Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jesiennym deszczem melancholii
kropla uderza w betonowy płaszcz,
jej odrobinki tworzą koronę
wznosząc się lekko by chwilę trwać,
taka posępna królewska poza
zaklęta w okruszek czasu,
bezwiednie sięgam po chustkę,
ocieram oczy z marazmu...

Opublikowano

Podoba mi się tylko w połowie. Początek jest ok, potem jest gorzej. Nie podoba mi się koniec-"ocieram oczy z marazmu"-to sformułowanie wydaje mi się bardzo napuszone i trochę staroświeckie, może przez to słowo ("marazm"). I co ma marazm do melancholii? Dla mnie to dwa zupełnie różne stany. Czekam na coś lepszego. Ty potrafisz...

PS.Proszę również o komentarze,szczególnie "Przez telefon". Losy naszych wierszy są chyba podobne ;). Pozdrawiam gorąco!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ten marazm jest tu potrzebny, bo te światy są może różne ale nie tak odległe, czasem się nawet przenikają, a ocieram oczy to taka delikatna nutka optymizmu, jakby zapowiedz wyjścia z tego stanu. No i oczywiście starałem się tam ukryć nie tylko to, ale jak zawsze interpretacja dowolna.
Dzięki za odwiedziny i pozdrawiam :-)

P.S. Spróbuj może przeczytać to jeszcze raz po tym co napisałem i powiedz czy nadal tak samo to odbierasz.
Opublikowano

Aaaa, to optymizm miał być?:D
Ojej, ja nie wiedziałam,że Ty się tym aż tak przejmujesz, co ja sądzę. Ja tu zaledwie debiutuję, to może się nie znam. A co do tych światów, to prawda, one wręcz muszą razem trwać. Melancholię i marazm odróżniam automatycznie, z racji swoich studiów może... Nie przejmuj się ;). Wiersz nie jest zły, ale z Twoich lubię najbardziej kilka innych. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wiesz każdy komentarz jest dla mnie ważny i ten pozytywny, który przyjmuje ze szczerym uśmiechem i ten negatywny, który czytam z pokorą i staram się wyciągnąć z niego wnioski, i nie ma tu znaczenia czy ktoś debiutuje, lub ile ma komentarzy, także dzięki za pozostawienie śladu i zapraszam ponownie.
Pozdrawiam
Opublikowano

To jest utwór niesprecyzowany - sa iście poetyckie momenty, sa znowu momenty slabsze - jak: "zaklęta w okruszek czasu,", czy sam wygłos puenty. Panie Fagot, ja powiem tak - dbac o każde słowo przylegające do następnego. Wiersz jest dobry, a powinien byc bardzo dobry :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pozmieniałem też troszkę interpunkcję - wg mnie teraz idzie bardziej naturalnie,
z tokiem wypowiedzi. Szkoda trochę rytmiki, bo ciut kuleje, ale ujdzie:)
Wiersz ciekawy, niezły, fajny pomysł, no i można się domyślić o co chodzi,
co w niektórych miniaturach (dla mnie) graniczy z cudem:)

ps. ja tu "nuty optymizmu" nie widzę, raczej gęstą ulewę.
Pzdr! :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za słowo komentarza, no cóż nie zawsze wszystko może być idealne, choć trzeba do tego dążyć :-)
Pozdrawiam i zapraszam ponownie :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przecież nie zawsze wszystkim musi się podobać :-)
Dzięki za komentarz i zapraszam ponownie, może następnym razem się spodoba.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Interpretacja wiersza rzecz otwarta, nigdy (albo prawie nigdy) nie zamykam czytelnikowi drogi do wszelakiej interpretacji. Teraz te nieszczęsne zdrobnienia, może się narażę paru ludziom :-) ale były celowe i przemyślane, nitka takiego banału, może trochę naiwności, no ale przecież nie wszystkim się musi podobać. Cieszę się, że ogólnie oceniasz go pozytywne i dzięki za uwagi, wnikliwie je przestudiuje (literówkę poprawiłem z miejsca).
Wielkie dzięki za odwiedziny i zapraszam ponownie.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za dobre słowo, cieszy mnie, że się podoba, a te biedne okruszki jak pisałem wcześniej taki zabieg, który chyba trochę nie wypalił, ale chyba warto eksperymentować mimo to??
Wielkie dzięki za odwiedziny i zapraszam na następne.
Pozdrawiam

P.S. a gdyby zamiast okruszka był bursztyn czasu??
i był by tak :



Jesiennym deszczem melancholii
kropla uderza w betonowy płaszcz,
jej odrobinki tworzą koronę
wznosząc się lekko by chwilę trwać,
taka posępna królewska poza
zaklęta w bursztyn czasu,
bezwiednie sięgam po chustkę,
ocieram oczy z marazmu...
Opublikowano

nie wiem co się stało że mój koment nie dotarł, a tak ładnie sprecyzowałam, no cóż zacznijmy od nowa:

Jesiennym deszczem melancholii
kropla uderza w betonowy płaszcz,-----ten betonowy jest za twardy na lirykę deszczu
jej odrobinki tworzą koronę
wznosząc się lekko by chwilę trwać,

taka posępna królewska poza
zaklęta w bursztyn czasu,--- w krąg czasu- może
bezwiednie sięgam po chustkę,
ocieram oczy z marazmu

wiersz jest rytmiczny, liryczny, rymy też sa dobre, przyjemnie się czyta, lecz nie wnosi nic nowego , co oczywiście wcale nie musi, najważniejsze jest uczucie lekkości zawarte w deszczu jesiennym.
pozdrawiam ES

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...