Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy dziś zapukam do drzwi twoich,
przywitasz mnie zdziwiony.
Z tą myślą muszę się oswoić,
pożegnać świat znajomy.
Spakować myśli, zamknąć słowa,
by nic już nie mówiły
i nie wracały tu od nowa.
Na to potrzeba siły.

Kiedy zapukam do twoich drzwi,
wybiorę dobrą porę.
Lecz skąd mam wiedzieć o tym czy
ze sobą tam zabiorę
moje marzenia niespełnione,
mój świat wyśniony nocą.
Gdyby tu zostać miały one,
to nie chcę pukać, po co.

Jeśli do twoich zapukam drzwi,
bo nagle mnie zawołasz,
to wszystkich przeznaczonych mi
dni przeżyć już nie zdołam.
Chwili, gdy ruszyć mam w tę drogę,
nie chcę dziś poznać, potem,
jeśli cię prosić o coś mogę,
odeślij mnie z powrotem.

Ten drugi seans, gdyby nawet
nie był choć trochę lepszy,
zasłużyć może też na brawa,
bo znowu będzie pierwszy.
Dawnych obrazów zabrać z sobą
przecież mi nie pozwolisz.
I zniknie wszystko to co mogło
wciąż po powrocie boleć.

Opublikowano

Moje wątpliwości:
1. powtórzenia
2. zbędne patetyzmy (np.: "moje marzenia niespełnione,")
3. praktycznie cały wiersz napisany jest w pierwzej osobie, zatem pojawia się to nachalne "ja ja ja"
4. cała sytuacja liryczna prowadzi w sumie donikąd, zresztą jak wierzyc podmiotowi, ktory twierdzi:
Jeśli do twoich zapukam drzwi,
bo nagle mnie zawołasz, - dlaczego "bo" ??? Powinno byc bardziej logicznie, czyli "to"
to wszystkich przeznaczonych mi
dni przeżyć już nie zdołam. - ile mozna miec dni przeznaczonych ? Tego raczej nikt nie wie.
5. interpunkcja

Zatem nie wszystko jest tak, jak byc powinno.
( a kto to "ja" ?)
:)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Na pytanie kto to jest ja, można odpowiedzieć tylko, że podmiot liryczny, niekoniecznie autorka (choć niewykluczone :)
Podróż nie jest natomiast podróżą na wakacje na przykład, a ta osoba do której drzwi puka peelka, nie jest zwykłą osobą, ale taką przez duże B
Wiersz pisany jest w pierwszej osobie, ale nie ma w nim ani jednego ja
Zamiana "bo" na "to" zmienia sens.
Powtórzenia - dlaczego nie mogą być?
Interpunkcja- że jest, czy jest zła?
Może istotnie mogłoby jej nie być, tylko czy to coś by zmieniło.

Opublikowano

Dziękuję za komentarze.
Nie wiem dlaczego Panu Krzywakowi tak nie podobały się powtórzenaia. Obawiam się, że w ogóle się nad wierszem nie zastanowił i nie próbował go zrozumieć
Powtarza się tylko pierszy wers w zwrotkach 1-3 i też nie jest to dokładne powtórzenie, za to celowe. w każdej zwrotce także jest trochę inna myśl dotycząca tej samej sprawy.
Jeśli chodzi o piosenkę, to myślę, że każdy rytmiczny wiersz jest do zaśpiewania, aż mi szkoda, że śpiewać nie potrafię. :)))

Opublikowano

Joasiu, niepotrzebnie tak się burzysz. Trochę pokory nie zaszkodzi. Ten dział jest dla poetów zaawansowanych w sztuce pisania wierszy i lepiej byłoby dla Ciebie, gdybyś swoje zamieszczała w dziale dla początkujących.
Z uwag M.Krzywaka radzę korzystać i to nie tylko tych umieszczanych pod Twoimi wierszami. Na pewno się przydadzą w doskonaleniu warsztatu. Mimo, że nie należę do grupy zaawansowanych, pod nie jednym z tych komentarzy podpisałabym się.
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Beenie, Olesiu
Dzięki za komentarz. Z rad skorzystam oczywiście. Z odczytaniem ironii u mnie jak widać na bakier, ale się poprawię.

To skandal aby debiutantką nazywać osobę, która bazgroli wiersze od kołyski :)))))))

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...