gra...pare ciekawych momentów, ale trzeba by sie nad nimi zastanwiac, a nie wiadomo, czy cos z tego wyjdzie wiec sie porzuca... ale to tylko moje zdanie, pozdrawiam, ciekawie było, ale chaotycznie:)