Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ta trawa milczy na wskroś
i jeszcze potem przez zamknięte drzwi
żółci się ciszą jak tombak

zrywam źdźbła
po jednym na każde słowo
starannie toczone językiem

zamknę je w gardle
zaśpię ślad w oku
zamilkną

Opublikowano

Nie będę nic poprawiać, bom niegodna :)

Powiem tylko, że wiersz iście listopadowy stonowany, ale zgadzam się z Bezetem, że gdyby nie był podpisany nie poznałabym, że to Twój.

Cała ta.. nazwijmy to zabawa źdźbłem trawy przypomina mi granie na trawie poprzez trzymanie jej w dłoniach i to jedyny dla mnie możliwy sposób na przypadkowe dostanie się źdźbła trawy do gardła :). Ale może za bardzo teoretyzuję.
I nie wiem dlaczego, ale ta czynność kojarzy mi się bardzo z latem..

Zastanawiam sie tylko nad tym dlaczego trawa sie zółci w listopadzie.. Hmm.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


liryka, liryka - tkliwa dynamika // agelologia i dal... - to na pewno NIE :D
Przecież Dorma też zauważyła, a ona to Cię zna, jak nikt (tutaj) ;)
pzdr. b

Tylko bez nazwisk proszę :)

Joaxii umawiamy się na gniecenie winogron stopami?
Krzysiowi by się spodobało :))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


liryka, liryka - tkliwa dynamika // agelologia i dal... - to na pewno NIE :D
Przecież Dorma też zauważyła, a ona to Cię zna, jak nikt (tutaj) ;)
pzdr. b
Ależ ja przecież jestem OKRRROPNIE liryczna! :)
Pozdrawiam, j.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


liryka, liryka - tkliwa dynamika // agelologia i dal... - to na pewno NIE :D
Przecież Dorma też zauważyła, a ona to Cię zna, jak nikt (tutaj) ;)
pzdr. b

Tylko bez nazwisk proszę :)

Joaxii umawiamy się na gniecenie winogron stopami?
Krzysiowi by się spodobało :))))
O tak! Kiedy tylko zechcesz :)
Pzdr., j.
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję! 
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...