concerto d'hiver

[Dotyk]

Już nie dzikie koty, schodzą coraz niżej oswajać się

Słońce kaleczy zaśnieżone wzgórza, złazi
im skóra. Z rozmiękłych szczelin wyszła

do światła – zbiegnie kamiennym zboczem,
górskie rzeki uwolni, niech płyną

i będzie koncert spuszczony z łańcucha
- górne partie nie rozsadzą szczytów, a ty

z dala od krawędzi – zsuniesz się do niej
i będziesz jak prąd, jak ogień palący, może

nawet popłynie krew – kiedy jej dotkniesz.
Nie musisz pokochać od razu. To się zdarza,

tylko nic nie mów, tylko patrz, jak się toczy.

[Mirosław_Serocki]

chyba wrócę

[kalina kowalska]

bardzo na tak
tylko zrezygnowałabym z jednego 'tylko' w ostatnim wersie

pozdrawiam

[Dariusz Sokołowski]

myśli jasne, proste, podoba sie zabieg uprzyrodzenia na początek i zdrabna przerzutnia. za dużo "i" za dużo "tylko". z drugiej strony denerwująca konwencja dystychu, zawijane wiersze nie nadaja kolorytu ani treści. zacierają tylko przekaz. chyba nie na tym polega poezja. dla mnie dst+.

[janko]

będzie koncert spuszczony z łańcucha
- górne partie nie rozsadzą szczytów, [a ty]

z dala od krawędzi – zsuniesz się do niej
i będziesz jak prąd, jak ogień palący, [może]

nawet popłynie krew – kiedy jej dotkniesz.
Nie musisz pokochać od razu. To się zdarza,

tylko nic nie mów, [tylko] patrz, jak się toczy.
================================

będzie koncert spuszczony z łańcucha
- górne partie nie rozsadzą szczytów,

z dala od krawędzi – zsuniesz się do niej
i będziesz jak prąd, jak ogień palący,

nawet popłynie krew – kiedy jej dotkniesz.
Nie musisz pokochać od razu. To się zdarza.

Tylko nic nie mów, patrz, jak się toczy.
================================

Co sądzisz o takim maleńkim szlifie?

[Izabella_Sendor]

jaki tam dystych denerwujący- treść świetnie sprzężona z formą, sensotwórcza mieszanka