Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miłość poznaję po skrzydłach i po sukienki fiolecie,
Po włosach prostych z tęsknoty i rozrzuconych po świecie,
Po ustach w krzyk ułożonych a smakujących szeptami,
Po tym że czas wsiąka w ziemię, a wczoraj wciąż jest przed nami.

Miłość poznaję po oczach, po rzęs szeleście dalekim,
Poznaję kiedy przychodzi, bo szyby drżą i powieki,
Z milczenia twój głos mi splata i zmienia słowa w aksamit -
- Miłość poznaję po wierszach a także między wierszami.

Opublikowano

faktycznie płynie
jakoś taki nie bardzo w moim stylu;) ale są momenty;)

Po włosach prostych z tęsknoty i rozrzuconych po świecie,
Po ustach w krzyk ułożonych a smakujących szeptami,
Po tym że czas wsiąka w ziemię,

Miłość poznaję po wierszach a także między wierszami.


pozdrawiam/olcysko

Opublikowano

przyznam że temat wydaje się dla poezji wyczerpany, a jednak ten wiersz ma w sobie coś niepowtarzalnego i jak dla mnie to jeden z najlepszych o miłości jakie czytałem
pozdrawiam

Opublikowano

Może nie tyle, że temat miłości jest wyczerpany, a to, że większośc używa tych samych środków obrazowania (np. "Twoje dłonie"). A Lady nie dośc, że unika tego typu badziewia, to jeszcze podpiera się formą - ten wiersz sam się czyta.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Sam początek wiersza nie bardzo mi się podoba.
Bo cóż fiolet sukienki (jeśli już, to raczej czerwień) ma do miłości? Te włosy rozrzucone po świecie (wypadają?) i dlaczego akurat proste (?) To też jakoś mi bardziej do rymu pasuje niż ma jakiś związek z treścią.
Obydwa te wersy bym wymieniła.
Trzy razy słowo miłość w wierszu o miłości też niedobrze.

Zakończenie jednak ratuje wiersz i mówiąc prawdę przeczytałam go z przyjemnością. Plus za odwagę bo temat jest tak wymęczony w literaturze, że bardzo trudno coś napisać, aby się nie znaleźć na tym milion pierwszym miejscu, z czego autorka zdaje sobie sprawę . To też na plus, za dystans.
Kto takiego wiersza nie napisał? Choćby dla siebie lub do pamiętnika.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Jejku.. jeżeli nawet milion pierwszy.. to nic, bo własnie tak poznaje sie miłość.. ślicznie to napisałas Lady Aj..:)....wcale nie wyliczankowo, po prostu po Twojemu, bardzo oryginalnie i ...nieszablonowo. Pozdrawiam milutko..:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Smoku, o miłości trzeba jeszcze przynajmniej, tak na moje oko licząc, to około, rzekłbym... żeby się nie pomylić zbytnio... no tak będzie jeszcze najmniej z pięć milionów - no, może sześć nawet... Mamy więc jeszcze do napisania od 4999999 do 5999999 wierszy, nie licząc tego powyższego... A więc przed nami rozpusta całkowita, korzystajmy i cieszmy się, że są jeszcze tacy, co o niej mówią w słowach poetyckich. Bo jeśli przestaniemy mówić o miłości, to... po nas!
Lady ma swój styl pisania długimi wersami - 16 zgłoskowiec, bardzo dobry technicznie i przyjemny...
Brak trzech przecinków - przed "a" i przed "że", ale to drobna korekta...
Pozdrawiam serdecznie Piast

ps. przeczytałem znowu dzisiaj rano i jest jeszcze lepszy niż wczoraj - jak wino... Co będzie jutro??? Ech...
Opublikowano

jeśli chodzi o kolejność powstania to ten jest pewnie znacznie dalej niż 1 000 001. ale za to jakościowo plasuje się w ścisłej czołówce

a jeśli czyta to ktoś z początkujących forumowiczów, to niech dokładnie przeczyta i przemyśli, a potem najlepiej zda sobie sprawę, że do takiego poziomu nie można dojść bez pracy nad własnym warsztatem

pozdrawiam:-)

Opublikowano

Plusuję. Piękny wiersz, bardzo rytmiczny, liryczny, utrzymany w ciekawym, piętnasto- i szesnastozgłoskowym metrum. I bardzo dobry, choć wierszy o miłości napisano już bardzo wiele (więcej z pewnością niż milion).

Pozdrawiam serdecznie :-),
Gaspar van der Sar.

