woal uśmiechu

[amandalea]

pragnęłam zatrzymać
uciekające sekundy
kumulując w opuszkach
zapach skóry

feerią barw na błonie
zakwitała noc
rozjaśniana
ogniami kastora i polluksa

płynęliśmy
podrywając do lotu ptaki
krzykiem wplątanym w ciszę
gdy grzywacze rwały brzegi

by z niechęcią podążyć
za uciekającymi drzewami
w półmroku tańczący uśmiech
budzi zdziwienie przedziału

22.01.07r.

[Messalin_Nagietka]

na wietrze jeszcze
spoza bezdechu
pamietać można
i o usmiechu
i o woalce - takoż w zawiejach
nam tu wywiała Amandalea

z ukłonikiem i pozdrówką
ps. jakoś ta część z ptakami - troszkę jakby - ale może za duzo mysle

[bona]

Według mnie, pierwsza najsłabsza. Pozdrawiam

[amandalea]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witku bardzo jestem ciekawa jaka ta nieszczęsna część jest wg Ciebie...
Dziękuję za komentarz :)
Pozdrawiam
Lidia

[amandalea]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No cóż nie zawsze od początku do końca wszystko gra i jest zapięte na ostatni guzik ;)
Pozdrawiam
Lidia

[Messalin_Nagietka]

"podrywając do lotu ptaki"

tak troszkę trywialna w poezji rzecz
tak jak w fizyce - jeśli działąsz na coś
siłą to te coś działa na Cię taką samą
lecz odwrotnie skierowaną siłą -
podrywając z lotem zbyt blisko

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[amandalea]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Witku za wyjaśnienie...przemyślę, to co powiedziałeś :)
Pozdrawiam
Lidia