Ballada o człeku

[Oxyvia]

Człowiek rodzi się bardzo młodo,
bo w dziewiątym miesiącu już,
i wraz z chwilą, gdy przestał być płodem,
jest człowiekiem sędziwszym co rusz.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
Jest człowiekiem sędziwszym co rusz.

Mózg się coraz to wolniej powiększa,
jeszcze roczek z rozpędu - i stop,
i zostaje głupota - tym mniejsza,
im doświadczeń więcej i trosk.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
Im doświadczeń więcej i trosk.

A te troski i wielkie tragedie,
i ta mądrość, co płynie z nich,
to jest ciężar, że człowiek aż blednie
i wciąż mniej kolorowe ma sny.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
I wciąż mniej kolorowe ma sny.

Wreszcie świat go przestaje ciekawić,
wreszcie go nie zadziwi już nic,
już entuzjazm go własny nie bawi,
już i zapał - to kłamstwo i pic.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
Już i zapał - to kłamstwo i pic.

Potem zdarza się kiedyś nad ranem,
że się nie chce wyjść z łóżka i żyć,
i udawać przed sobą barana,
i przeżywać, i śmiać się, i wyć.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
I przeżywać, i śmiać się, i wyć.

A na końcu nadchodzą choroby,
coraz więcej umiera w nas;
nasze myśli - żałoby i groby,
i wygoda, i woda, i gaz.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
I wygoda, i woda, i gaz.

Zauważcie, panowie i panie:
każde z istnień, od żłobka po grób,
to powolne, powolne konanie
i wciąż bardziej zmartwiały trup.
Hej, hola, dolaż moja niedola!
I wciąż bardziej zmartwiały trup.

[Marlett]

Nic odkrywczego,ale na piosenkę może być.
Jeszcze ładna muza do tego.
PozdrawiaM.

[giaur centaur]

Jak pisałem w wiadomości do autora wiersz bez większych wartości, zupelnie ni wmoim guście, nieco nawet prostacki, jak piosenki naszego wieku. prozaiczne wyrażanie osobistych uczuć.

[Messalin_Nagietka]

czasem widzę tu rękę Bertolda ale cóż, to Twoja Oxyvio - ale zwróć uwagę - dość często zdarza się, że rym na przymus tworzony, rzeczywiście pieśń z tego jest ale jako wiersz? ja i z tym też mam kłopoty
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[M._Krzywak]

Hm, przewertowałem balladke - i jakie odczucia
- primo - 9 miesiąc nie zawsze jest tym 9
-secundo - świata jeszcze nikt nie poznał, inaczej - świata nie da się poznac, może jakieś skrawki, ewentualnie wyrobic sobie ogólne pojęcie - ale poznac całego - nie.
-tertio - temat nie jest novum - człowiek (po co ta apokopa w tytule?) rodzi się i umiera, ale kolejny aksjomat tej ballady do obalenia - czas wcale nie zabija w człowieku chęci do życie (np. postac Anatola France). A życie jako powolne konanie ??? Eeeeeeeeeeeeeeeee...
Zatem powiem tak - po dwóch litrach mógłbym ewentualnie zaspiewac na chwytach a,C,G.
Pozdrawiam.

[Mademoiselle_Woland]

Hmmm...czy ja wiem...rzeczywiście to raczej nie jest wiersz tylko taka "piosnka" ludowa. Ni przypiął, ni wypiął. A określenie "człek" niebezpiecznie źle kojarzy mi się z moim byłym nauczycielem biologii:P Pozdrawiam.

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ja też czasem uzywam "człek" - a od biologii broń - choć ta szkolna jest zupełnie czym innym - kiedy się ją samemu poznaje - wtedy biologia jest luksio
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Rhiannon]

U joj!
A czemu tak pesymistycznie? <:> No, ale trza przyznać, że prawdziwie... Niestety...
No i wróciłaś do rytmicznego pisania i rymów. Do piosenkowości, ktorą tak lubię. :)

Na plus. :)

Pozdrawiam, R.

P.S. M.Krzywak - "primo":nie zawsze dziewiąty, ale takie jest założenie. :) "Secundo": się zgadzam. Ale Twój komentarz zabrzmiał tu jak zarzut, jakby Oxyvia napisała, że świat da się poznać. Ja tu tego nie widzę...

Również pozdrawiam, R.

[Rhiannon]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Się zgadzam. :)

Pozdrawiam, R.

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no tak - tylko, że refren powinien spinać to wszystko - a tu się co nie co rozłazi jak temu misiowi miód
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Rhiannon]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no tak - tylko, że refren powinien spinać to wszystko - a tu się co nie co rozłazi jak temu misiowi miód
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Nie widzę, żeby się rozłaził...

Pozdrawiam, R.

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no tak - tylko, że refren powinien spinać to wszystko - a tu się co nie co rozłazi jak temu misiowi miód
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Nie widzę, żeby się rozłaził...

