Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zielone rozmówki [wiersze rosną na drzewach...]


kall

Rekomendowane odpowiedzi

wiersze rosną na drzewach -
ukrywają zgrabne słowa gdzieś pomiędzy
zalążkiem a owocem

od jabłka nauczyły się rumieńców
- odważniejsze robią okłady z czerwieni
czytelnikom

i nie szukają akceptacji
[jako dojrzałe spadają na pobliskie trawniki
poznając tym samym niejednego ślimaka]


zatem nie bądź poeto biernym
szukaj spojrzeń biedronki i świerszcza
co żyje bliżej sonetów i fraszek

wszak wiersze rosną na drzewach

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zazwyczaj nie przepadam za wierszami białymi, choć wiele z nich z przyjemnością czytam, ale ten jawi mi się jako coś szczególnego. Najkrócej mówiąc - bardzo mi się podoba i spośród wielu wierszy ten właśnie ma w sobie duszę, czyli coś, co powinien mieć wiersz, a szczególnie biały, by mógł zwać się wierszem.
Co do powtórzenia - myślę, że tu jak najbardziej udane i wskazane, bo jest to sedno całej zawartej w wierszu myśli.
Jednego tylko się czepię, ale nie wiem, czy mam rację. Bo coś mi tu niezręcznie brzmi:

[jako dojrzałe spadają na pobliskie trawniki
poznając tym samym niejednego ślimaka]

czy nie powinno być - " poznając przy tym niejednego ślimaka " ?

Pozdrawiam Piast

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dziękuję bardzo za miłe słowa, Piaście :) miło, że odnajdujesz w tych strofach coś dla siebie. białe wiersze są bardzo ciekawe, o ile przekaz jest dość prosty. proponuję czytać orgowskich poetów z rocznym conajmniej stażem - niektórzy naprawdę imponują :)
propozycję poprawki wnikliwie przeanalizuję.

tymczasem pozdrawiam
kal.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...