Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pierwsze kroczki, czyli przedwiośnie


zak stanisława

Rekomendowane odpowiedzi

piąstki ściskają kapotę wiatru
sprężynki nóg podążając za ważnym
zmiatają niedawny śnieg zsunięty
na brzeg słońca

w odwrotności do kroczków tupiących
z wielkim zaangażowaniem po płycie
chodnika zabrakło jakoś tak szybko
i zajączek nie dał się złapać

drży w piersiach grudka uczucia
zacieśnia się bliskość palców
przekornie do sytuacji tańczymy
choć płyta nie ta
a świat się śmieje buziami pierwiosnków

serce uczy się drżenia na nowo
a ręce sprawności

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 41
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

"...a świat się śmieje buziami pierwiosnków ..."


Stanisławo,
albo wiersz taki "prosty" albo ja taki analityczny:)
ale od pierwszego czytania chwyciłem sens za nogi:)
Przepiękny, Przecudny
Ty to naprawdę potrafisz- ale widzisz -
u Ciebie wena jest prawdziwa, nie napędzana albo wyczekana
tylko żywa pierwiosnkowa.
Nie wiem czy pamiętasz, gdy w warsztacie pisałem o mojej wiośnie:

- szkoda że odchodzisz tak wcześnie
i zabierasz to wszystko
bezpowrotnie, bezlitośnie -

Ty z kolei piszesz o jej wejściu, przedwiośniu
Dziękuję i przede wszystkim gratuluję.
Pozdrawiam

PS. Teraz już wiem dlaczego była mała
przerwa na orgu,
bo Pani Stanisława z weną szalała :)))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



×
×
  • Dodaj nową pozycję...