Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Idę sam
stawiam kroki
łapię mrówkę
mrugam do kreta widzącym lepiej okiem
przytulam ziemię w słońcu pełnym cudzych
uniesień - dobrze że trawa między nami ziemio
jak iść dalej?
słuchaj laseczko!
nie słucha
ja w lewo – ona w prawo
ja w prawo – ona w lewo
prosto chcę iść
ona pada
schylam się
wstawaj
padam – za głowę się chwytam
to ona winna
wiem - równowaga
łatwiej pisać niż ją zachować
idę prosto – za wzgórzem miasteczko
dokąd idziesz?
gdzie mnie prowadzisz laseczko
czy to Rzym?
Adam Sosna(2006.02.26)

Opublikowano

ad 1) chyba to takie podkreślenie, że prosto
ad 2) połamany jak ja - nie brzmi może
ale co brzmiącego w padaniu?
ad 3) no łatwiej - uwierz, wiem coś o tym
ad 4) jakoś moja mnie bardziej przekonuje
tam laseczko gdzie mnie prowadzisz

Opublikowano

Może tak?

Idę sam
stawiam kroki
łapię mrówkę
mrugam do kreta widzącym lepiej okiem
ziemię przytulam w słońcu pełnym cudzych
uniesień - dobrze że trawa między nami ziemio
jak iść dalej?
słuchaj laseczko!
nie słucha
ja w lewo – ona w prawo
ja w prawo – ona w lewo
chcę iść prosto - ona pada
schylam się by powstała
padam
chwytam się za głowę
to ona odpowiada za...
to się nazywa równowaga
łatwiej pisać niż zachować
idę prosto – za wzgórzem to miasteczko
dokąd idziesz?
gdzie mnie prowadzisz!
czy to Rzym?

Opublikowano

Mogę się wtrącić? :)




Idę sam
stawiam kroki
łapię mrówkę
mrugam do kreta widzącym lepiej okiem
ziemię przytulam w słońcu pełnym cudzych
uniesień - dobrze że trawa między nami ziemio
jak iść dalej?
słuchaj laseczko!
nie słucha
ja w lewo – ona w prawo
ja w prawo – ona w lewo
chcę iść prosto - ona pada
schylam się
padam
unosząc głowę odgaduję
to ona odpowiada za...
to się nazywa równowaga
łatwiej pisać niż zachować
idę prosto – za wzgórzem to miasteczko
dokąd idziesz?
gdzie mnie prowadzisz!
czy to Rzym?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz jest dziwnie poprowadzony i wersyfikacja powinna ulec zmianie; ale to
drobiazg - rozmowa z laseczka prosta, bez wyrazu może dowcipem trąci,ale
po poprawkach ( już sa widzę sugestie) może być całkiem dobrze.
Przepraszam, już nigdy nie napiszę ''jednym slowem'' :) A.
Opublikowano

natasza zawacka
może to laseczka Charlie'go?
może to laseczka - kostur - laga
może...
laseczka
wiele mieć znaczeń
wiele postaci
Pani łaskawie, kategorycznie orzekła
laska nebeska z dyskoteczki
ubóstwo doświadczeń
współczuję
kategoryzm to błąd

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz jest dziwnie poprowadzony i wersyfikacja powinna uledz zmianie; ale to
drobiazg - rozmowa z laseczka prosta, bez wyrazu może dowcipem trąci,ale
po poprawkach ( już sa widzę sugestie) może buć całkiem dobrze.
Przepraszam, już nigdy nie napiszę ''jednym slowem'' :) A.

osobnik Allena
powinien, chcąc innych pouczać, wystrzegać się się prostych błędów
np. "uledz"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz jest dziwnie poprowadzony i wersyfikacja powinna uledz zmianie; ale to
drobiazg - rozmowa z laseczka prosta, bez wyrazu może dowcipem trąci,ale
po poprawkach ( już sa widzę sugestie) może buć całkiem dobrze.
Przepraszam, już nigdy nie napiszę ''jednym slowem'' :) A.

osobnik Allena
powinien, chcąc innych pouczać, wystrzegać się się prostych błędów
np. "uledz"
Osobniku Adamie Sosno - jesteś w 100% doskonały i do tego mądry. nie omieszkam jednak
wytknąć błędu, bo chyba go Pan popełni kiedyś.Nie wiem czemu zwraca się Pan do mnie''per - osobniku''Odpłacam Panu tym samym,ale nie jest mi przyjemnie- z natury nie jestem mściwa tak jak Pan i podejrzewam,ze ma Pan kłopoty z rozróżnianiem (wiadomo czego) i używa Pan bezpiecznego nazewnictwa. Do kobiety mówić '' osobniku'' ?
A.
Opublikowano

ciekawa dyskusja:)
ja może tylko coś dodam do tej laseczki. Otóż myslę Autorze, że bardzo sprytnie to sobie wykombinowałeś z tym kretem i prowadzeniem. Podaba się mi:) może tak tylko powrzucać kilka enterów i będzie cacy
pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ ja się z Panem zgadzam, tylko dając wiersz trzeba się liczyć z różnymi
gustami odbiorców, a krytykantom nie mieć za złe,że nie myślą tak jak Pan.
Ciekawa jestem tylko skąd u Pana takie uprzedzenia do mnie, przecież Pan
mnie nie zna, jak wielu innych, a tylko do mnie zwraca się Pan ''osobniku''
W profilu napisałam swoje prawdziwe nazwisko i podobnie jak Pan - jestem z
tego dumna :) Malwina Rudecka ( allena)
Opublikowano

się nie zgadzam z brakiem wyobraźni - sąd kategoryczny
trzeba, tak pisząc, liczyć się z odporem
wyobraźni moim zdaniem mi nie brak
w tym wierszu (moim zdaniem) też
odsyłam Panią do prozy
"Fantazja-Wyobraźnia"
nie, żeby pouczać
żeby pomóc ewentualnemu zrozumieniu
przepraszam jeśli uraziłem
przepraszam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Panie Szanowny - pszeprosiłam już Pana za niestosowny komentarz z mojej strony i uważam sprawę za zamkniętą.Wysyłanie mnie powiedzmy do biblioteki z propozycją czytania czegoś co Pan uważa,że powinnam przeczytać nie jest eleganckie.Oczekiwałam raczej odpowiedzi na zadane pytanie w związku z nazwaniem mnie osobnikiem - jako jedynej osoby na tym forum. Tylko tego oczekiwałam. Czyż nie wyraziłam się jasno? Lektury niech Pan poleca osobom sobie znanym - tak jest lepiej; chyba, że to reklama(?) A.
Opublikowano

le mal
ma być wieloznacznie
słowo powinno być bogate w znaczenia i skojarzenia
w tym wierszu laseczka jest z jakiegoś powodu
podobnie jak wers "dokąd idziesz?"
co nie znaczy że nie można podkładać pod słowa lub zwroty własnych treści

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                        
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...