Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

aż takie kiepskie gusta?


teraa

Rekomendowane odpowiedzi

zrobiłem sobie przegląd komentarzy na forum. kiedyś w pewnym momencie nie było sensu pisać w Z więc przeniosłem sie do P. teraz trzeba znowu wrócić do poprzedniego działu.

ludzie, przeczytajcie sobie komentarze jakie wystawiacie. ile jest negatywnych można policzyć na palcach jednej ręki. a to świadczy o waszych gustach. niby się o nich nie gada, ale co tam. żenujace

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 50
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

a co tu komentować? ani nie komentuje że dobre ani że złe. ale jest stos, po prostu stos osób które tylko po stopach całują. a nie chce mi sie czytać i nie czytam właśnie przez tą zmiane klimatu tego forum. zresztą poziom wierszy jest jak poziom komentarzy, więc moze sie czepiem skoro wszystko tu tak do siebie pasuje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wstrzymują sie z opinią z prostej przyczyny.Ja tu jestem krótko,narazie nie publikuję,
co nie znaczy, że nie będę; zaobserwowałam coś takiego u niektórych krytykowanych,że
wchodzą na wiersze ''krytyka'' - nawet stare i się wyżywają. Dużo osób nie pozwoli
do siebie dopuścić krytyki i rady ot tak z dobrego serca.Nabieram więc przekonania,że lepiej nie publikować, wtedy krytyka sie przeciwko mnie nie obróci.Autor wiersza często krytykującego wysyła powiedzmy do dzieł Pani Szymborskiej i innych uznanych mówiąc mi że Oni t.zn. autorzy piszą jak nobliści, a ja się nie znam.Takie sytuacje powodują nikomu nie potrzebne spory. :) A.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wstrzymują sie z opinią z prostej przyczyny.Ja tu jestem krótko,narazie nie publikuję,
co nie znaczy, że nie będę; zaobserwowałam coś takiego u niektórych krytykowanych,że
wchodzą na wiersze ''krytyka'' - nawet stare i sie wyżywają. Dużo osób nie pozwoli
do siebie dobuścić krytyki i rady ot tak z dobrego serca.Nabieram więc przekonania,że lepiej nie publikować, bo wtedy krytyka sie przeciwko mnie nie obróci.:) A.

mnie też wkurzają TWA, niech każdy robi co mu się podoba :]
co do zemsty, to rzeczywiście podejście przedszkolne,
ale podobno niektórzy do końca życia są dziećmi
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jeżeli byłby kurwa chujowy to czemu nie?

No do pewnego stopnia się zgodzę. Pamiętam te czasy ostrzejszej krytyki, ale w pewnym sensie były to czasy świętych krów. Czyli ci najbardziej dożarci dostawali miłe komentarze, bo się ich po prostu bano. a teraz faktycznie tak jakoś się rozpogodziło. Czy to źle ?
Nie wiem, sam kiedyś pisałem opinie typu "zwymiotowałem się na ekran", a teraz jakoś się waham. Może po prostu się starzejemy ???
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

bano sie? czy tu są inteligentni ludzie czy raczej nie. albo sie coś myśli albo nie. nie dość ze w rzeczywistym świecie ludzie pierdolą co innego niż myślą (nie interesuja mnie powody) to jeszcze w internecie? czy tu sie jakieś medale dostaje albo nagrody rzeczowe?

powtarzam, żenujące.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No właśnie - jak każdy myśli, to ma prawo pisac to co chce. Na razie widzę wzór proponowanej krytyki, do ktorej nalezy się dostosowac. Bo inaczej nie myśli. Takie kółko. Czyli za pół roku ktoś napisze to samo, tylko w odwrotnym kierunku.
Czyli, wracając do tematu - Tera nam będzie mówic co jest dobre, a co złe. I bez urazy, ale tak ten apel wygląda.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wszystko jest propagandą. a z poezji org zrobiła sie pop lista. moze na vivie puszczą

jasne ze akzdy mzoenapisać co chce. tylko przydałaby sie równowaga. a jest tu 200 osób które piszą tak i dwie dłonie które piszą nie. mi chodzi o równowaga. nigdy tu nei było tak zeby pasowało kazdemu, ale kiedys takiej skrajności nei było.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Nim słońce rozjaśnia mrok 

      Słychać ruch na skraju lasu.

