Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poszły spać klocki, śrubki, sprężynki,
zaśnij mój królewiczu,
swój pałac zbudujesz jutro.

Poszły spać statki, samolot, rowerek,
zaśnij mój podróżniku,
nowy ląd we śnie odkryjesz.

Poszedł spać dzień z tarczą księżyca,
z wojskiem gwiazd zaśnij mały rycerzu,
broń swej księżniczki-Niewinności strzeż.

Opublikowano

bez "pani" poproszę:)
oczywiście, to racja:) tylko, że tu o to Maleństwo kochane chodzi:)

przepraszam, brak snu powoduje obniżenie umiejetnści właściwego interpretowania:)

pozdrawiam serdecznie!!
ER

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no bo to wszystko przez tą interpunkcje, wywalic :)

ale ogólnie ładna kołysanka i gratuluje :)

pozdrawiam

aha w tej trzeciej tez troszkę skrzypi, ale ogólnie fajnie:)
Opublikowano

to gratuluję. ja już mam dawno za sobą trudy macierzyństwa.
teraz inne kłopoty, he.
dziewczyny, pierwsze miłości itp. :]
a kołysanka jak najbardziej ładna.
tez wymysliłam dla swoich dzieci :)
ale moze nie oplikuje bo okropna jest.
pozdrawiam
i duzo zdrowia
lucy

Opublikowano

dziękuję bardzo serdecznie wszystkim!

Smoku-rzeczywiście, gdzieniegdzie skrzypi, ale miał skrzypieć troszeczkę. Będę chora, jak nie postawię przecinka przy wyliczeniach. Cała interpunkcja u mnie szwankuje, ale tu po prostu nie mogę:)

Lucy, przekażę (siostrzeńcowi malutkiemu:) a jak pierwsze miłości to już nie są trudy macierzyństwa? :)

dziękuję za komentarze i zapraszam jeszcze do siebie kiedyśtam!!
pozdrawiam cieplutko!
ER

Opublikowano

Poszły spać klocki, śrubki, sprężynki,
zaśnij mój królewiczu,
swój pałac zbudujesz jutro.

Poszły spać statki, samolot, rowerek,
zaśnij mój podróżniku,
nowy ląd we śnie odkryjesz.

Poszedł spać dzień z tarczą księżyca,
z wojskiem gwiazd zaśnij mały rycerzu,
broń swej księżniczki - strzeż niewinności!

Pozdrawiam.

Opublikowano

Ewo, gratuluję roli mamusi, a Maleństwu życzę zdrowia, a w przyszłości szczęścia;
napisałaś cudowną kołysankę, ale prezentuj ją w wersji Eugena De /najlepiej od razu poprawić w edytorze, ja tak robię, poprawki nanoszę zaraz jak się przekonam, że warto;/ J.S.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Po środku mroku świeca się tli Z tła ku niej lgną kirowe ikary - ćmy W mdłą ciszę wdarł się ledwo słyszalny trzask Życie znów staje się żartem bez puenty A po kruchym ikarze z wolna opada pył   Wspomnienie i dym, a on spełniony Unosi się w górę, jest taki wolny - Już nic nie czuje. Co za ironia Dla obserwatora, tak przykra Może się wydać ta jego dola   Lecz czym jest różny człowiek od ćmy Wciąż szuka czegoś co go wyniszczy - Czegokolwiek, co będzie mu ogniem Jego świadomość jest obserwatorem On pragnie się wyrwać, uwięziony w sobie Biega za szczęściem, jak liść za wiatrem A każde spokojne spełnienie, zamienia w drżenie   Potem zostaję dym, który rozrzedza płynący czas. Ucieka on słowom w pozornie głębokich opisach. Mimo to staramy się mówić o tych niewidocznych nam szczytach gór Gór, he, he - chyba szaleństwa   My od początku do końca tak samo ciekawi Mówimy gładko o tym czego nie znamy A jednak dziwny posmak zostaje w krtani Gorzki posmak wiedzy że nic nie wiemy Przykrywamy typowym ludzkim wybiegiem, ucieczki w poszukiwanie   Jak dla ślepego syzyfa, w naszej otchłani Pozostaje nam tylko zarys kamienia Zesłanie od bogów Lub od siebie samych Szukamy ognia Potykając się znów o własne nogi Z pustką i cieniem za towarzyszy I przytłaczającym ciężarem ciszy   Błogosławieni niech będą szaleńcy Których natura - kpić z własnej natury Bo choć idą tą samą drogą Dla nich zdaje się być jasną i błogą W świetle ucieczki od świadomości Idą spokojnie, spotkać swój koniec Nie szukając w tym najmniejszej stałości W swoim stanie, zrównują się z dymem Przecież ich ruchów też nikt nie pojmie Ich świat jest czymś innym niż zbiorem liter i ciszy   Reszta zaś tych nieszalonych Brodzących w pustej słów brei, Zamknięta w otwartych klatkach, Które z czasem nazywa się 'prawda'   Kurtyna nocy już dawno opadła Mgła, wodą na ziemi osiadła Obserwujący ćmy zasnął A nasza świeca, wreszcie zgasła
    • @FaLcorN Myślę, że nie tylko Ty zadajesz sobie wspomniane w wierszu pytania. :)
    • @Waldemar_Talar_Talar Zatem smacznego :) pozdrawiam
    • @infelia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nie nie. Już mam napisany od dawna teraz będę pracować nad nowymi.
    • @Whisper of loves rain Ależ to jest świetne! Podziwiam każdy wers, mimo że nie przepadam za nierymowaną poezją. To jest wyjątek od reguły. Super.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...