Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałabym, żebyś zapamiętał jakiego koloru są moje oczy,
mimo iz nigdy w nie nie patrzyłeś...
Chciałabym, żebyś zapamiętał mój uśmiech,
mimo iż go nigdy nie odwzajemniłeś..
Chciałabym, żebyś zapamiętał moje dłonie,
mimo iż nigdy nie chciałeś poznać ich dotyku...
Chciałabym, żebyś zapamiętał moje słowa,
mimo iż nigdy nie rozumiałeś ich znaczenia..
Chciałabym, żebyś zapamiętał moje serce,
mimo iż nigdy nie ofiarowałeś mu miłości...
Chciałabym, żebyś zapamiętał mnie,
mimo iz moja obecnośc nigdy nic dla Ciebie nie znaczyła...

Opublikowano

no, nic nowego, ciekawego tu nie czytam :)
takich wierszy było już sporo "zapamietaj mimo,że nawet nie znasz"
mnie nie on nie porusza, nie zaskakuje
nie ma w nim magii, liryzmu, innego spojrzenia na świat, nie ma nawet metafor, podane na tacy, bez tajemnicy, nie mam sie czym degustować...

czekam na inne, odkrywcze, gdzie bedzie można pogrzebac w bebechach wersów i znaleźć niejednoznaczne fragmenty

pozdr, frr ;)

Opublikowano

ja bym chciał, aby autor zrozumiał, że wiersz to nie tylko chęci, i że powtarzalność fraz sprowadza nudę, i że lepiej perswazję uskuteczniać przez zaskoczenie - a ta kryje się w metaforach, przenośniach, czyli w środkach artystycznych, o których mówi nie tylko szkoła ale i każdy podręczny słownik terminów literackich, także podręcznik do poetyki;
J.S

  • 3 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @7system Ta różnica jednak zawsze przebiega wzdłuż jakichś granic, linii podziałów.   W wierszu dostrzegłem zanegowanie określonego etosu i chciałbym, żeby ta kontestacja była w minimalnym stopniu uzasadniona. Ostatnia zwrotka mogłaby być dobrym argumentem (wykorzystywanie patriotycznych uczuć przez toczących ze sobą wojny wielkich władców tego świata). W innym ujęciu wiersz (jego przekaz) byłby dla mnie etycznie nie do zaakceptowania, ale nie chcę wchodzić głębiej w spory światopoglądowe, bo to chyba nie jest właściwe miejsce.
    • łapią nas skurcze  kiedyś spleceni teraz splątani stoimy nad puszką sardynek z gauloisem krążącym z ust do ust ponieważ inni nie istnieją nie ma odpowiedzi w otchłani a my jesteśmy ponad ciemność                                
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Odezwij się zwyczajnym, nie wystrojonym na bal, nie kalkulatorskim i nie wizjonerskim słowem. (...) zacznij od rzeczy pospolitych, od tych rzeczy, które masz pod ręką, od siebie. To co powiedziałeś z żarłocznym patosem Gargantui, powiedz żargonem zwykłego głodomora. - Z. Bieńkowski, Ego (dla mnie ten utwór powinien być lekturą obowiązkową dla każdego poety).   I to nieprawda, że rymowanie kłóci się z współczesnością. Ponieważ jednak poezja rymowana ma długą tradycję w historii literatury i przeszła już przez wiele etapów rozwoju, istnieje spore ryzyko, że posługując się nią, będziemy szli po cudzych śladach i posługiwali gotowcami. A przecież Ty, jak każdy zresztą autor, chcesz (zakładam) wydeptywać własne ścieżki.     Zgadzam się z Tobą, ale pod warunkiem, że jest to dobrze zrobione, ze znajomością arkanów sztuki. Bo tak naprawdę nie ma konfliktu między formą a treścią, pod warunkiem, że ta pierwsza posłusznie służy tej drugiej.
    • Mnie się te ciężkie przerzutnie podobają, brzmią jak gdy kto mówi pomimo szlochu, który przeszkadza w niespodziewanych miejscach wyrazić pełne zdanie.
    • Tomik ma 100 wierszy 99 moich i 1 czytelnika  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...