Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

stygnięcie

Marcin Jagodziński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin Jagodziński

Marcin Jagodziński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

może już czas wyleczyć się z zapamiętanej twarzy
i odbić w setkach kopii to, co widzę w lustrze:
podwójny podbródek. po niedobrej nocy budzę się
i powtarzam, że nastego marcopada znikąd z miłością.

tak, trzeba zacząć się oczyszczać. wymazywać
z pamięci nieprzydatne tytuły piosenek, książki
znieść do piwnicy, wyrzucić niepotrzebne przedmioty.
noszony w głowie słownik zredagować, by z czasem

przydał się do przeszło-teraźniejszych tłumaczeń. it's
over, fine, kaput i poszło, tak, z niezużytym rozstać się
trzeba, a przy pożegnaniu zapomnieć o krzywdzie. wreszcie
nauczyć się milczeniem przyjmować nadciąganie siwych

chmur, pewną fałszywą dostojność gestów ukrywającą
ich nieporadność. zamknąć ten rozdział, pozostawiając
wiele niezakończonych wątków. uwierzyć, że rękopisy
nie płoną, a nawet jeśli -- nie podchodzić do ogniska,

zostać w zewnętrznym kręgu, patrzeć na cienie,
uczyć się z nimi rozmawiać.

Dotyk

Dotyk

Opublikowano
Opublikowano

"zamknąć ten rozdział, pozostawiając
wiele niezakończonych wątków. uwierzyć, że rękopisy
nie płoną, a nawet jeśli -- nie podchodzić do ogniska,

zostać w zewnętrznym kręgu, patrzeć na cienie,
uczyć się z nimi rozmawiać. "

wspaniały wiersz Marcinie.


może nie "może", ale z pewnością już czas.

wyleczyć się, oczyszczać, wymazywać.
coś zamknąć i nie wszystko koniecznie kończyć.

Mirka

To jeden z Twoich najpiękniejszych.



seweryna żuryńska

seweryna żuryńska

Opublikowano
Opublikowano

Marcinie!
czytam rozstaniowe wiersze młodych ludzi i ciarki mnie przechodzą
a gdzie radość lotu motyli
o czym będziesz za lat naście...
wiersz piękny, co się rzecze
tylko w tak młodych ustach przeraża

chyba zmieniłabym nieco...uprościła ostatni wers pierwszej strofy
dalszy tekst nie podejmuje takich prób i ta pojedynczość mnie osobiście razi

"zostać w zewnętrznym kręgu, patrzeć na cienie"

to tak prawdziwe...

gratuluję
pozdrawiam
seweryna
vice

vice

Opublikowano
Opublikowano

moralizatorstwo się wkrada. nie przeszkadza mi. zawsze myślałem o takim sposobie pisanie. lekko, przyjemnnie i co najważniejsze barzdo czytelnie. bardzo dobry wiersz jak dla mnie. pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Pragnienia.

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Pod wiekowym ciałem świat mój zawirował  rozlał się pod sufit i jak morze szumi oczu twoich błękit rozpromienił nicość  roztrzepał powieki obficie zrumienił.    Natarł z siłą wzgórki drodze się pokłonił  jak spóźnione płatki spadały do dłoni  jak spragnione kwiaty soki zasysały tak widziałem głębię w świetle nocy stały.    Trwały ideały waliły pomniki  przez rozgrzane tafle serca przebiegały  tak zaległy w sobie jak pooddychały mocą dłoni wzeszły i razem dyszały.    
    • Kamil Olszówka
      Czerwonoarmiści

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Wokół sami czerwonoarmiści... Brudni, zawszeni, pijani, Zewsząd słychać głośne ich krzyki, Przecinają pochmurne niebo z ich pistoletów strzały…   Zewsząd same przekleństwa, Wzajemne głośne się przekrzykiwania, Prymitywna sowiecka dzicz rozochocona, Mająca w pogardzie boskie i ludzkie prawa…   Szorstka dłoń zaciśnięta na szyi, Bezlitosnego oprawcy wzrok dziki, Potęgujące grozę rubaszne ich śmiechy, W rosyjskim języku chamskie docinki,   Brzuch przyciśnięty kolanem, Wszelkie wyrwania się próby daremne, Miotane wściekle wyzwiska obelżywe, Przesuwające się po ciele brudne ich ręce,   Nieznośny odór samogonu, Smród ruskich papierosów, Z spękanych i obślinionych żołdaków ust, Budził stłumiony wymiotny odruch,   W twarz wymierzony policzek, Młodej dziewczyny urwany jęk, Zdarty z szyi złoty łańcuszek, Wokół na ziemi guziki rozsypane…   A z tysięcy bezbronnych Polek oczu łzy, Zdławiony szloch w gardle więznący, Dłonią na ustach stłumiony krzyk, Pośród bezmiaru okrucieństwa płacz cichutki…   Pomocy znikąd!... A wokół sama sowiecka swołocz, Do skroni zimna przyłożona broń, Zadany pięścią bolesny cios…   I tylko cicha paniczna modlitwa, W sercu z wolna gasnąca nadzieja, Gdy każda niepewności sekunda, Zdawała się całą wieczność trwać…   I tylko strach paniczny, Nieludzki, odbierający zmysły, Wbijając się swymi szponami, W umysły dziewcząt przerażonych,   Serce każdej z nich przeszył, By wkrótce w wspomnieniach bolesnych, Przez resztę życia się tlić, Pozostając ukryty w podświadomości…   Bezmiaru nieludzkiego okrucieństwa, Na zajmowanych przez sowietów obszarach, Doświadczyła niejedna młoda Polka, Topiąc swą rozpacz w niezliczonych łzach…   Oswobodziciele rzekomi, Naprawdę mściwi bezlitośni kaci, Zasiali swymi okrutnymi czynami, Strach jakiego niepodobna opisać słowami,   Ludzie ci prymitywni i dzicy, Na polskiej ziemi czując się bezkarni, Niewysłowionych okrucieństw się dopuścili, Zastraszaniem i groźbą zacierając ich ślady…   Lecz nam nie wolno zapomnieć, Bólu tysięcy młodych tych Polek, Które w latach wojny nieludzkiej, Sowieckich żołnierzy padły łupem.   O ich niewysłowionym cierpieniu, Winniśmy dziś mówić całemu światu, Przypominając nieukojony ich ból, Pokłosiem będący zdrady aliantów.   By zachłyśnięty nowoczesnością świat, Choć przez chwilę się zadumał, Nad tym jakie sowiecka Rosja, Piekło tysiącom Polek zgotowała.   By ich niezliczone tragedie, Z historii nigdy nie były wymazane, A krzyż jaki niosły przez całe życie, Dla cywilizowanego świata był sumienia wyrzutem…   - Wiersz poświęcony pamięci kilkudziesięciu tysięcy Polek które w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu padły ofiarą sowieckich gwałtów.      
    • Robert Witold Gorzkowski
      Umowa o dzieło

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @huzarc idealnie przemawia do wyobraźni. 
    • W_ita_M.
      As pomaca mopsa

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Karby do gza: zgody brak.     Potworkom Ana: koziołkom smok łoi z oka na mokro. Wtop.     Asa pomaca mop: pomaca mop Asa.    
    • W_ita_M.
      Jeno z suszonej

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Pyskaty pan: napy tak syp.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...