Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Roman Bezet.; nie zawodzisz; Twoja wersja jest lepsza! moja jeszcze tkwi w językowym i myślo-
wym stereotypie, a ty ją uwolniłeś dla współczesnego języka - wielkie dzięki!
biorę! ale czy ja mogę się podpisać pod tym tekstem?, bo owszem - zamysł mój -
ale rzemiosło - Twoje! chętnie wpisałbym pod tekstem drugiego autora-korektora.
jeszcze raz - serdecznie dzięki za pomoc przy redagowaniu wiersza; J.S

Opublikowano

Roman Bezet.; muzyczne warjacje - jeszcze rozumiem; ale w poezji? idzie tylko zwarjować, albo
wytrzeźwieć i przestać pisać; /a w dziale "współczesnej" toś zagrał na dudach -
tak zarechotać w środku "elity" może tylko zoil; żal mi tylko "kucharek" - wszak
one poezji nie piszą, a wątpię, czy czytają/; :)) J.S

Opublikowano

dzie wuszko.; fakt, nierób, ale za to w koronie, czyli król nierobów; czy twój wirtualny pocałunek
zamieni go w "roba"? /skrót od pracowitego "robala"/;
Jacek Sojan czuje się obdarowany pocałunkiem, i swoim egocentryźmie zacznie je
kolekcjonować - od czegoś trzeba zacząć; a za pocałunek dziękuje przesyłając swój;
też do kolekcji; :))) J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Los bawi się nami.
pozdrawiam.


a może to my bawimy się losem? :))) jak monetą między palcami... i nic nam po orle i reszce... liczą się krawędzie:))) bo te nieskończone:)))))
Opublikowano

Lilko, czesem da się zgubic los:) oszukać go:) bo jeśli można oszukać czas, przestrzenie, można oszukac też los... zaczynam sądzić, że jeśli wogole jest, to jest ślepy, albo jak dwuletnie dziecko, beztrosko, kręci się po naszych mieszkaniach, co uda mu sie dośięgnąć, to jego:))) stawiajmy wszystko wyżej:))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ewo - dopisujesz do mojego wiersza jakąś niesamowicie optymistyczną wersję /!/; podoba mi się twoja wariacja na temat losu; i mam swoją satysfakcję - że tak inspirująco działa tekst bazowy! :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


;) pozwolę sobie zużyć, nie będę wkładała do gabloty ;)

to mądra decyzja, bo pocałunek może się zdewaluować /może?
albo zeschnąć - jak chleb /może?
czas zużycia jest ograniczony samym życiem, a ono nie jest wieczne, i trzeba się spieszyć, zanim straci gwarancję ważności /straci?
perypetie pocałunku nie na jeden wiersz, jedną stronę; pocałunek Judasza ma już kilkadziesiąt tysięcy stron, a pocałunek Kleopatry niewiele mniej;
J.S
Opublikowano

dziew uszko .; a kapłani całują święte księgi; bo w nich napisane: będą was karmić trucizną, a Ja
was ochronię - więc cóż tam kurz; my też z kurzu, do którego dolano trochę wody
a jak wody braknie, znowu zostanie z nas trochę kurzu...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie wiem, co na to dzie wuszka, ale z pocałunku powstał świat; twój Eugeniuszu i mój, i dzie wuszki; kapłana i zakonnicy - ci też całują, święte znaki; zatem całowanie to fundamentalna podstawa dla funkcjonowania świata ludzkiego;
a bakterie, Eugeniuszu, mieszkają - chcesz czy nie, na umytej łyżce i na twoim języku; ziemia jest bardziej ojczyzną bakterii, owadów niż ludzi; były wcześniej i jest ich więcej; J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie wiem, co na to dzie wuszka, ale z pocałunku powstał świat; twój Eugeniuszu i mój, i dzie wuszki; kapłana i zakonnicy - ci też całują, święte znaki; zatem całowanie to fundamentalna podstawa dla funkcjonowania świata ludzkiego;
a bakterie, Eugeniuszu, mieszkają - chcesz czy nie, na umytej łyżce i na twoim języku; ziemia jest bardziej ojczyzną bakterii, owadów niz ludzi; byli wcześniej i jest ich więcej; J.S