Opublikowano

O maj gad ;) Nie było mnie wczoraj, a teraz patrzę i aż oczom nie wierzę.. tyle miłych słów, naprawdę, nie zasługuję chyba.. ale to strrraaaasznieee miłe :)) Dziękuję Kochani, naprawdę. Wszystkim razem i każdemu z osobna. Bardzo mocno ściskam i całuję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gasparze, ja nie zauważyłem tutaj ani jednego 15-zgłoskowca, dlatego napisałem w swoim komentarzu o 16-zgłoskowcu. Jeśli jest 15-tka to pokaż mi ją...
Piast

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Moje marzenie to gwiazdy Świat bez lustra, w którym kocham ciebie i ciebie W moim śnie nie mam nic na własność Dzielimy się szczęściem, biegnąc ku Niebu   I nie świecimy już samotne Szukamy innych, by dawać blask I już nie toczą się żadne wojny Odżywa ziemia i wiara w nas   Moje marzenie – złączyć się z Bogiem, bez telefonów, konsol, tiwi Moje marzenie – śmiać się z ex-wrogiem To jecer hatow Nie ten, co ma kły   I nie świecimy już samotne Razem wracamy w ogrodu blask Już jecer hara nie stawia stopni Wreszcie widzimy prawdziwy świat  
    • Jesteśmy chwilą W chwili Przez chwilę ... Mamy w sobie byka Miewamy - motyla   Potrafimy śmiać się, kląć, żałować Przez lata pamiętać czyjeś puste słowa A prawda jest taka, że nie warto:  cokolwiek rozdadzą - taką też graj kartą   Każda nowa chwila to świat całkiem nowy Stworzony naprędce Świeży, kruchy, prosto z twojej (?) głowy   Dziś chmury są lżejsze. Nie ma samolotów Kawiarnie - mądrzejsze - nie ma tylu trzpiotów szukających przygód,  wieszczów i potworów Wszyscy siedzą w domach: sercowych komorach   Moja - tętni mocno Ukrywanym życiem. Miłość-bycie-rozkosz-nie ... Raz. Na całe życie.  
    • Możesz przekomarzać się z czasem, możesz go zwalczać, możesz pilnować, by nic mu z siebie nie dać.  Żadnych kompromisów.  Bywa, że stracony zakrada się bezsenną nocą by sprawdzić, czy jesteś dostatecznie oblany zimnym potem. Masz dreszcze - myśląc o cherubinach przybywających punktualnie o 'godzinie śmierci naszej amen'?  Nic cię nie uspokaja. Ja też czasem nie myślę prozą.   Utknęłam w pętli czasu gdzieś, na ławce oblanej ciepłym wrześniowym słońcem.  Myśląc o niczym. O tym, że zawsze tak samo ... rozmyślam o niczym. Z nadzieją, że to się nie zmieni. Nawet, gdy zmienię ławkę. I cały park.   Mijają mnie ludzie niosący ze sobą różnorodność - jak nosi się torby i apaszki.  Czym się różnią? Dwukropek.  Przeżyli już wszystkie możliwe śmierci.  Rozważają wysokość kary piekieł za niepopłacone rachunki, soboty bez wyjazdów czy ewentualność rozwodu.  Są świeże połogi I sytość po "ostatniej" wizycie u kochanki.  Są także aberracje, apostazje i inne przejawy elokwencji rodem że słownika wyrazów niemalże obcych.  Czytasz coś teraz, czy tylko gejmingujesz?    Ulice służą do zwiedzania.  Nawet jeśli chodzi się tą samą do pracy przez 40 lat.  Kupuję sobie tort. Zapalam jedną świeczkę. Marzę wdychając Nowy Świat.  Przecieram szyby oczu.  Nikt nie podziela mojego zdumienia: Jesteśmy. Nieważne kim, nieważne, po co.  Przytulamy się - niezdarnie czując COŚ. Do końca życia pozostało jeszcze ...   To nie ten peron. Wracam do siebie. Starannie przygotowuję samotność do snu: gorący prysznic, szklanka whisky i łyżka dziegciu.  Rozczarowaniem ścielę łóżko: miał być szampan, upadek, po nim wzlot  i ''ten ktoś,'' ... a jest tylko fantom ze wstrzymanym oddechem.   
    • Umówić się na randkę z losem pod sękatym baobabem przeznaczenia i zerwać zakazany owoc... Natchnienie? 
    • @Konrad Koper   Dobre.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...