Mógłbym... [szkic]

[GASPAR_VAN_DER_SAR]

Mógłbym na wstępie mówić o tym,
jak czas wrysował mój punktowy schemat
w tło polskich krajobrazów. Szkicować,
jaki spadek po przodkach odziedziczyłem,
jeśli chodzi o pojmowanie tabu.

Mógłbym wciąż pytać, czy belgijskie słońce
każdego dnia odsłania pustą płytę nagrobka,
pod którym w trumnie spoczywam prawdziwy ja,
i czy mój utrzymany w Wojaczkowej poetyce
koniec nie będzie dziełem narodowego skina.

Mógłbym - zgodnie z umysłem,
który genetycznie powinien być otwarty -
upierać się, że Platon był anarchistą,
a papieże to masoneria.

Mógłbym, kochając, robić to, czego nie chcę,
żeby przerwać kościelne łańcuchy,
zarzucone na nas w czasach feudalnych.

Mógłbym...
a jednak, czytając zapisane w punktach notatki
z życia, odkrywam, że zaczynanie tekstu
od "Mógłbym..." nie wychodzi mi na dobre.

[EWA_SOCHA]

zbyt łagodna dla mnie ta pointa;
jeszcze wrócę;
pozdrawiam
ewa

[jacek_sojan]

na takim polu "możności", wpada się w niewolę paraliżu woli, no bo skoro mogę wszystko, wszystko traci sens; wolność bez ograniczeń prowadzi do nikąd - staje się bezcelowością;
dobrze to sobie uświadomić, co zrobił w wierszu peel - tylko ta autosugestia jest niestety, jak każda oczywistość, mało atrakcyjna; J.S