Confiteor

lubię czasem wygiąć przestrzeń i na nowo być wyssany z mlekiem matki korytarzem się przecisnąć przez wrzeszczące łono złapać w piersi oddech pierwszy tylko lepiej zacząć babsztylowi w przedszkolu wylać mleczną za kołnierz i środkowy pokazać bez zbędnych wyrzutów potem w szkole wyrwać tarczę prymusowi z wielką dziurą zostawić jak blizną po bitwie jeszcze wpierdol dać wszystkim co się zowią lepszymi za plecak za twarz za słabość się wybić wreszcie bez wyrzutów przeżyć miłość pierwszą i drugą lepszą tak bez niemych westchnień spłodzić w sobie artystę pełną gębą zapić się i uzależnić albo nawet wytrzeźwieć żeby w końcu wyjść na ostatnią prostą ale przede wszystkim kochać do nieskończoności poznać bez matematycznych wzorów równoległość uczuć pod pościelą i prysznicem i te rozwrzeszczane łono i to być wyssanym przecież wszystko płonie wiem że wszystko płynie czyli spływam

hmmm, przegadanie jest mi jednym z celów. może faktycznie to mało poetyckie ale uciekam od skrótów. chcę ględzić. dzięki wielkie za wszystkie uwagi. przyjmuję z pokorą.

wiem jak wygląda kartka papieru którą odwracasz bez końca gapię się wciąż po raz ostatni wyłączam i włączam zamknij się wreszcie bo oczu nie mogę oderwać odmierzam odległość słowa od słowa dewiacyjnie pocieram gdy piszesz jedyny kontakt spacja - linijką lub tempomatem serca nie starcza by znieść taką prędkość tym bardziej poskromić dostojnie i zabójczo zerkam na oślep w tę urobioną przestrzeń maczamy w niej palce ciepłe czekaniem staram wyciszyć ciebie w sobie żebyś nie niosła powodów i tak wkroczymy z czasem w materialną nicość gdy End wypowiesz tam zawrócę gdzie parzy słońce zmyślone naprawdę jesteś tylko ty i wiersze żadna poezja a trafia spełnieniem w każdej linijce nie ważne jak nazwą: wpisem postem statusem przewracasz mój wszechświat na głowę mimo wszystko zamknij się krzyżykiem w prawym rogu bo mówią że nierealność jest trująca przestajesz myśleć jeść istnieć brzmi jak litania gdy jedno słowo wertuję by znaczyć zaczęło odmieniam przez wszystkie znane przypadki układam jedyny scenariusz wychodzi telenowela o więcej nie proszę składając w rękach mieszcząc na małej kartce którą oglądam mantrycznie w ciemności najlepiej z brzmiących imię zamknij się w mojej skrzywionej pamięci która niezmiennie otwiera

naprawdę wielkie ŁAŁ!

a gdyby tak stworzyć na nowo zakładając posiadanie mocy stwarzania byłoby to rozwiązanie optymalne na dzisiejszą noc nie ma nic gorszego niż ściana wbijam się w ten mur czasami głęboko drążę i nawet rzucę okiem po drugiej stronie można przeżyć wcale nie ziemię nową i niebo nowe chodzi jedynie o kolejny punkt widzenia najlepiej żebym mógł przeoczyć ciebie bo gdy karzesz patrząc zapominam o sobie chyba że chcesz tych wierszy zatem wszystkie odpal wystrzelą dynamitem snów rozerwanych przed pierwszym pocałunkiem nie mogę się dogadać z tobą więc przegaduje wszystko dookoła i wiem przecież że na kark spada ci życie w moim przypadku już całkiem odwodnione na tej pustyni brakuje miraży wyobraźnia nie płata figli gdy usta topię zimnym strumieniem lądując zawsze w twojej twarzy machając na stopa czekam cudu może wykończę się przy samym brzegu a twoja ręka wyciągnie list z butelki najpewniej kiedyś w niej tkwiłem przeczytasz mnie do ostatniej kropli drżący zaczekam na wyrok gdy wpatrując się otworzysz zapadnię wyzionę resztkę wierszy w załączniku przesyłam ostatni

