Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Srebrzystą nitką w kruczoczarnej fali
niechciane czółno opuściło przystań.
Tonie, odblaskiem odcina się słabym,
co rusz to z grzbietu błyska.

Sztormy, cyklony jasnymi pasmami
spływając tworzą swoistą mozaikę.
Wichry w poszumie niosą wiele tanich
pochlebstw, skażonych czasem.

U schyłku, w bieli połaci lodowych,
z nostalgią dawne odwiedzamy miejsca.
Myśl coraz słabiej w zakamarkach krąży,
aby na końcu przestać.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Poczekaj, dorośniesz :D
Chciałem tylko zapytac, jak mam widzieć "swoistą mozaikę"? W prążki wiatrów sztormowych, czy koliście od wiru cyklonu. czy też może "swoi - ście", czyli jak chcę?
pzdr. b
PS. Przesłanie jest banalne, a pierwszy wers jak kwintesencja pewnej estetyki - proszę wybaczyć szczerość, ale ktoś tu wywołał starą gwardię ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brakuje mi tu tylko stwierdzenia nie podoba mi się dlatego, że....., a co do starej gwardii to wiekowo, ale tylko wiekowo do niej się zbliżam. Pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Poczekaj, dorośniesz :D
Chciałem tylko zapytac, jak mam widzieć "swoistą mozaikę"? W prążki wiatrów sztormowych, czy koliście od wiru cyklonu. czy też może "swoi - ście", czyli jak chcę?
pzdr. b
PS. Przesłanie jest banalne, a pierwszy wers jak kwintesencja pewnej estetyki - proszę wybaczyć szczerość, ale ktoś tu wywołał starą gwardię ;)

Swoista to jak mówią słowniki, między innymi charakterystyczna - dla wieku mozaika naturalnych i siwych włosów.
Tak ma pan rację panie Romanie, że banałem jest to nasze życie i pojawiająca się w nim siwizna.
Co do starej gwardii to już się wypowiedziałem powyżej. Pozdrawiam Leszek

PS Byłbym wdzięczny za rozwinięcie nie po raz pierwszy użytego sformułowania: pewnej estetyki.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Mnie się nie podoba, ponieważ:
- język jakby napompowany
- rymy, których nie lubię
- "kruczoczarna fala" - brzmi wg mnie bardzo kobatyńsko, zresztą "srebrzysta nitka" także
- w drugiej zwrotce nie podoba mi się załamanie rymu i niekonsekwencja rymowa

Plus za: Minus za:
- pomysł - wykonanie (tzn. szczególnie patos)


Ja na ten temat potrzebowałem 4 oddzielnych wierszy i ostatni jeszcze w drodze (tzn. się rodzi, albo bardziej umiera?). Fajny koncept, ale jakoś nie mogę przeżyć tych rymów - zwłaszcza przy takiej tematyce. A w połączeniu z patosem rymy brzmią sztuczni, dziwnie.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bartoszu dziękuję za wyczerpujące uzasadnienie. Doceniam, ale

napompowany? - hi hi archaiczny to już mi mówiono, ale tak to jeszcze nikt - punkt dla Ciebie
rymy? - przepraszam że skalałem Twoje pomazane bielą oczy - punkt za cierpienie
kabotyńsko? - w odniesieniu do tego co przywołujesz to Dulska by się nie powstydziła - punkt
niekonsekwencja rymowa? - no to chyba dobrze bo mniej rymowanie - punkt za wyłapanie
patos? - tak co drugi używa tego słowa w opiniach, ale czy prawdziwie? - punkt za słowo

A teraz bez punktu, no bo przewróciłeś mój światopogląd. Zawsze myslałem, że to ja jestem lirycznym, rymowanym gadułą, a tu patrzcie wyznawca bieli na to samo potrzebował 4 wierszy co ja napisałem w jednym - buuuuuu duuuuuuuuży minus

A tak wogóle to oczywiście pozdrawiam serdecznie Leszek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bartoszu dziękuję za wyczerpujące uzasadnienie. Doceniam, ale

napompowany? - hi hi archaiczny to już mi mówiono, ale tak to jeszcze nikt - punkt dla Ciebie
rymy? - przepraszam że skalałem Twoje pomazane bielą oczy - punkt za cierpienie
kabotyńsko? - w odniesieniu do tego co przywołujesz to Dulska by się nie powstydziła - punkt
niekonsekwencja rymowa? - no to chyba dobrze bo mniej rymowanie - punkt za wyłapanie
patos? - tak co drugi używa tego słowa w opiniach, ale czy prawdziwie? - punkt za słowo

A teraz bez punktu, no bo przewróciłeś mój światopogląd. Zawsze myslałem, że to ja jestem lirycznym, rymowanym gadułą, a tu patrzcie wyznawca bieli na to samo potrzebował 4 wierszy co ja napisałem w jednym - buuuuuu duuuuuuuuży minus

A tak wogóle to oczywiście pozdrawiam serdecznie Leszek


no 4 a 3 dopiero skończone :(
hmm odniosę się jeszcze do słowa "patos" - może bardziej wzniosłość niż patos, nie wiem jak to wyrazić.
W każdym razie podoba mi się koncept a za co minus to już napisałem.
Pozdrawiam jeszcze raz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...