      Podąża za krokiem krok, 

      Pradawny zaklinacz czasu.

      Chce uwiecznić piękne chwile,

      które wspomni kiedyś w grobie. 

      Jest malarzem - po to żyje,

      by zostawić coś po sobie. 

       

      Tutaj wielki kasztanowiec 

      Rozkłada w niebie ramiona.

      Kasztanku artyście powiedz,

      czy Twe dziecię ujrzeć zdoła?

      Ono w cieplutkim okryciu

      przetrwało wiosenne mrozy.

      Zaraz da początek życiu,

      lotem piórka wśród przestworzy.

       

      Lecz nim trafi nań spojrzenie,

      po cichu uschnie korzonek. 

      Śmiertelnie spadnie na ziemię

      bezsilny drzewa potomek.

      Zostanie tylko po nim ślad, 

      część zielonego kapturka. 

      Będzie on niesionym przez wiatr

      znakiem, że nie ma już jutra…

       

      I tak wygląda koniec tego,

      co się nigdy nie zaczęło.

      Ktoś wymarzył sobie dzieło,

      naszykował barwne plamy, 

      a to tak spadają kasztany.

      @Kordi

      Dzień dobry. Dopiero rozpoczynam swoją przygodę z pisaniem wierszy. Chciałbym jednak w tym kierunku (amatorsko) rozwijać się. Dlatego mam do Państwa pytanie, jakie aspekty w moich utworach mogę poprawić? (na przykładzie tego utworu). Co można w nim jeszcze dopracować, żeby był lepszy? Każda wiadomość zwrotna będzie dla mnie cenna. 

      @Kordi Może jeszcze dodam, że w zamyśle wiersz miał mieć jedno główne przenośne znaczenie - życie (jakże inne od oczekiwań) osób młodych. Ale chciałem go napisać w ten sposób żeby nie sugerował nikomu głównego tematu, żeby każdy mógł zinterpretować wiersz po swojemu (np jako wiersz o przemijaniu, o niespełnionych marzeniach czy o poezji). Mam jednak wrażenie że trochę to się nie udało i że wiersz nie jest domknięty 

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nim słońce rozjaśnia mrok  Słychać ruch na skraju lasu. Podąża za krokiem krok,  Pradawny zaklinacz czasu. Chce uwiecznić piękne chwile, które wspomni kiedyś w grobie.  Jest malarzem - po to żyje, by zostawić coś po sobie.    Tutaj wielki kasztanowiec  Rozkłada w niebie ramiona. Kasztanku artyście powiedz, czy Twe dziecię ujrzeć zdoła? Ono w cieplutkim okryciu przetrwało wiosenne mrozy. Zaraz da początek życiu, lotem piórka wśród przestworzy.   Lecz nim trafi nań spojrzenie, po cichu uschnie korzonek.  Śmiertelnie spadnie na ziemię bezsilny drzewa potomek. Zostanie tylko po nim ślad,  część zielonego kapturka.  Będzie on niesionym przez wiatr znakiem, że nie ma już jutra…   I tak wygląda koniec tego, co się nigdy nie zaczęło. Ktoś wymarzył sobie dzieło, naszykował barwne plamy,  a to tak spadają kasztany. @Kordi Dzień dobry. Dopiero rozpoczynam swoją przygodę z pisaniem wierszy. Chciałbym jednak w tym kierunku (amatorsko) rozwijać się. Dlatego mam do Państwa pytanie, jakie aspekty w moich utworach mogę poprawić? (na przykładzie tego utworu). Co można w nim jeszcze dopracować, żeby był lepszy? Każda wiadomość zwrotna będzie dla mnie cenna.  @Kordi Może jeszcze dodam, że w zamyśle wiersz miał mieć jedno główne przenośne znaczenie - życie (jakże inne od oczekiwań) osób młodych. Ale chciałem go napisać w ten sposób żeby nie sugerował nikomu głównego tematu, żeby każdy mógł zinterpretować wiersz po swojemu (np jako wiersz o przemijaniu, o niespełnionych marzeniach czy o poezji). Mam jednak wrażenie że trochę to się nie udało i że wiersz nie jest domknięty 
    • List do człowieka.   I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już.   Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż.   Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic.   Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz.   Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau
    • @iwonaroma Kto niby pisze wiersze na siłę? Przecież z tego tylko wychodzą gnioty.
    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...