Pozdrawiam, R.

brak głównego wątku
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. różnica między korzeniem palowym a wiązkowym jest duuuuuuuuuuża

[Rhiannon]

"Hej, hola, dolaż moja niedola" - moim zdaniem to jest główny wątek. Czy życie jest dolą, czy niedolą...? I czy zagadnienie poruszane w danej strofie jest dolą, czy niedolą? Myślę, że nad tym się peel zastanawia w refrenie. I uważam, że jest to spójne z całym utworem.

Pozdrawiam, R.

P.S. Jest duża. Ale z kolei tu nie widzę związku... <:>

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki za koment. Nie obrażam się, chyba wiem, co miałeś na myśli i możesz tego stylu nie lubić. Ale muszę powiedzieć, że wydaje mi się, iż nie rozumiesz słowa: "prostacki". Ten wyraz oznacza: chamski, prymitywny, bezczelny. Mój wiersz chyba taki nie jest, a w każdym razie nic takiego nie zamierzałam. Natomiast jest on PROSTY - jak ludowa piosenka, bo takie było moje założenie. Jest to też osobiste wyrażanie uczuć, oczywiście, jak każdy wiersz - ale nie prozaiczne, tylko poetyckie. A nawet żartobliwe (tzw. czarny humor) ;-)
Pozdrowionko.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki, cieszy mnie Twoje zdanie. Pewnie, że nic odkrywczego - jak większość wierszy, bo i co można odkryć po tylu tysiącach stuleci wierszowanych odkryć?... Fajnie, że Ci się to czyta jak piosenkę. O-ho-ho-ho, o to tylko szło...
Pozdrówko.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki za przeczytanie i koment. Kiedyś, dawno temu, lubiłam Bertolda i czytywałam go często, ale od wielu lat jakoś zaprzestałam... Po prostu minęła mi młodzieńcza fascynacja i czytam teraz różnych innych autorów. Ale na pewno Brecht (bo rozumiem, że o nim tu mowa?) odcisnął pewne znamię na moim sposobie wyrażania siebie. Tylko że nie wyłącznie on. Jest wielu takich, którzy mnie fascynowali w młodości i których czytuję obecnie. A co tu widzisz z Bertolda? Bo to bardzo ciekawe dla mnie.
A rym na przymus tworzony? Może i tak... Zwróć mi uwagę, gdzie. Dobrze?
Pozdrówko i ukłoniki.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pewnie. Ale co z tego?

Jasne, oczywiście. I co wynika z tego dla wiersza?

O, widzę, że wchodzimy w dyskurs filozoficzny. Ach, nie miałam takich ambitnych zamiarów! To tylko "ludowa" piosenka o naturze starzenia się! Wszystko, co tylko zaistnieje i jest materialne (a nawet nie tylko materialne, bo i religijne, i w ogóle ideologiczne), natychmiast zaczyna się starzeć i deformować. Taka jest prawda, choć można to zjawisko różnie nazywać i określać. Ale na pewno nie jest to młodnienie. A jeśli chodzi o czas - owszem, w końcu (po przeżyciu pewnej dozy tragedii i chorób) czas zabija chęć do życia, i to także jest naturalne - człowiek bardzo stary (niezależnie od wieku) pragnie odpoczynku wiecznego, unicestwienia, całkowitego zapomnienia tego, co nosi w pamięci. I to dobrze, a nie źle, bo gdyby nie ta niechęć, to umieranie byłoby straszliwie smutne dla umierającego - a tak, jest smutne tylko dla jego bliskich (o ile ich naprawdę ma).

Bardzo, bardzo chciałabym to usłyszeć. Proszę skomponować odpowiednią melodię (zgodną z Pana odczuciem tego wiersza) i być może kiedyś będę miała okazję usłyszeć to wszystko jako wspaniałą, śpiewaną przez Pana balladę. Byłabym naprawdę zachwycona i zaszczycona. (Wszystko mi jedno, po ilu litrach i w jakiej tonacji Pan może grać i śpiewać).
Pozdrawiam ciepło. :-)

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście, jest to piosnka "ludowa". Dlaczego "ni przypiął, ni wypiął"? Do czego?
Za traumatyczne skojarzenia z dzieciństwa nie odpowiadam, choć współczuję i rozumiem.
Dzięki za koment i spostrzeżenie dot. natury artystycznej wiersza.
Pozdrawiam.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ja też czasem uzywam "człek" - a od biologii broń - choć ta szkolna jest zupełnie czym innym - kiedy się ją samemu poznaje - wtedy biologia jest luksio
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Dzięki, Messalinie. I - mam podobne zdanie na temat uprzedzeń "naukowych".

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No pewnie. Ja w moim wierszu zastosowałam palowy. Jest nim bardzo spójne starzenie się człeka od narodzin po grób. I biadolenie nad tym dramatem życia i umierania (w refrenie). Co tu niespójnego i wiązkowego, Mistrzu Messalinie?