Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w oczach była zima
sroga i mądra jasna i czysta
dłonie utkane latem
ciepłe wesołe delikatne jak płatki
we włosach błyszczała jesień
kolorem liści kasztanów i miękkością deszczu
wiosenny uśmiech
nieśmiały jak pierwsze przebiśniegi

i jak tu powiedzieć
płeć brzydka

Opublikowano

puenta ok, ładnie poprowadziłąś, tylko drażnia mnie przymotniki w pierwszej strofie- sprawiają ze miejscami nastepuje przeładowanie, no i "sroga i mądra jasna i czysta", moze jakoś rozbić czy cuś? albo pokombinowac i poszatlkować kapke pierwsza strofe? (choć wtedy pointa osłabnie)... badz co badz skondensowanym przymiotnikom mówie nie! (na plus napiszę że to jedna z lepszych twoich prac)

Pozdrawiam
Agata

Opublikowano

Początek wiersz mi się średnio podobał podczas pierwszego czytania... Te skojarzenia "sroga i mądra jasna i czysta" jakies takie oczywiste i nie zaskakujące... Ale puenta wszystko zmienia i już podaczas drugiego czytania nic nie raziło :) Więc może zostawić szytko jak jest.. Fajny z tego wychodzi kontrast tych oczywistych skojarzeń z zaskakującą puentą :D
Pozdrawiam

Opublikowano

Wiele osób zaczyna swoje wiersze w podobny, zalękniony sposób jak Anielica Śmierci (brak odważnych, ciekawych metafor, trochę tak prostolinijnie), jednak puenta jest ciekawa. Oznacza to, że w głowie Autorki są pomysły i trzeba tylko popracować odrobinę nad wykonaniem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka.  Dla Kai
    • Coz złego, że chcą zarobić,też zareklamowałabym jakiś proszek do prania :)) Żeby zarobić w miarę uczciwie. Tylko że tych filmów dobrych może widać mało, nie wiem, tak przypuszczam. Albo są, tylko tych dobrych nikt nie reklamuje :;    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Alu, przez cały ten twój wywód przewija się, według mnie, jakaś słuszna myśl. Myślę, że należy oddzielać literaturę od propagandy politycznej, od politycznych manifestów. Chodzi też o to, że to, co na co dzień nazywamy polityką, często jest pewną wierzchnią warstwą naszej rzeczywistości albo wręcz grą pozorów. Pod tą wierzchnią warstwą natomiast znajdują się pewne struktury cywilizacyjne, które na co dzień są mało dostrzegalne, i tu właśnie jest pole dla popisu dla literatury - czy to poezji, czy to prozy.
    • @Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.
    • @infeliainfeliai choć pierwszy ośmieliłem wejść do pierwszego wiersza, to choć i pod pierzynkę  skoczę gdy wolna, wygrzejemy się jak ww gniazdku pisklęta i pofruniemy po własne przygody był taki film wielki szu ciepłu_szek mi przypomina tę grę i sceny , wykantować poszewkę >w ruch pióra >rozegrać jak ostatnie rozdanie pokera ;)))))), wciąż trudno wieżyc w Twoje lata, skromnie, jeśli nie obrazisz się na swoje wiersze , w przyszłości napiszą byłaś zawsze najmilsza , obyś miała bliskich rycerzy jak król Artur ;))), masz moje serducho ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...