Suknia utkana z jesieni

[Jaro Sław]

Dziś jesień zagościła na twej sukni
Barwami ciepła, wiatrem rozemglona
Syta kolorów, liści opadłych z drzew
Wróbli zziębniętych na gałązkach

Aksamitem szepczce za plecami
Pełna klonów, kasztanów i wiązów
Istot idących do snu...

A u mnie w sercu - jesienne porządki
Płonie ognisko i suchy chrust
Dym ściele się w poprzek powietrza
I próżno już szukać jabłek
I ostatnich orzechów...

Dziś jesień zagościła na twej sukni
Dlatego szukam jej zapachu we włosach
Poznaję kruchość gałązek
I miękkość słów zakwitłych
W pejzażach gdzie
Świt przechodzi w wieczór
A słońce rozbłyska z rzadka
Miodowym blaskiem wokół źrenic.

Już nie staje dnia aby powiedzieć
Choćby tylko to co najważniejsze

Zapalić lampę przy zmroku
I szeptać słowa złociste
W powietrzu obok liści
Tańczących na bruku...

[Oxyvia]

Bardzo ładne. Piękne. I znowu smutne, jak wszystkie tutaj wiersze o skojarzeniach z jesienią... Zabieram do ulubionych. Tak.
Jest tylko błąd - a nawet dwa - w wyrazie: szepcząca (1-szy wers 2-giego segmentu).
Pozdrawiam.

[Rhiannon]

Mi się też podoba. :)

Pozdrawiam, R.

[Messalin_Nagietka]

troszkę ta suknia Jaro - nazbyt statyczna - nie ma ruchu - jakbyś stał nad grobem, nie wiem - mogę się mylić
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rany gościa, obyś się mylił! Nikomu nie życzę, a Jaro jest w ogóle bardzo sympatyczny i ładnie pisze! :-O

[Jaro Sław]

Jeszcze nie jest tak źle, facet stojacy nad grobem nie fundował by sobie małego synka....
A statycznie..., jak ktoś lubi być obserwatorem, to obrazy nawet dynamiczne ogląda się jak staryczne, patrzysz tak na szczegóły... jak już sobie wyobrażasz to patrzysz jak na obrazy, nieco malarskie.... trochę ruchu jest na końcu wiersza.... widocznie tak mam...

Pozdrawiam....

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rany gościa, obyś się mylił! Nikomu nie życzę, a Jaro jest w ogóle bardzo sympatyczny i ładnie pisze! :-O

toż napisałem, że mogę się mylić, tak?
sorka Jaro
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Jaro Sław]

errare humanum, ale ja to napisałem dla tych mniej domyślnych od ciebie

:o)

Pozdrawiam.

[kalina kowalska]

a dlaczego "twej "jest raz małe raz nie, czy tu się trzeba doszukać głebszego sensu? :)
strasznie ckliwe
i ten bruk dramatyczny na końcu - chodnik by nie wystarczył?
no wiem, wiem ..errare..:)
pozdr

[Jaro Sław]

Masz racje, po prostu przekleiłem po bałaganiarsku: ma być małe, tylko jak czasem piszę, to mi się "klawiatura zawadza" i wychodzą duże, jak by było przy piśmie ręcznym, to nie wiem dawno nie pisałem ;o)

Kiedy jak zamknę oczy, to one tańczą na bruku, bruk jest miły w dotyku (ten lepszej jakości) specjalnie polerowany i w ogóle naturalny (najczęściej z granitu czy granodiorytu), a chodniki to lane z betonu i takie sztuczne, nawet w mieście....


:o)

A jesień, póki ciepła i kolorowa - to rzeczywiście jakaś ckliwa taka, czekam, aż śnieg spadnie i mróz chwyci.... będzie konkretniej.....


Pozdrawiam.

[Ela Adamiec]

nostalgia , zaduma smutku w wierszu nie widzę. Refleksje... tak.
Łagodny, refleksyjny, podoba mi się.
pozdrawiam