Organizatorzy: Bialskie Centrum Kultury Piast Klub Literacki Maksyma Muzeum im. J.I. Kraszewskiego w Romanowie ogłaszają XXVIII Ogólnopolski Konkurs Literacki im. J.I. Kraszewskiego 1. Celem konkursu jest konfrontacja i upowszechnianie twórczości literackiej, a także wiedzy na temat życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego. 2. Konkurs ma charakter otwarty (mogą brać w nim udział amatorzy oraz członkowie profesjonalnych stowarzyszeń twórczych). 3. Konkurs rozgrywany jest w kategoriach poezji i prozy. 4. Przyznane zostaną następujące nagrody: I, II, III w obu kategoriach nagrody specjalne: za tematykę podlaską, za utwór związany z twórczością i biografią J. I. Kraszewskiego, nagroda Klubu Literackiego Maksyma im. Wiesława Gromadzkiego 5. O podziale nagród zadecyduje jury konkursu. 6. Prace konkursowe nie powinny być wcześniej publikowane i nagradzane w innych konkursach. 7. Teksty nadesłane na konkurs nie będą zwracane. Mogą być zamieszczone w publikacjach organizatorów i prasie, bez dodatkowego wynagrodzenia. 8. Na konkurs należy nadesłać: zestaw 3 do 5 wierszy w trzech egzemplarzach, lub prace prozatorskie do 20 stron w trzech egzemplarzach. 9. Do każdej pracy opatrzonej godłem (pseudonimem) należy dołączyć zaklejoną kopertę z tymże godłem na zewnątrz, w której powinny znaleźć się dane o autorze (imię i nazwisko, telefon, dokładny adres, adres poczty mailowej, przynależność do klubów i stowarzyszeń literackich). 10. Każdy konkursowy zestaw powinien posiadać również wersję elektroniczną zgłaszanych prac, dołączoną na płycie CD, zapisaną w formacie dokumentu Microsoft Word. 11. Prace konkursowe należy przesyłać do dnia 16 września 2012 r. na adres: Bialskie Centrum Kultury Klub Kultury Piast ul. Spółdzielcza 4 21-500 Biała Podlaska z dopiskiem: Konkurs J. I. Kraszewskiego 12. Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi 20 października 2012 r. podczas finału XXVIII Podlaskich Spotkań Literackich. Laureaci zostaną poinformowani o nagrodach mailowo lub telefonicznie. 13. Prace nie spełniające wymagań regulaminowych nie będą uwzględniane w konkursie! 14. Nagrody przyznane laureatom nie będą wysyłane pocztą. 15. Dodatkowe informacje o konkursie można uzyskać pod numerem tel.: 83 341 64 59 i adresem mailowym: [email protected]

pani wybaczy że głowę zawracam niewyczesaną gadką wiem dobrze tutaj strzyż się strzeż tylko wystrzegaj siebie może skrócić postrzępić cieniować mój pogląd ale stępić nigdy riposta cięta podcięta wycięta czuć się należy jeźdźcem bez a takie patrzenie jeszcze wpatrzenie czy ja niby uraczony panią mną albo raczej tylko kubłem zimnej wody tak upalnym odciętym od reszty południem

dzięki za pierwsze rady. odnośnie tych od pana Bieli, chyba nie trafiają jednak w mój zamysł, sens wiersza odnosi się do konwersacji raczej braku jej, braku indywidualności w rozmowie. tym bardziej więc zbędne mi umieszczanie wampirycznych strzyg chociaż tym akurat byłoby dużo bliżej do tematu. proszę o więcej pozdr

