Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czy wiesz jak to jest,gdy krzyczysz
lecz nikt Cię nie słyszy.
Czy znasz ten rodzaj bólu i upokorzenia,
który jest nie do zniesienia.
Przykre przeżycie,
które zostanie Ci na całe życie.
Objęta przez dotyk zła
z którego uciec,uwolnić się nie zdoła.
Zostajesz obdarta do końca z godności
...często aż do nagości.
Dla Niego to chwila szaleńczej ekstazy,
dla Ciebie do końca życia,ciało ze skazą.

Opublikowano

Czy to jest o seksualnym gwałcie? Ktoś tam zadaje pytanie: czy wiesz jak to jest... - no i tutaj mamy do czynienia z nieoryginalną wyliczanką. No i co? - pytam, bo nie dowiedziałem się w końcu co by było, gdyby pytana odpowiedziała, że wie jak to jest, lub że nie wie. Tekst powyższy to takie pisiu - pisiu bo akurat nie chce mi sie siusiu. Żadnej oryginalności, w żadnym aspekcie. Zaskocz czymś autorze. Napisz o gwałcie np. że ciągnięta w głąb parku dziewczyna, świadoma już co ją czeka, myśli tylko o tym, że gwałciciel zniszczy jej nowiutkie rajstopy. Mechanizm powszednich myśli, który wkrada się nawet w niecodzienne gwałcenie nas. Może te mysli są jedynym światem do jakiego może uciec dziewczyna. Wyjdźć od tego typu motywu. Rozwiń temat, znajdź aspekty mało przy tej okazji poruszane. Więcej kreatywności, szukania analogii w swoim życiu. Śmiało!

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon TracyZnowu przypominasz mi nowelę  Edgara Allana Poe.   
    • @huzarc Świetnie łączysz tu konkret z abstrakcją. Szczególnie mocne jest to napięcie między poezją a praktyką życia, między słowem a czynem. Ta puenta "Trzeba się przemóc , Aby coś móc" - zwięzła i celna. I cała ta ironiczna gra z "panem profesorem" dodaje wierszowi pazura.      
    • @Alicja_Wysocka Dla mnie to czuły wiersz o miłości. "Życia ci meblować nie będę" - ta deklaracja na samym początku mówi więcej o szacunku niż tysiąc wyznań - nie chcę ci mówić, jak żyć. Ale mogę ci dać słowa. I potem ta propozycja - tak ostrożna, tak pełna troski - rozłożona na "kilka kątków". Nie wielkie gesty, ale małe codzienności: fotel, koc, kromka chleba, filiżanka herbaty. To dokładnie tak wygląda prawdziwa bliskość - nie w deklaracjach, ale w tym, co drobne i codzienne. A to "mogę?" na końcu - pytasz o pozwolenie. Nawet ta bliskość, ta troska - one muszą być chciane. To wiersz o tym, jak być blisko, nie naruszając granic. Jak dawać, nie narzucając. Piękny.
    • Nie znam imion Twoich wspomnień. Nie rozumiem ciszy, co zastępuje puste godziny. Pozostanę tu, żebyś pożegnał sny. Moje łzy czekają na prawdę – tę zapisaną w zatrutych gwiazdach.   Milczenie jest najlepszym alibi – dzięki niemu unikniesz krzyku i zawziętych łez. Twoje niebo jest dziś przygniecione chmurami – słońce szuka drogi na skróty.   Być może nauczę się, żeby nie wierzyć Twoim wspomnieniom; to, co spodziewa się kresu, pozostanie na zawsze.   Z nieba sypią się kamienie – jesień spóźni się dziesięć minut. Otwieram szeroko okno – na parapecie czeka księżyc, obleczony w kir.   Może napotkam tę jedyną gwiazdę, jakiej zadedykuję ciąg dalszy? A może zrozumiem ziemię, co znosi ciężar moich iluzji?
    • @lena2_ Twoja personifikacja spokoju, który "odwraca głowę" i "pławi się" - to bardzo trafne obrazowanie bierności. Szczególnie uderzające jest to "hodując beztrosko obojętność" - pokazujesz, że spokój może być nie cnotą, ale formą moralnej ucieczki. I to słowo na końcu - "obojętność" - jak wyrok. Ważny i mądry głos. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...