Zgoda Panie Jacku! Dlatego też nigdy nie wsadzam ręki do kościelnych kropielnic. To są jeziora bakterii wszelkich kalibrów. Bo też nie wiadomo kto i jak nieczyste ręce w nich macza?! Że też jeszcze sanepid tym się nie zajął?! Nigdy też nie całuję gipsowych figur np. nogi ukrzyżowanego przy wejściu do kościoła, bo nie mam zwykle przy sobie chusteczek dezynfekujących!!! Wszak pocałunki to wymiana bakterii, no ale ileż można! Trzeba dbać o jakąś równowagę. Pozdrawiam Panie Jacku.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie wiem, co na to dzie wuszka, ale z pocałunku powstał świat; twój Eugeniuszu i mój, i dzie wuszki; kapłana i zakonnicy - ci też całują, święte znaki; zatem całowanie to fundamentalna podstawa dla funkcjonowania świata ludzkiego;
a bakterie, Eugeniuszu, mieszkają - chcesz czy nie, na umytej łyżce i na twoim języku; ziemia jest bardziej ojczyzną bakterii, owadów niz ludzi; byli wcześniej i jest ich więcej; J.S

kto wie z czego i jak powstał świat dzie wuszki ? ;P tego nie wie nikt hih
dzie wuszka imówi o swem- buddyści aprobują bakterie, ale raczej nie całują papieru ;P
ale całowanie lubi dzie wuszka, dlaczego nie ;)? całuje drzewa np i swojego kota, choc biolog w jej srodku zawsze mówi -fuj ;P
nie mówic o dzie wuszce kiedy jej nie ma w dyskusji! czarty!! grrr ;/

dzie wuszka jest wszędzie i we wszystkim; tak mówi kung fu! :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 tak- Bóg nie chce niczyjej śmierci. Alkohol złym doradcą jest. Smutna historia- z życia
    • @Berenika97 dziękuję @Maciek.J dziękuję @Migrena dzięki @Alicja_Wysocka dzięki
    • Karolina rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastawionym ciężkimi, dębowymi regałami pełnymi woluminów. Wszystkie księgi były oprawione w skórę i wyglądały jakby zostały żywcem przeniesione z zamku angielskiego lorda epoki wiktoriańskiej. Niektóre starodruki były zabezpieczone i znajdowały się na kilku regałach za szkłem. Studentka była oszołomiona tym bogatym i cennym księgozbiorem. „Muszę wreszcie zobaczyć moje materiały”, pomyślała. Usiadła przy dębowym stole usytuowanym po środku biblioteki. Leżały na nim przedwojenne egzemplarze czasopisma „Głos Ewangelii”, wydawanego przez Mazurów w języku polskim. Ucieszyła się, bo wiedziała, że jeszcze o tych gazetach nikt w Polsce nie pisał. Brała każdy egzemplarz delikatnie do ręki i sporządzała notatki z ich zawartości. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł pastor Kocki. Był mężczyzną dawno już po pięćdziesiątce, średniego wzrostu, o lśniących, brązowych oczach i łagodnej twarzy. Serdecznie przywitał się i zapytał, czy Karolina czegoś jeszcze nie potrzebuje. Usiadł przy stole. Dziewczyna podziękowała, chciała pochwalić zasoby biblioteczne, ale wówczas jej wzrok padł na portret młodego mężczyzny. Wcześniej obrazu nie zauważyła. Rama była przewiązana czarną wstążką. Spojrzała na gospodarza. Pastor zobaczył jej pytające oczy. - To mój syn, Henryk. Zginął rok temu w wypadku samochodowym, w drodze na obronę swojej pracy doktorskiej - wyjaśnił spokojnie. - O mój Boże, dlaczego?! - wyrwało się Karolinie. - Proszę nie mieszać w to Boga. To nie była jego decyzja. To pewien człowiek, mieszkający zresztą dwie ulice dalej, dokonał złego wyboru. Po alkoholu wsiadł do samochodu - powiedział smutno.
    • @UtratabezStraty Z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twoje opowiadanie i pojawiło się mnóstwo pytań. Wizja przyszłości naszego państwa czyli postępujący autarkizm, porzucenie zglobalizowanego kapitalizmu, obraz niemalże apokaliptyczny może nie przeraża, ale niesie pewną refleksję. Natomiast sfera relacji między małżonkami i sfera psychologiczna nie przekonuje mnie. Czy zmieniający się system, warunki życia zmieniają uczucia, relacje? Marek chce wychowywać żonę i zapewnia, że "nie w stylu naszego małżeństwa, żeby dbać o siebie nawzajem". No tak, przecież są małżeństwa, które łączą różne sprawy, tylko nie tzw, miłość. Beztroska obu małżonków, gdy Agnieszka jest w więzieniu, wrażenie, że jej się tam podoba,nie rozpacza też mąż - jakoś do mnie nie trafia. No i drobny wniosek, komfort życia w więzieniu jest o wiele większy niż w klasztorze (obecnie się zgadza), ale w tej wizji już tak nie jest. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...