wracam. pomożecie? pozdr

pani wybaczy że głowę zawracam niewyczesaną gadką wiem dobrze tutaj strzyż się strzeż tylko wystrzegaj siebie może skrócić postrzępić cieniować mój pogląd ale stępić nigdy riposta cięta podcięta wycięta czuć się należy jeźdźcem bez a takie patrzenie jeszcze wpatrzenie czy ja niby uraczony panią mną albo raczej tylko kubłem zimnej wody tak upalnym odciętym od reszty południem

dawno mnie tu już nie było ale widzę, że poziom raczej poziomikiem. dajcie to na początkujących. no raczej mało w tym poezji, a co mnie też obchodzą twoje miłostki. mało inspirujące i w ogóle niewiele tutaj Czegoś. pzodr

jak najbardziej. dzięki za wszystkie. miło zajrzeć tu od czasa do czasa. pozdr,

no coś z tym Czarnobylem też chciałem podkombinować. coś w tym jest. pozdr.

tylko te dwa?

ruszam w miasto najpierw gruby podkład douszna terapia na czarnobiel i jestem sobie nikt mnie ja nikogo chociaż widzę że śmieszna smutny a jeszcze nietrzeźwy ale nie ja u mnie wszystko gra jak w zegarku chociaż nie mam wskazówki się pieprzą autopilot włączony po co mi Ty?

to ciekawe. byłem w stanie jakieś sentencje nawet tworzyć. dzieki wielkiie.

pana komentarz wart tyle samo i rada takaż sama. pozdr.

dzieci autystyczne nie rozumieją uczuć. nie zrozumieją kiedy mówi się słonko moje czy moje kochanie. można uczyć ich schematów pewnych zachowań ale kiedy zmieni się ten schemat (np. użyje szklanki nie do picia ale do odrysowania kółka) znowuż nie zrozumieją dlaczego. tak samo i tu. te "znowu" to odniesienie do zmiany, która wytraca z równowagi. zmiany, która powoduje kolejne niezrozumienie i tym samym błędne koło uczenia się. a tak naprawdę to odniesienie do zmiany u tych zdrowych, zakochanych autystycznie, którzy tak samo jak te dzieci nie potrafią zrozumieć. dlatego zostaje najprostsze rozwiązanie, najbardziej płytkie i prymitywne. pozdr.

tutaj błąd. oczywiście że autyści mówią. chociaż przeważnie nie. pzodr.

słońce w listopadzie, niesamowite...

zdaje się że nas widzą dzieciakami co nie potrafią które uczą się nie potrafiąc żeby potrafić znowu rozumieć ale chyba nic z tego tacy jak my wolą się patrzeć nie rozumieć i odwrażliwiać przez ciągłe ocieranie tylko sama sobie odpowiedz czy jesteśmy w stanie inaczej pozostają dwa albo się od-pieprzyć tyle że to nam nie pomoże zrozumieć

a te trzy kropki to śłady po artyście? a może hymn i bło-to (rym na ostatnią sylabą) neciście i rzeczywiście sam już nie wiem - miałem sen ... z ukłonikiem i pozdrówką eMeN te trzy kropki to miejsce na twoją krytykę...

artysta w swoim tworzeniu pozostanie samotny...

chyba wypieprzę tą komórkę czy tę za drzwi wystawię jak można tak długo czekać i nic się do nędzy dowiedzieć od jakiejś ciebie to przecież jawna niejasność tak milczeć żeby jeszcze do wszystkiego coś spadło na głowę albo przejechało ale to i tak wychodzi w to samo że niby ty sama albo ja sam tylko że w mojej samotności to inaczej bo mi nie starcza cisza bez ciszy potrzeba jeszcze sztuki

twe poprawki espeno jak zwykle świetne. szczególnie ta druga. co do pierwszej nie jestem przekonany. chyba jednak wolałbym żeby to wybrzmiało w dwóch wersach. dzięki za odwiedziny. pozdr.