Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sonet o przemijaniu


Rekomendowane odpowiedzi

Faktycznie, nazbierał się trochę opini, zatem - jeszcze raz dzięki za uwagę
Piast - właśnie stworzyłeś klasyczny sonet i rzeczywiście kunsztowny, zatem tylko podziwiac, a i za prace podziękowac :)
Izo -też wielkie za uwagi, juz teraz będe miał jasnośc (chociaz usprawiedliwie się, że leżał w warsztacie, a stan początkowy był jeszcze gorszy). Kolejnym minusem moim jest, że przed wstawieniem miałem świadomośc tych błędów, ale zabrakło siły do poprawiania. Albo talentu.
Ale mimo wszystko są pozytywne reakcje, to miło, a przy okazji można wzbogacic wiedze o sonecie, hehehehe.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Michale, podziwiam za takie kombinowanie, to na początek. przyznaję
że wiersz treścią /bo na formie się nie znam/ podoba mi się w miarę.
tzn w pierwszej zwrotce, coś mi zgrzyta. zastanawiam się
co dokładnie. przypuszczalnie źle się czyta drugi wers, w którym
za dużo tych k. ogólnie to koniec najbardziej mi się

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Miło was się czyta. Artystyczny nieład jest wskazany i taki wyczuwam czytając was. To dobrze,że znalazł się wiersz, który krew w żyłach wzburzył. Trochę chyba przesadziłam. Pozdrawiam wszystkich, a szczególnie Piasta - zawziętego i upartego, ale to też dobrze
o nim świadczy. Wie czego chce. :) :) :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W miarę regularny (bo np. rymy w pierwszej) kicz (bo np. "spleciona w woale marzeń" lub "wróżka Śmierć szepta w ucho" nb. 'szepcze/ce'); przecinki bez ładu (np. jest przed 'błotem', nie ma przed 'nawozem'); niedopracowana pointa ("potem ni złotem" - ten rym wewnętrzny przestaje cieszyć i wzmacniać zakończenie, bo już 2 wersy wyżej wybrzmiało "potem"); przesłanie zupełnie poprawne (nie jest odkryciem niczego nowego) ale w połączeniu z 'zadęciem' (dobór słownictwa i symboliki) może u niektórych wzbudzić - raczej uśmiech.;)
pzdr. b

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przyglądam sie Padre, Twojemu sonetowi od samego początku. Za to czaroziemem pisane, gotowym Ci Syna kołysać, żeby Twa robota nie poszła na marne. A tego Hadesa to wypierdoliłbym na zbity pysk, niech gdzie indziej szuka roboty. Może gdyby troche więcej iskier pokrzesał, kto wie. Kłaniam się nizzko.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeżeli słońce kłamliwą złudą promieni
A księżyc ten książę książek kreśli kruchy sen----I księżyc książę książek kreśli kruchą senność, tylko rym zmienić
zgaduje z kart tych myśl co i mnie odmieni--- zgaduje z kart myśl moją i mnie odmieni
Tam przeszłość istnienia wpisana w ruch cieni

Czasem spleciona w woale marzeń jedna noc------woale marzeń- ckliwość!!!
Usypia pięknego młodzieńca pod starym drzewem
Nie zbudzi się, przeklęta przeznaczenia jest moc---ściągnąć przecinek
We śnie piękna wróżka Śmierć szepta w ucho „ nie wiem”----a nie "szepcze"?

Kim jesteś człowieku z kart życia wydarty
Miękkim prochem czarnoziemu nawozem, błotem
Kiedy odchodzisz starty w pył tak martwy

Nie łudź się, że odłożysz tę chwilę na potem
Hades symbol przekleństwa od wieków jest otwarty
Nie przekupisz ponętnej ni potem ni złotem

Trudno mi się go czytało. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to nie sen  świat rozpada się na kawałki  fruwające ręce nogi  kawałki dzieci  szarpane przez  zgłodniałe psy  choroby zjadają żywcem  z dziurawych ścian  spoglądają smutne oczy  nie przerażają nikogo wywołują uśmiech  takie obrazki są  codziennością  konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser    to zabawy w wojnę  panów polityków  w białych koszulach  nie tylko na Ukrainie i Libanie    a my  my... nas jakby nie było  namaszczamy ich    12.2024  andrew
    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...