Za mną

[Gość]

po przeciwnej stronie stołu jakby
siedzi tak mały że aż nieskończenie
wielki o stopach w kształcie
kamieni chleba
dorosły wsparty na filarach ziemi
dojrzały w winie
burzy słowa w ciemni

zarosłem na Ojca panie
na kształt modliszki złożone
ręce słowa moje jak ćmy
głupie anioły sny
nagie białogłowy

po przeciwnej stronie wzroku
siedzi tylko puste niebo
nie mogę spojrzeć mu w oczy.

9 Września 2007

[Messalin_Nagietka]

no nie jestem dobry z polaka, ale - nie mogłem mu spojrzeć w oczy, byłoby chyba najlepsze, a tak w ogóle to ten splot w ćmy najbardziej
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z pewnością. W tym wypadku dłuższa forma zaimka "jemu" jest błędem gramatycznym.
A co do treści - coś w tym jest, ale jak dla mnie zbyt skomplikowane, za duża ściema. ;-)
Pozdrawiam.

[Jaro Sław]

Dużo odnośników symbolicznych, a jak się zastanowic, to sens w tym jest, i to dużo różnych sensów....

Ciekawe, w symbolice niebanalne, a tchnie jakąś prostotą i swojskością....

[Gość]

Nie jest to gramatyczny ani językowy błąd tylko dawna forma językowa również używana. Pozdr.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdyby cały wiersz był napisany językiem archaicznym lub stylizowanym na "Bogarodzicę" czy pieśń z tamtego okresu, wtedy "spojrzeć jemu w oczy" byłoby może i na miejscu (aczkolwiek z kolei ten zwrot frazeologiczny - "spojrzeć komu w oczy" - nie jest aż tak stary i zgoła nie brzmi archaicznie).
W dzisiejszym języku, jakim napisany jest cały wiersz, użycie zaimka w dłuższej formie wewnątrz zdania [u]jest błędem gramatycznym[/u].