Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pod znakiem rozszczepienia


Rekomendowane odpowiedzi

Mrocznym Suwałkom

Słońce od początku górowało, prowadzając do wody.
Bryza, zbawienie po grzesznym życiu,
przyjemnie owijała rozgrzane ciała.

Poczochrane drzewa wprowadzały nas w świat cieni.

Pozostał kamienny most i kilka chwiejących się chat
– wyprowadzone z równowagi otoczenie. Następna faza
w przygotowaniu.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mnie się nie podoba. tekst jest mocno rozlazły a ja mam alergie na rozlazłość. zresztą na moje oko użyłaś w utworze niezbyt wyszukanych metafor, nawet nie chodzi o wyszukaność, ale o ich powtarzalność. tego typu zwroty są bardzo często spotykane i dosyć często używane.

świet cieni
grzeszne życie
chwiejące się chaty
sam cytat też jakoś niespecjalnie mi się podoba, jest tendencyjny:| (chyba)

doskonale wiesz, że lepiej potrafisz pisać;)
pozdrawiam serdecznie, janko muzykant;)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mnie się nie podoba. tekst jest mocno rozlazły a ja mam alergie na rozlazłość. zresztą na moje oko użyłaś w utworze niezbyt wyszukanych metafor, nawet nie chodzi o wyszukaność, ale o ich powtarzalność. tego typu zwroty są bardzo często spotykane i dosyć często używane.

świet cieni
grzeszne życie
chwiejące się chaty
sam cytat też jakoś niespecjalnie mi się podoba, jest tendencyjny:| (chyba)

doskonale wiesz, że lepiej potrafisz pisać;)
pozdrawiam serdecznie, janko muzykant;)

Yasioo, dzięki za wnikliwą krytykę :)

wiem, pisałam lepsze wiersze, ale ten upał nie wpływa
pozytywnie na moją wenę :/. niestety, tylko spać
mi się chce i nawet niczego narysować nie potrafię.

eh, chyba zmarnowałam tydzień

serdecznie Espena Sway :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeden z lepszych, które tutaj czytałem. Brawo więc..;-) Pierwsza nieco rozgadana, ale generalnie dużo dobrego. Może tak:

"Słońce od początku dominowało,
prowadzając do wody. Bryza,
jak zbawienie po grzesznym życiu.

Poczochrane drzewa wprowadzały w świat cieni,
jak wiersze Siwczyka. Czytałam:
W nieznanym kontekście, w wolnym wymiarze czasu, poza godzinami
otwarcia i zamknięcia, przespacerowali się przez morze i rzekę.


Pozostał kamienny most i kilka chwiejących się chat
– wyprowadzone z równowagi otoczenie. Następna faza
w przygotowaniu."

- no, w tym kierunku w każdym razie.

pozdrawiam.;-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



po takim przyjęciu, nie spodziewałam się takiego komentarza
dzięki za sugestie, pewnie wprowadzę po trosze w życie,
bo sama nie jestem zadowolona do końca z tego wiersza
/zresztą z którego jestem :]/

co do tytułu, to pozostawię ten. wbrew pozoru ma związek z tekstem
pod znakiem rozszczepienia - to jakby pod znakiem rozstania. a przecież
tak się zakończył wiersz

serdecznie Espena Sway :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to nie sen  świat rozpada się na kawałki  fruwające ręce nogi  kawałki dzieci  szarpane przez  zgłodniałe psy  choroby zjadają żywcem  z dziurawych ścian  spoglądają smutne oczy  nie przerażają nikogo wywołują uśmiech  takie obrazki są  codziennością  konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser    to zabawy w wojnę  panów polityków  w białych koszulach  nie tylko na Ukrainie i Libanie    a my  my... nas jakby nie było  namaszczamy ich    12.2024  andrew
    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...