Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Z kolejnych faz przeobrażeń,
wyłonił się motyl -
sprawca całego zajścia.
W różnych zakątkach świata,
wywołuje bez wątpienia
mieszane wrażenia piękna.

Przeżywa zwyczajne
codzienne kłopoty
i z powodzeniem
tworzy własną melodię,
eksponowaną brzmieniem
groteskowych ruchów.

A poświęcając swą miłość,
odchodzi i znów powraca,
żeby spróbować jeszcze raz
zawalczyć o życie
i więcej niż życie -
o wolność.

Opublikowano

"Z kolejnych faz przeobrażeń,
wyłonił się motyl -
sprawca całego zajścia" ...... dlaczego sprawca całego zajścia..? nie pasuje mi ten wers.
(...)
"poświęcając swą miłość" .... motyle to takie śliczne stworzenia, ale czy mogą poświęcać miłość...?
(...)
"zawalczyć o życie
i więcej niż życie -
o wolność."........................ zakończenie na tak.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Atmosfera przy pisaniu tego i wersza była dość specyficzna ponieważ do hermetycznej przestrzeni (pomiedzy mną a kartką papieru) wleciał motyl - to właśnie od zainspirował mnie aby skończyc ten wiersz w taki a nie inny spodsób...


Patryk Belka - Mnie także w niektórych miejscach podoba się :)

Niezapominajka 23 - Zgadzam się po części z Tobą ponieważ każdy powinien walczyć tak jak ten opisany motyl - a znając życie to kazdy tańczy "Twist Again" to taniec brzucha :) raz tańczy głowa :) a raz tańczy dupa :) to taniec brzucha :) Dla ciebie miły uśmiech :)

Chanah Letkowska - Może nie chodziło mi o reinkarnacje tylko o fazy lotu, ponieważ niekiedy przysiaduje na jakimś pięknym kwiatku :) a później znaowu leci :) ale taka forma także pasuje do tej strofy :) smile :)

Nata Kruk - sprawca całego zajścia :) Miłość którą kieuje swoje loty jego pasjonujące dążenia z każdym ruchem skrzydeł sprawia zawirowania...

Ewa Kos - Każdy może dopatrywać sie w tym wierszu swoich interpretacji dlatego nie zawsze lubię zostawiac tytuł przy moim pisaniu i przy grafice.

pathe - może to byc dobry początek do pisania tekstów piosenek - dziękuję za podpowiedź :)

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

W Twoim wierszu odnajduję opis życia motyla, kolejne fazy jego przeobrażeń. I myślę, że możemy się z tym motylkiem utarzsamiać, bo jest "zwyczajny" tak jak my wszyscy i, tak jak już było napisane pokazuje, że można tak jak ten motyl walczyć o wolność. Motyl to chyba najpiękniejsze uosobienie wolności:).

Zapraszam do przeczytania mojego wiersza "Skrzydlenie". Jego bohateram też jest motyl, ale w zupełnie innej sytuacji... Jestem ciekawa Twojej opinii:).

Pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...