Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie dla mnie ten XXI wiek
Nie pierwszy on i nie ostatni
Choć twórczy i kreatywny
Pod znakiem stoi zapytania

Nie sugerujmy się techniką
Lecz myślą swych zachowań
I bierzmy garściami zaciekle daty
Nie wojen lecz narodzin

Niech będzie przestrogą nasza niemoc
Wobec podłości i śmierci
Gdyż wiek przed nami się rodzi
Nienaturalny i sztuczny

Nie dla mnie ten XXI wiek
Nie pierwszy on i nie ostatni
Choć twórczy i kreatywny
Pod znakiem stoi zapytania

Opublikowano
wiek przed nami się rodzi - to zabieram, nie ma bata, inspiruje! :)
Cóż ponad to? Tekst niezgorszy choćby dlatego, że widać refleksję,
która za nim stoi. Pod względem środków poetyckich - skromny, niemal
kwadratowy, no ale powiedzmy, że nadrabia treścią:)

ps. Jacku, sugerowałbym jednak zrezygnowanie z powtarzania pierwszej strofki
na końcu. Jeśli chcesz tam coś mieć jeszcze, to albo zmień ją trochę,
albo wyrzuć i wstaw nową.
Pzdr!
Opublikowano

a może tak:

Nie dla mnie ten XXI wiek
Nie pierwszy on i nie ostatni
Choć twórczy i kreatywny
Pod znakiem stoi zapytania

Nie sugerujmy się techniką
Lecz myślą swych zachowań
I bierzmy garściami zaciekle daty
Nie wojen lecz narodzin

Niech będzie przestrogą nasza niemoc
Wobec podłości i śmierci
Gdyż wiek przed nami się rodzi
Nienaturalny i sztuczny

Rozbudźcie w sobie prapamięć
Maską proroczą osłońcie twarz
Ubierzcie ten wiek na obraz swój
A ja zaczekam następne sto lat

Opublikowano

Wiersz odebrałam bardzo pozytywnie. Trafne przymyślenia w zgrabnej formie.
Powiem więcej: to najlepszy wiersz, jaki dziś przeczytałam.
Pozdrawiam
DNA

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre dzięki. Będę Ci w tym biegu towarzyszył. Tak wirtualnie tylko. Niestety. Dziękuję pięknie.       @Jacek_Suchowicz oczywiście. Dziękuję. Chociaż cisza wokół mnie.  Tylko skowronki.....
    • @Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............
    • jak zwykle obrazy - ciekawe ale   miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności"   pozdrawiam
    • jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką   sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))
    • Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...