Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Melancholia o czwartej nad ranem

HAYQ

Przez HAYQ
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tam, na skraju pewnej gminnej szosy
Mgiełką senną wstawał świt znad rosy.
Śladem liści złotych…
Dołączyłem do tych…
Którzy też się tu wpieprzyli, łamiąc sobie nosy.

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

W sosiku faktycznie... przyjemnie jest siedzieć.
Bzz, bzz, bzz - cholera! Skąd ja mogłem wiedzieć?
Dlaczego dzie wuszko
Zrobiłaś mnie muszką!!!???
Co to za bzykanie - możesz mi powiedzieć?

allena

allena

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dalej na tym skraju tej nieszczęsnej szosy
siedzi stary dziadek no i liczy nosy
jego koleżanki w trawie się schowały
i jadacej kosiarki biedne nie widziały
dziadek teraz trzyma w ręku kawał nosa
i nie wierzy że tak może kosiarkowa kosa
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dalej na tym skraju tej nieszczęsnej szosy
siedzi stary dziadek no i liczy nosy
jego koleżanki w trawie się schowały
i jadacej kosiarki biedne nie widziały
dziadek teraz trzyma w ręku kawał nosa
i nie wierzy że tak może kosiarkowa kosa

W krzakach widocznie dogorywałem
Gdy rzecz się ta straszna zdarzyła.
Nos połamany też wymacałem,
Lecz myśl mnie wciąż wstrętna dręczyła:

Czy na dwadzieścia lat po wyroku
Wyglądać będę, czy też się święci,
Że pozostanę przy "tym" uroku
Jak po zastrzyku z rtęci?
Vanity fare

Vanity fare

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Świt sponad rosy i mgiełka senna
i wypadkowość w skutki brzemienna,
upstrzona liśćmi ulica gminna.
Temu wszystkiemu XX jest winna :)
Albo lokalna bladz pastajenna.
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bladź pastajenna,
Czy nastajaszcza...
Faktycznie - problem
Znacznie upraszcza.
Rzecz jednak była
W durnym zachwycie,
Kiedy o brzasku
Leśne poszycie
W jesiennych barwach
Miesza się z mgiełką.
No a w tej mgiełce...
Jakieś światełko
Gdzieś cię prowadzi
Gdzieś do tunelu...
(ej marzycielu...)
Może to światło
Jakiejś latarki?
(ej marzycielu...)
Hej! Marzycielu!
Nieee...
To był tylko...
Głos pielęgniarki.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Zajrzał do trumny nieba i piekła

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • Berenika97
      Życiu nie odmówię

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • Simon Tracy
      Krok do wieczności

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • Berenika97
      Napar

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
    • Berenika97
      Sklepienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena   Bardzo dziękuję! Czuję jak ciągle jesteś na tym portalu. Wspominają Twoje niezwykłe metafory i obrazy Ci, którzy tak bardzo nie  mogą znieść Twojej  wyobraźni, kreatywności i talentu. Ale ludzka zawiść była, jest i będzie. Pozdrawiam.  @Lenore Grey poems@Rafael Marius@Leszczym@antonia@Andrzej P. Zajączkowski@Simon Tracy Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. :))) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...